In het begin zien we hoe een boosaardige stiefvader de jonge Baby Doll (Emily Browning) laat opnemen in een psychiatrische instelling. Daar staat haar een lobotomie te wachten, maar Baby Doll is vastberadenom te ontsnappen. Op het moment dat de dokter (Jon Hamm) op het punt staat om een scherp voorwerp door haar schedel te slaan, komen we terecht in een droomwereld. Een personage met de naam Wise Man (Scott Glenn) vertelt haar dat ze 4 dingen moet bemachtigen om te ontsnappen: een kaart, een mes, vuur en een sleutel. Daarvoor heeft ze de hulp nodig van een paar kersverse vriendinnen die ze leert kennen in de instelling. Alleen bevinden we ons niet meer in een instelling, maar in een bordeel. Baby Doll en haar nieuwe vriendinnen zijn nu strippers, het hoofd van de psychiatrische instelling is een pooier en de hoofdpsychologe Dr. Vera Gorski (Carla Gugino) is een danslerares. Het veroveren van de 4 dingen gebeurt telkens door middel van droomsequenties die ons dieper en dieper in een trance brengen waar de kortgerokte meisjes het opnemen tegen reusachtige samuraistrijders, robotten en ander gespuis.
 

Snyder weet duidelijk raad met actie en laat zijn verbeelding de vrije loop met tal van invloeden waaronder manga, steampunk en sci-fi. Dat zijn niet meteen zaken die je verwacht tegen te komen in het hoofd van een jonge vrouw in de jaren '60. Snyders liefde voor slow motion à la Matrix gaat na een tijdje vervelen en de droomsequenties lijken meer op uit de hand gelopen muziekvideo’s. Dat hoeft geen bezwaar te zijn op voorwaarde dat de puzzelstukjes netjes in elkaar passen zodat we er emotioneel bij betrokken geraken. Helaas loopt het daar mis en gaat het verhaal zodanig gebukt onder zijn eigen kunstmatige opzet dat je niets als écht kunt beschouwen en het gevoel achterwege blijft. Het feit dat de personages zowel op het vlak van het script als de acteerprestaties niet verder geraken dan typetjes, helpt de zaak niet echt vooruit. Mocht men daaraan evenveel aandacht hebben besteed als aan het visuele aspect, dan waren we wellicht een andere mening toegedaan.

Indrukwekkend. Dat is het minste wat we van de beeld- en geluidskwaliteit van deze Blu-ray kunnen zeggen. Snyder en cinematograaf Larry Fong jongleren met uiteenlopende kleurenpaletten en het resultaat mag gezien worden. Blauwe, grijze en zwarte tintent overheersen de scènes die zich afspelen in de psychiatrische instelling en sluiten netjes aan bij de onheilspellende atmosfeer. In het bordeel ligt de nadruk op levendige rode kleuren. Tijdens de actiescènes genieten we van een uitgebreid en helder kleurengamma. Zelfs de wat eentonige WOII-scènes fleuren op dankzij fel oranje explosies. Niet alleen de kleuren, maar ook het detailniveau behoort tot de hoogtepunten van deze transfer. Onvolmaaktheden blijven grotendeels achterwege zodat we kunnen spreken van een bijna foutloze presentatie. De DTS-HD Master Audio 5.1-geluidstrack trekt die positieve lijn door en kan gerust dienst doen als demomateriaal om je geluidsinstallatie te demonstreren. De actiescènes slorpen je op dankzij een geweldig gevoel van richting, terwijl de dialoog moeiteloos overeind blijft tussen de vele effecten en omgevingsgeluiden.

Deze uitgave bevat zowel de theatrical cut als een extended cut die zo’n 17 minuten geknipt beeldmateriaal toevoegt. Hoop je daarmee op een betere film, dan kom je helaas bedrogen uit. Sucker Punch: Animated Shorts zijn 4 animatiefilmpjes die vooral dienst deden als promotiemateriaal vóór de film in de zalen verscheen. Behind the soundtrack werpt een korte blik op de productie van de soundtrack onder leiding van Tyler Bates en Marius De Vries. Naast deze wegwerpextra’s is er nog de Maximum Movie Mode waarbij de regisseur Zack Snyder picture-in-picturecommentaar geeft bij tal van aspecten rond de film.

Style over substance is zelden de juiste keuze en Sucker Punch bewijst dat. De film is ambitieus en visueel aantrekkelijk, maar te steriel om je betrokken te voelen. Dat doet de vraag rijzen of Zack Snyder wel de geschikte man is voor de regie van de volgende Superman, Man Of Steel. Op technisch vlak valt de Blu-ray niets te verwijten, want zowel beeld- als geluidskwaliteit zijn voortreffelijk en kunnen perfect dienen als demomateriaal.