In David’s Birthday maken we kennis met twee bevriende gezinnen die samen een vakantiehuis huren aan de kust om er de zomer door te brengen. Diego en Francesca zijn al meer dan tien jaar getrouwd. Ze hebben een goed huwelijk, althans voor de buitenwereld, want ze zien er gelukkig uit en ze hebben een heel lief tienjarig dochtertje. Matteo en Shary zijn een tikkeltje ouder en al ruim 20 jaar getrouwd. Hun volwassen zoon David studeert in New York en ook Shary is vaak in de States voor zaken. Matteo woont meestal alleen in hun huis in Rome en scharrelt af en toe met jongere vrouwen om de verveling te verdrijven. In tegenstelling tot Shary is hij eerder gewoon en niet echt slim, wat ze hem regelmatig verwijt als Matteo weer een keer een blunder heeft begaan. Hun wekenlang samenzijn in het vakantiehuisje zorgt voor onderlinge spanning, maar ze verheugen zich wel allebei op de komst van hun zoon David die over enkele dagen jarig is.
 

Het is evenwel psychiater Diego die door de komst van David, goeduitziend en gespierd, het meest wordt getroffen. Hij heeft de zoon van z’n vrienden sinds z’n twaalfde niet meer gezien en diens plotse verschijning brengt gevoelens aan de oppervlakte waarvan Diego zich niet bewust was. Hij voelt zich fysiek tot David aangetrokken, wordt onrustig en trekt op die manier de aandacht van z’n vrouw Francesca, maar evenzeer van Shary en Matteo. De sfeer in het vakantiehuisje wordt er bijgevolg niet echt beter op en als David niet reageert zoals Diego heeft gehoopt, nemen de spanningen alleen maar toe. Vooral Francesca is er het slachtoffer van. Ze wordt afgeblaft en afgewezen en ze voelt zich verwaarloosd. Als je dan toch op een keer David en Diego getrapt in wel erge compromitterend omstandigheden, is het hek van de dam.

 

Regisseur Marco Filiberti levert met David’s Birthday (Originele titel: Il Compleanno) z’n tweede film af. Hij neemt niet zoals in z’n debuut Adored: Diary Of A Male Porn Star (2003) de hoofdrol voor z’n rekening en dat is een goede zaak, waardoor David’s Birthday meer wordt dan het rondje zelfverheerlijking dat destijds maar matig werd geapprecieerd door het Italiaanse publiek. Voor z’n nieuwste productie is Filiberti erin geslaagd om de Italiaanse sterren Alessandro Gassman (Hamam, 1997), Maria de Medeiros (Pulp Fiction, 1994) en de beide mindere goden Massimo Poggio (La Finestra Di Fronte, 2003) en Michela Cescon (Vincere, 2009) te strikken, waarmee hij zich veel aandacht en zelfs een internationale release heeft gegarandeerd, maar dat betekent nog niet dat het door hem zelf geschreven David’s Birthday meteen ook een goede film is. Laat één ding duidelijk zijn: de acteerprestaties zijn sterk, doch als de rollen niet meteen beklijven of voldoende uit de verf komen, dan is dat niet wegens onkunde van de cast, maar als gevolg van de bij momenten stuntelige dialogen en haperende scènes.
 

 

Marco Filiberti probeert vaak te veel informatie in z’n film te stoppen in scènes die nauwelijks relevant zijn en bovendien ontstaat heel gauw het gevoel dat hij ook niet zo veel te vertellen heeft. Heel wat scènes over de privéproblemen van de beide echtparen zijn schijnbaar alleen bedoeld om het echte begin van de film, nl. de ontmoeting tussen David en Diego, zo lang mogelijk uit te stellen, want eens dat is gebeurd, valt de film opnieuw stil (omdat er eigenlijk tussen de beide mannen nauwelijks tot niets gebeurt): David trekt de hele tijd op met een stelletje jongeren van zijn eigen leeftijd (ondanks z’n opmerking tegen z’n vader dat ze kinderachtig zijn en de meisjes oninteressant) en Diego slaat hem ondertussen noodgedwongen van op een afstand gefrustreerd gade en is aangewezen op handwerk. De ingeweven verhaallijn over David’s oom Leonard (zus van z’n moeder) is totaal overbodig, onduidelijk en compleet richtingloos, tenzij Marco Filiberti per se nog een extra halfontkleed manspersoon door de scènes wilde laten defileren.

 

De film krijgt uiteindelijk een verrassend eind waarover u beter zo weinig mogelijk in deze recensie verneemt. Maar ook u zal even de wenkbrauwen fronsen, want wat is Marco Filiberti’s eindconclusie? Dat overspel wordt gestraft? Dat homoseksualiteit een zonde is? Dat huwelijkstrouw onvoorwaardelijk is?
 

Gefilmd aan de zonnige Italiaanse Rivièra kan het niet anders of de kleuren zijn fel en oververzadigd. Ze spatten als het ware van het scherm. De scènes zijn altijd haarscherp met veel details en een aantrekkelijk zwartniveau. De soundtrack van debutant Andrea Chenna is onopvallend maar ondersteunt perfect de (weinige) actie in de film. De 5.1-track is te veel van het goede voor een productie die vooral op dialogen drijft.

Een aantal Andere Trailers.

 

David’s Birthday kan bogen op een aantrekkelijke cast met Alessandro Gassman als eyecatcher. Jammer genoeg is regisseur Marco Filiberti’s scenario niet altijd even sterk en waren een aantal fragmenten beter op de vloer van de montagekamer terechtgekomen, want 106 minuten is te lang voor een film met een dergelijk flinterdun scenario. De trailer was destijds veelbelovend, in werkelijkheid is er sprake van een zekere teleurstelling.