Op deze dvd staan twee documentaires over de reptielachtige wezens die zich 165 miljoen jaar lang konden handhaven op onze planeet en uiteindelijk na de inslag van een meteoriet langzaam uitstierven, wellicht omdat de levensvoorwaarden (licht, temperatuur, beschikbaarheid van voedsel) drastisch veranderden. 65 Miljoen jaar geleden verdween met de dinosauriërs de meest succesvolle soort die ooit op aarde heeft geleefd. Als je beseft dat het menselijke ras zich 200.000 jaar geleden als aparte soort ontwikkelde, dan hebben we nog een hele weg te gaan alvorens we de dino’s inhalen. Of dat ooit gebeurt is evenwel twijfelachtig, want over een periode van 165 miljoen jaar waren de dinosauriërs in staat om zich aan te passen aan drastische klimatologische en geografische veranderingen, terwijl het niet zeker is of wij straks de opwarming van de aarde overleven.

 

 

In deze documentaire wordt aandacht besteed aan de drie meest gevaarlijk types onder de dinosauriërs. 1. De Tyranosaurus rex is het allergrootste reptiel dat de natuur heeft voortgebracht en tegelijk het grootste roofdier dat in het Krijt het daglicht zag. Tien miljoen generaties lang kon de soort zich ontwikkelen en perfectioneren en het resultaat was een sterk gebouwde, maar eerder trage theropode op twee stevige achterpoten die in het beste geval meer dan 14 meter lang werd en ruim 8 ton woog (wijfjes) . Z’n enige vijanden waren z’n eigen soortgenoten, want geen enkele dinosauriër kwam qua omvang en spiermassa ook maar in de buurt van de Tyranosaurus. 2. De Deinonychus, beter bekend als de raptor uit Jurassic Park van Steven Spielberg, was een veel kleinere, maar zeer behendige dinosauriër die er niet voor terugschrok om een gigantische planteneter zoals de tientonner Diplodocus (koe met een girafachtige nek) aan te vallen en te overmeesteren. 3. De vliegende Quetzalcoatlus had de grootte van een giraf of een klein vliegtuig en woog zoveel als een grizzly beer (135 kg). Met een vleugelspanwijdte van 12 meter was hij feilloos in staat om wekenlang in de lucht te blijven en afstanden van meer dan 4000 km in een ruk af te leggen. Grote en hooggeplaatste ogen lieten de Quetzalcoatlus toe om een prooi van op een afstand van meer dan 6 km duidelijk te onderscheiden en het doel te fixeren. Liefst van al voedde hij zich met de jongen van de Tyrannosaurus en de Diplodocus.
 

Voortplanting was ook voor de reuzenreptielen van levensbelang. Het overleven van een soort in een gewelddadige omgeving was niet eenvoudig, maar daarvoor had de natuur een oplossing bedacht. De meest kwetsbare dinosauriërs, de planteneters, legden honderden tot enkele duizenden eieren per jaar. De meeste werden door predators opgegeten en de jongen maakten al evenmin veel kans op overleven. Toch scheen dat het aantal Diplodocussen nauwelijks te beïnvloeden, want de soort – ze leefden van 200 tot 65 miljoen jaar geleden – kwam op alle continenten voor (in Amerika pas nadat Zuid-Amerika bij de Landengte van Panama tegen het noordelijke continent was aangeschoven).

 

De voortplanting van de Tyranosaurus rex was een stuk hachelijker. De dieren leefden niet in groepen, maar in zeer afgebakende gebieden die ze tot elke prijs verdedigden. Ontmoetingen tussen Tyranosaursus-mannetjes waren wellicht zeldzaam, maar geschikte partners ontmoeten was al evenmin eenvoudig. Bovendien waren de wijfjes een derde groter en zwaarder dan de mannelijke exemplaren en was de hofmakerij vanuit het standpunt van de mannelijke dieren beslist een gevaarlijke onderneming, want een onwillig wijfje kon haar vrijer met één houw de kop afrukken! Zoals bij alle andere reptielen kwamen ook baby’s van de Tyranosaurus rex uit een ei en waren ze zeer kwetsbaar en een gemakkelijke prooi voor de gevleugelde Quetzalcoatlus.
 

 

65 Miljoen jaar geleden was de tijd van de reuzenreptielen voorbij als gevolg van een natuurramp. Ze stieren uit over een periode van een miljoen jaar. Hun naaste neven in onze tijd zijn de vogels die net zoals de Quetzalcoatlus-soort kunnen vliegen, maar die ook qua skelet en inwendige lichaamsbouw grote overeenkomsten vertonen met o.a. de Deinonychus (raptor).

 

In beide documentaire worden de reptielen uit het Jura en het Krijt met CGI tot leven gebracht en bovendien krijgt u uitleg over hun lichaamsbouw, hun wapenuitrusting (tanden, kaken, grote spieren) en hun voordelen op andere soorten tijdens de jacht. Er zitten nogal wat herhalingen in de films, want op Discovery Channel worden documentaires regelmatig onderbroken voor reclame waarna de commentaarstem wat voorafging kort samenvat. Het stoort, maar het is onvermijdelijk bij dit format. De drie predatorsoorten worden uitgebreid getoond in de films en wie niet genoeg kan krijgen van de gevaarlijke roofdieren onder de dinosauriërs komt beslist aan z’n trekken. Ook de Diplodocus wordt uitgebreid voorgesteld (als voorbeeld van een plantenetende dinosauriër) en u ziet de gepantserde Talarurus (Euoplochphallus-familie) met beenplaten en stekels inclusief de knots aan z’n staartpunt, de indrukwekkende Chasmosauris (koe met stevige hoorns en een benige kraag), de dikkoppige Stegoceras en de hertachtige Parasaurolophus, de dinosauriër met de dunwandige benen schacht op z’n kop (soms 1.8 m lang) waarmee een trompetachtig geluid kon worden voortgebracht.
 

Deze documentaires zijn voor 100 procent met CGI gemaakt en dat betekent dat de beeldkwaliteit zo goed als perfect is. Schaduwen, lichtvlekken en de allerfijnste details, op niets is bespaard om het effect te maximaliseren. Hoe de beesten klonken als ze geluid voortbrachten zullen we nooit weten, maar in samenwerking met wetenschappers – die u regelmatig ook tussen het beeldmateriaal ziet verschijnen – is een poging gedaan om een mogelijke oplossing te bieden. Sinds Jurassic Park is het uitzicht van sommige dieren een stuk opgeschoten, zo zien de raptors er bijv. minder dominant uit dan in Spielbergs film en hebben ze veren gekregen.

Een aantal Andere Trailers.

 

Wie alles over dinosauriërs wil weten kan deze dvd uiteraard niet links laten liggen. Het beeldmateriaal is indrukwekkend, de wetenschappelijke verklaringen zijn eenvoudig en doeltreffend, de technische fiches interessant. De kwaliteit van de uitgave is zo goed als uitstekend.