Egypte 1939. Een waarzegster vertelt de zwangere Chouffa (Monica Scattini) dat zij de naam van haar toekomstig kind in vuur geschreven ziet staan. Haar zoon zal immers een zeer groot licht zijn. Niemand in de familie vermoedt dat dit in de muziekbusiness zal zijn. De familie François staat namelijk onder streng toezicht van vader Aimé (Marc Barbé). De narcistische ijdeltuit is een alom gerespecteerd diplomaat die studeren hoog in het vaandel draagt. Wie met slechte punten thuiskomt, mag meteen zijn speelgoed door het raam gooien. Vaders wil is wet, maar daar komt grote verandering in als de familie tijdens de Suez-crisis uit Egypte wordt gezet. De machtige zakenman van weleer komt samen met zijn familie in een armtierig flatje in Monaco terecht, doch zijn trots is gebleven. Als de fiere Claude hem vertelt dat hij als drummer bij een populair orkest is aangenomen, wil de tirannieke vader alle banden met zijn zoon verbreken. De enige werkplek voor Claude François is die achter een loket en weigert hij dat, dan wil hij de jongen nooit meer zien. Het komt tot een breuk die nooit meer hersteld zal worden.
 

Ondanks zijn succes als drummer, blijft het Claudes droom om zelf in de schijnwerper te staan. Claude is er rotsvast van overtuigd dat hij net als zijn grote voorbeeld Sammy Davis Jr. ooit zelf een plaat zal maken. In de liefde heeft de jonge Claude heel wat meer geluk. Hij trouwt met de Britse Janet (Maud Jurez), toch is het huwelijk geen lang leven geschoren. Claudes drang om popster te worden is veel te groot. Zijn eerste plaatje Nabout Twist wordt een afgang van jewelste. De platenbonzen van Philips beseffen dat de jeugd geen stijve hark op het podium wil zien, het zijn de rock ’n roll-deuntjes van Johnny Hallyday die de Franse jongeren willen. Nog erger wordt het als Gilbert Becaud zijn vrouw afsnoept, toch is er niks dat Claude François van zijn droom kan houden. En die komt geheel onverwachts een jaartje later in vervulling. Mede door het knappe denken van zijn impresario Paul Lederman (Benoît Magimel) wordt Claude de ultieme ster die in één jaar tijd meer dan twee miljoen platen verkoopt. De popster speelt de Olympia plat en zijn romance met France Gall (Joséphine Japy) wordt het gedroomde onderwerp van de Franse roddelpers. Ondertussen krijgt de zanger meer en meer last van sterallures. Hij wordt een ongenietbare vent die zonder pardon zijn gitarist ontslaat omdat die zijn schoenen is vergeten te poetsen. Terwijl zijn privéleven een zooitje is, heeft hij de touwtjes van zijn carrière stevig in handen. Hij wordt de eerste Franse popartiest die zijn albums op zijn eigen label uitbrengt. Alles wat Cloclo aanraakt wordt goud en niemand krijgt hem klein, ook niet de disco. Meer zelfs, samen met zijn danseresjes de Clodettes (allemaal gerekruteerd via zijn eigen modellenbureau) wordt hij de discokoning van Frankrijk. En dan, net op het moment dat Alexandrie Alexandra zijn zoveelste hit zou worden, vervangt hij in bad een gloeilamp.
 

 

 

Cloclo is een voorbeeld van hoe een muziekbiografie moet zijn. Laat je vooral niet afschrikken door de discodeuntjes van deze ijdeltuit. De film van Florent-Emilio Siri toont een Cloclo zoals we hem nooit hebben gekend. We hadden het nooit verwacht, maar deze prent is één van de hoogtepunten van het filmjaar 2012. Een must.