FILM
C’est Arrivé Près De Chez Vous is het opmerkelijke filmdebuut van drie Belgische filmstudenten die met deze productie in zowel het nationale als internationale alternatieve filmcircuit hoge toppen scheerde. De film werd warm onthaald op het Filmfestival van Cannes in 1993 en tot op heden heeft het een zekere cultstatus weten te verwerven. Rémy (Rémy Belvaux) en André (André Bonzel) zijn twee documentairemakers die voor een nieuw project het dagdagelijkse leven van seriemoordenaar Ben (Benoît Poelvoorde) volgen. Ben is een charismatische persoon, een vlotte babbelaar, en komt bij iedereen sympathiek en vriendelijk over. Zonder er in eerste instantie bij stil te staan, filmt de crew alle moorddadige acties van Ben. Hij heeft het vooral gemunt op oudere mensen en postbodes. Steeds meer raakt de filmcrew betrokken bij de acties van Ben en stellen ze hun verantwoordelijkheid als filmmakers toch wel in vraag. Wanneer een crewlid wordt neergeschoten, zit Rémy in zak en as. Ben kan hem overhalen om verder te gaan met de opnames omdat hij er zelf van overtuigd is dat hij de documentaire een meerwaarde te bieden heeft door inzicht te verschaffen in het leven van een seriemoordenaar. De opnames worden verder gezet met alle gevolgen vandien. Ben krijgt vanaf nu bij nagenoeg elke moordaanslag of overval hulp van iemand van de filmcrew, al was het maar om een lijk weg te slepen of in de rivier te kieperen. En dat is wat deze film zo interessant maakt, niet zozeer de brutale moorden, die door een aantal critici als shockerend worden beschouwd, maar wel de vraagstelling of een cameraploeg evenzeer verantwoordelijk is voor het vastleggen van dergelijke beelden. Hoe ver mag en kan de media gaan om zinloos geweld breed uit te smeren en individuen als Ben onterecht media-aandacht te schenken?



Tot grote spijt van menig filmliefhebber zetten sommige landen danig de schaar in het brutale geweld en zo werd in Amerika een verkrachtingscène weggeknipt. Akkoord, geen prettige scène om te aanschouwen, maar wel cruciaal voor het verhaal en het verdere verloop want vanaf dan raakt de filmcrew steeds meer persoonlijk betrokken in de acties van Ben. Deze Criterion release bevat gelukkig de ongecensureerde versie. Na ettelijke kijkbeurten door de jaren heen vragen we ons eerlijk gezegd af of de film wel dezelfde impact zou hebben gehad zonder de geniale acteerprestatie van Benoît Poelvoorde. De manier hoe hij de rol van seriemoordenaar op zich neemt, is toch indrukwekkend te noemen. Hij kan poëtisch worden over de schoonheid van een duif of een ode brengen aan de zee, en in een volgende scène zonder verpinken een oud dametje een hartaanval bezorgen om een kogel uit te sparen of op een verjaardagsfeestje koelbloedig een vriend een kogel door het hoofd jagen. Harde en rauwe beelden afgewisseld met eenvoudige familiale taferelen maken van deze film een niet fraaie ervaring. Laat dit je zeker niet weerhouden om de film te bekijken, als je je niet louter fixeert op de moordaanslagen en rekening houdt met de onderliggende boodschap van deze prent, ga je gegarandeerd een avond onvergetelijke en onvervalste cinema tegemoet.



BEELD EN GELUID
Dankzij Criterion krijgen we een degelijk opgeknapt beeld te voorgeschoteld, en zelfs 1.66:1 anamorfisch. Hun transfer is afkomstig van een remastering van de originele print. In vergelijking met de U.K.-editie van Tartan is de beeldkwaliteit er hier duidelijk op vooruitgegaan, alhoewel je niet mag vergeten dat het hier om een low-budget film gaat, dus verwacht geen glashelder en zuiver beeld. Dat was ook de bedoeling van de filmmakers niet. Het grauwe en harde zwart-wit documentairegevoel blijft perfect behouden al merk je gelukkig wat minder grain en printbeschadigingen op dan bij de U.K.-editie. De zwart-wit tinten zijn ook zachter en mooier en bevatten een beter contrastniveau.



De film wordt uiteraard door het originele Franse monogeluidsspoor vergezeld, door Criterion geremastered. Een track met eerder beperkte mogelijkheden toch wel en dus bijgevolg geen surround-geluiden. De film wordt gedragen door dialogen waardoor een meerkanaalstrack niet echt veel nut zou hebben tenzij om de geweerschoten die Benoît afvuurt beter te ondersteunen.

De Engelse ondertitels zijn in tegenstelling tot de U.K.-editie wel uitschakelbaar.



EXTRA’S
Criterion releases zijn erom gekend om in de meeste gevallen, zeker niet bij al hun releases, met exclusief materiaal uit te pakken. Zo ook de bijgevoegde interviews (9 min.) met de filmmakers, exclusief opgenomen voor Criterion’s laserdisc release in 1993. Jammer genoeg spreken de heren met moeite een woord Engels zodat het interview nauwelijks een meerwaarde biedt. Men had ze beter in hun moedertaal aan het woord gelaten en ondertitels geplaatst. Verder krijgen we een making of voorgeschoteld in de vorm van een reeks foto’s. No C4 For Daniel-Daniel (12 min.) is een opmerkelijke kortfilm uit 1989 van dezelfde filmmakers. Deze studentenfilm handelt over een superheld en bevatte toen al stijlkenmerken van wat C’est Arrivé Près De Chez Vous later te bieden zou hebben. Tenslotte kan je nog een bioscooptrailer bekijken.



CONCLUSIE
Controversieel of niet, C’est Arrivé Près De Chez Vous is een film die je niet snel zal vergeten. De presentatie op dvd is prima verzorgd en Criterion heeft het oorspronkelijke bronmateriaal zodanig opgeknapt dat je het nergens met een betere kwaliteit zal kunnen bekijken en beluisteren. De extra’s zijn leuk, maar bieden uiteindelijk geen echte meerwaarde.