FILM
De IRA-terreur was al meerdere keren het gedroomde onderwerp van heel wat geslaagde films. Onlangs besprak Werner nog de fantastische In The Name Of The Father of had William het over de vreemde (maar o zo geslaagde) Bloody Sunday van Paul Greengrass. Een film die sinds kort aan het lijstje van “IRA-films die je moet zien” mag worden toegevoegd is de beklemmende thriller Shadow Dancer van James Marsh. De maker van monumentale documentaires als Project Nim of Man On A Wire nam de politieke thrillers van Alan J. Pakula als voorbeeld. In deze ijzingwekkende thriller gaat het niet zo zeer om wie het bij het rechte eind heeft, wel om de claustrofobische sfeer waarin alle betrokkenen (zowel Ieren als Britten) leven. Niemand is te vertrouwen, zelfs familiegenoten zijn bereid om een kogel door het hoofd van hun geliefde te jagen als zij daarmee hun burgerplicht (of wat daarvoor door moet gaan) vervullen.
 

 

Sinds haar prille jeugd is Collette McVeigh (Andrea Riseborough) het slachtoffer van het geweld tussen de IRA en het Britse leger. In het begin van de jaren 70 wordt haar broertje doodgeschoten. De vrouw komt deze slag nooit te boven, want eigenlijk had zij moeten sterven (ze vroeg namelijk haar broertje om in haar plaats een pakje sigaretten voor haar vader te kopen). Twintig jaar later is de gebroken (maar anderzijds ijzersterke) vrouw een gedreven IRA-militante. In 1993 loopt het echter mis. Een bomaanslag in een metrostation in London mislukt doordat zij de timer vergat aan te zetten. Bovendien wordt zij tijdens haar ontsnappingsvlucht bij de kraag gevat door de Britse geheime dienst. Mac (Clive Owen) stelt haar voor de hartverscheurende keuze: ofwel gaat zij de gevangenis in en ziet zij nooit meer haar zoontje terug ofwel wordt zij een informante van de Britten. De hopeloze vrouw kiest voor het laatste, doch is dat niet zonder gevaar. Een fout van Mac betekent de dood van Colette. De IRA vat wel vredesgesprekken aan met de Britse overheid, desalniettemin is er nog steeds een harde kern actief die alleen maar in de taal van de wapens gelooft.
 

 

Shadow Dancer heeft geen kant-en-klaar Hollywoodscript. Vaak wordt de kijker op het verkeerde been gezet en is er geen plaats voor helden. Winnen (als je het al winnen kan noemen) doet uiteindelijk degene die geluk heeft. Alhoewel de film een beetje traag op gang komt en door zijn complex onderwerp een beetje moet wennen, is Shadow Dancer toch een politieke nagelbijter die iedereen zal aanspreken. Wie aan welke kant staat kom je pas te weten als de allesvernietigende kogel het antwoord geeft. De acteerprestaties zijn zonder uitzondering excellent. Clive Owen zien we tegenwoordig wel meer in soms net iets te ordinaire actiefilms, maar in deze thriller bewijst hij van meerdere markten thuis te zijn. Andrea Riseborough die we ondertussen kennen uit Brighton Rock, het Madonna-vehikel W.E. en de nieuwe Tom Cruise-blockbuster Oblivion, toont dat ze terecht de rijzende ster van de Britse cinema is. De regietechniek van Marsh is ideaal voor dit soort films, want Shadow Dancer is spannend van de eerste tot de allerlaatste minuut.
 

Shadow Dancer is een prachtvoorbeeld van hoe subtiel cinefiele kunst met entertainment kan worden gemengd. Laat je vooral niet afschrikken door het politieke onderwerp. Het vergt bij het begin wel wat inspanning, maar de beloning is er één om u tegen te zeggen. Deze thriller is gewoonweg één van de allerbeste releases van dit moment.
 

BEELD EN GELUID
James Marsh is niet het soort regisseur dat gebruik maakt van de allernieuwste technieken om de kijker te overdonderen. De man is een groot bewonderaar van Pakula waardoor heel wat beelden bewust wazig zijn gefilmd. "Onzuiverheden" die buiten de wil van de regisseur liggen vind je op deze release dan ook niet terug. Het geluid is standaard. We onthouden vooral de prachtscore van Dickon Hinchliffe (wat een naam!).
 

 

EXTRA’S
Het enige wat je op deze dvd qua extra materiaal aantreft is een aaneenschakeling van interviews. Als je alles samentelt zo'n 40 minuten. Het ene gesprek is al wat interessanter dan het andere, zo doet Clive Owen niet meer dan beknopt het verhaaltje navertellen. Slecht is deze bonus niet, maar bij zo'n topfilm hadden we toch liever wat beters gezien.
 

CONCLUSIE
De critici hadden meer dan gelijk toen ze bijna unaniem verklaarden dat Shadow Dancer van James Marsh er één is die je moet zien. Deze politieke thriller is onderhoudend, onthutsend en vooral spannend. Zowel Owen als Riseborough spelen de pannen van het dak, alleen jammer van de magere extra’s.