Amerika 2008. Iedereen is in de ban van de presidentsverkiezingen. De kandidaten proberen met inhoudloze propagandapreken de Amerikaanse droom nieuw leven in te blazen, maar eigenlijk snapt iedereen dat het land aan de afgrond staat. Op het einde van deze eigenzinnige gangsterfilm hoor je wel een uitbundige menigte de memorabele woorden “Yes we can!” schreeuwen, toch heeft de geschiedenis ondertussen al uitgemaakt dat het niet meer dan een kortstondige massahysterie was, de crisis sloeg immers harder toe dan ooit te voren. Ook de protagonisten van dit verhaal snappen volop dat de Amerikaanse droom een term is die men alleen nog maar in Hollywooddromen kan terugvinden. In zijn derde film kon Andrew Dominik opnieuw op Brad Pitt rekenen. Vijf jaar eerder regisseerde hij met de echtgenoot van Angelina Jolie de mooie (maar aparte) westernThe Assassination Of Jesse James By The Coward Robert Ford.

Voor sommige Pitt-fans was het wederom eventjes wennen, want hun idool ging opnieuw de cinefiele toer op. In deze tweede samenwerking slaan de twee dezelfde weg van hun vorige film in. Gelukkig maar; niet dat we geen zin zouden hebben in een Michael Mann-achtige misdaadfilm, maar toch is het net de unieke (soms ingetogen, soms explosieve) sfeer die van Killing Them Softly zo'n aparte film maakt.
 

Het scenario bevat heel wat (soms ingewikkelde) plots, doch kun je het verhaal in één zin samenvatten: bijna alle betrokkenen zullen het met de dood bekopen. Een tweederangsgangster denkt dat hij zonder veel moeite een illegale goktent kan leegroven. Op papier ziet het er een perfect plannetje uit, maar in de gangsterwereld geldt allesbehalve de wet van de logica. Voor de boeven het goed en wel beseffen wordt er een klopjacht op hen ingezet waarbij niemand veilig is. De film wordt gemakshalve wel als een gangsterfilm gecategoriseerd, maar in feite is hij veel meer dan dat. Zelf noemt cineast Andrew Dominik Killing Them Softly een komedie en (ondanks de brutale scènes) is hij dat ook. En neen hoor, Dominik is niet de zoveelste Tarantino-naäper. Het geweld doet misschien denken aan Reservoir Dogs, maar de komische dialogen lijken uit sketches van Britse stand-upcomedians te komen. Het zijn trouwens de dialogen die samen met de ijzersterke acteerprestaties het onverwoestbare skelet van dit misdaaddrama vormen. Brad Pitt is zonder meer één van de beste Hollywoodacteurs van dit moment (gewoonweg omdat hij alles kan.) Deze keer mag Pitt de slechterik uithangen. Hij is een hitman die geen enkele genade kent. Ook James Gandolfini schittert nog maar eens, ofschoon hij niet meer doet dan zijn vertrouwde maffiatypetje uit de kast halen, maar het werkt wel! In de schitterende cast zitten ook nog de karakterkoppen Richard Jenkins en de sterk onderschatte Ray Liotta die als geen ander een gangster kan spelen.

Dominik is niet vies van bombastische scènes, zo is de scène waarin Ray Liotta wordt doorzeefd door een kogelregen er eentje om in te lijsten. Dominik ontleent wel heel wat elementen uit Amerikaanse misdaadklassiekers uit de jaren 70 (van Straight Time tot The French Connection), maar net als dat ander wonderkind Nicolas Winding Refn doet hij er zijn eigen ding mee. Echt een actiefilm kun je Killing Them Softly niet noemen, wel moet deze prent het hebben van  knappe dialogen. Dat is misschien een reden waarom actieliefhebbers wel eens zouden durven afknappen. Maar toch, hoeveel actiescènes zitten er in The Godfather? Neen, begrijp ons niet verkeerd, Killing Them Softly is zeker niet het misdaadepos van de laatste jaren geworden, doch mag de prent met trots naast films als Drive of Killer Joe staan. Dit maar om te zeggen dat Killing Them Softly een heel klein meesterwerkje is.

BEELD EN GELUID
Ik heb het er steeds moeilijk mee als ik een film met een klein budget moet beoordelen op zijn beeld. Deze film is er ook weer zo eentje die vrij goedkoop is gedraaid en af en toe merk je dat. Zo zijn de nachtopnames regelmatig wazig, maar toch zet dat nooit een domper op de filmpret. Dat kunnen we ook van het geluid zeggen. Er zijn wel geen storingen of zo, maar ook al prijkt Brad Pitt met een geweer op de filmposter, is dit toch eerder een intimistische prent. De soundtrack van de film is grotendeels samengesteld uit toespraken van George Bush en Barack Obama waarin het Amerikaanse volk moed wordt ingesproken, want ondanks de harde realiteit moet men toch blijven geloven in de Amerikaanse droom.

EXTRA'S
Jammer genoeg zijn er geen extra's, wel krijg je bij de Blu-ray ook de dvd.

CONCLUSIE
Killing Them Softly is vooral een perslieveling. Het grote publiek liet deze misdaadklassieker een beetje links liggen en dat is jammer. De film mist weliswaar de grandeur van een Scorsese-prent, maar dankzij het knappe scenario tovert Andrew Dominik je naar een wereldje dat alleen de taal van het geld en de wapens spreekt. De acteerprestaties zijn één voor één geslaagd met op de voorste rij een indrukwekkende James Gandolfini. Eentje die je in huis moet halen.