FILM
Volgens Patrick Duynslaegher is Martin Scorsese de grootste levende cineast. De artistieke directeur van het Filmfestival van Gent kan het weten, want onlangs schreef hij een boek over de filmmaker uit Little Italy. Zelf beschouw ik mij ook als een hevige fan van de New Yorker. Alhoewel Cape Fear niet meteen zijn beste film is, staat hij toch wegens diverse redenen bovenaan mijn lijstje.

Het is een allesbehalve vanzelfsprekend feit dat Scorsese deze film draaide. De regisseur van Taxi Driver staat alom bekend voor zijn passie voor film. Hij vindt cinema zelfs het belangrijkste in het leven, en wie kan hem ongelijk geven? De reden waarom Marty twijfelachtig stond tegenover deze opdracht was gewoon omdat het om een bijzondere remake ging. Cape Fear was immers in 1962 al eens gemaakt door J.Lee Thompson. Scorsese beschouwt deze klassieker nog altijd als de perfecte B-film. Een remake van deze film noir stond eigenlijk gewoon gelijk met heiligschennis. Scorsese liet zich door de piepjonge scenarioschrijver Wesley Strick toch overhalen, alhoewel hij in feite Universal een wederdienst wilde bewijzen. De studio had hem namelijk groen licht gegeven voor de controversiële The Last Temptation Of Christ.

Ondanks de hoge cultstatus van het origineel, is Scorseses versie een eigen leven gaan leiden. Dat komt door verschillende factoren. Allereerst is er de sublieme cast. Robert De Niro speelt één van zijn grootste rollen ooit. De rol van psychopaat Max Cady, die na zijn vrijlating zijn advocaat en diens familie het leven zuur maakt omdat hij een bewijsstuk achterhield, is De Niro op het lijf geschreven. Deze gevaarlijke gek vertoont veel gelijkenissen met Travis Bickle. Net zoals hij dat met de uitzinnige moordenaar in Taxi Driver deed, geeft Scorsese ook in Cape Fear aan dit uitschot een mystiek kantje. Cadys daden zijn net zoals die van Bickle weerzinwekkend, toch vraagt Scorsese de kijker om verschoning omdat de boef het slachtoffer is geworden van de gewetenloze maatschappij waarin we leven. Nick Nolte speelt perfect de rol van de advocaat. Ook al krijg je medelijden met hem en zijn gezin, besef je toch dat hij (en niet Cady) de bron is van alle kwaad. De revelatie van de film is natuurlijk Juliette Lewis die als veertienjarige dochter de onschuld (wel met een anarchistisch tintje) vertolkt. Het is inderdaad een rol die eveneens vergelijkingen vertoont met die van Jodie Foster als Iris uit Taxi Driver.

Scorsese gaat met zeer veel respect om met de oorspronkelijke film noir. Hij maakt er wel een eigen Hitchcockiaanse thriller van, toch gaf hij ook aan de sterren van de eerste versie een rol. Robert Mitchum die in J. Lee Thompsons versie Max Cady speelde, is in Scorseses adaptie de advocaat. Gregory Peck die in de eerste versie het slachtoffer Sam vertolkte, wordt in de remake Cadys verdediger. Van Martin Scorsese weten we dat hij als geen ander met een soundtrack kan omgaan en dat doet hij ook met de oorspronkelijke score van Bernard Herrmann die bij momenten meer angstaanjagend is dan de psychopaat zelf. Net zoals in vele andere Scorsese-prenten speelt ook in Cape Fear religie een grote rol. Het blijft gissen wat Scorsese met zijn einde bedoelt (de wonden van het slachtoffer verdwijnen eens zijn belager dood is), wel blijft het een einde om voor altijd te herinneren.

Cape Fear is cinema met een grote c. Het is het werk van een genie. De Niro is in zijn beste doen, Scorsese had de mogelijkheid om samen te werken met  grote filmmonumenten, er is het talent van Juliette Lewis.... Zelf ben ik al lang vergeten hoeveel keer ik deze klassieker heb bekeken, intussen staat de teller wel boven de 20. En kijk, hij ligt al weer bovenaan de stapel, dus daar zal binnenkort nog wel een streepje bijkomen. 

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van de dvd is niet meteen om over naar huis te schrijven. Een beetje onbegrijpelijk, het gaat ten slotte toch om een film van één van de allergrootste cineasten. Maar goed, genoeg getreurd. De beeldkwaliteit van deze Blu-ray is wel goed, alhoewel de kleuren een (bijna gedateerd) jaren 90-kleedje dragen. Storingen zijn er niet. Het geluid is imponerend en wel wegens de prachtige soundtrack van Bernard Herrmann, zeg maar de huiscomponist van Alfred Hitchcock.

EXTRA'S
De Scorsese-fan wordt met deze Blu-ray op zijn wenken bediend. Het kroonjuweel op deze disk is zonder meer de uitgebreide documentaire The Making Of Cape Fear, waarin de fans alles te weten komen over deze legendarische prent. Cape Fear was de allereerste film die Scorsese in widescreen draaide en het was ook het werk waarin hij het meest improviseerde. Zelfs Steven Spielberg die oorspronkelijk de film zou regisseren kwam met ideeën op de proppen. Het beste voorbeeld van zo'n improvisatie werd later zelfs de meest legendarische scène uit de film. Het deel waarin De Niro onverwachts zijn duim in Juliettes mond duwt was een idee van de acteur zelf. Lewis was wel geschrokken, maar erg vond ze dat niet. Naar eigen zeggen werd ze tijdens de opnames een beetje verliefd op De Niro, dus dat kon geen kwaad. Naast een heleboel weetjes zijn er ook tal van interviews. Jessica Lange was volop in de wolken toen ze vernam dat ze eindelijk met Marty mocht samenwerken. Om verschillende redenen greep ze naast een rol in Raging Bull. Er is ook volop aandacht voor De Niro die in die tijd waarschijnlijk nog de beste acteur was die je op deze planeet kon vinden. De New Yorker ging zeer ver om zijn kolossale lichaam te  verwezenlijken. Hoe groot de fascinatie van iedere filmfan voor De Niro ook is, toch blijft het onbegrijpelijk waarom de man reeds meer dan tien jaar louter voor rommel kiest. Ook Elmer Bernstein die de score van Bernard Herrmann dirigeert komt aan het woord. Omdat men op het einde van de film over te weinig muziek beschikte, nam men z'n toevlucht tot ongebruikte stukken uit Hitchcocks Torn Curtain. Wederom een bewijs dat Marty een grote obsessie heeft voor The Master Of Suspense.

Deze liefde voor de grootmeester gaat zelfs zo ver dat Marty erop stond dat de openingstitel van zijn film door Saul Bass werd gemaakt. In Opening Credits kun je de volledige openingstitels van Vertigo, Psycho, Spartacus en Casino zien. Natuurlijk zijn er de gebruikelijke weggelaten scènes en twee korte documentaires van een paar minuten die je een kijkje op de set bieden. Ten slotte vind je ook nog talloze foto's en de originele trailer. Kortom, bonusmateriaal om van te snoepen!

CONCLUSIE
Cape Fear is nog maar eens het zoveelste bewijs dat Martin Scorsese tot de allergrootste cineasten op deze aardbol behoort. De New Yorker mengt inspiraties die hij uit het werk van andere cineasten haalt met eigen vondsten waardoor Cape Fear één van de beste genrefilms uit de jaren 90 is geworden. Ook De Niro is in topvorm, net zoals Juliette Lewis die dankzij deze rol voor een tijdje the new hot thing uit Hollywood werd.