Het politieteam onder leiding van Laure Berthaud is nauwelijks hersteld van de betrokkenheid bij een incident dat op het einde van seizoen 2 een verdachte de kop kostte, als het verminkte lijk van een jonge prostituee wordt gevonden met weggehakte borsten en verwijderde baarmoeder. Berthauds team krijgt de opdracht verrassend genoeg toegewezen, maar als er een seriemoordenaar aan het werk blijkt te zijn, is rechter François Roban geneigd om de zaak aan de afdeling Zware Criminaliteit toe te wijzen, waarmee Berthaud het evenwel niet eens is, want haar team heeft de zaak vrije efficiënt en tot dus ver mét resultaat aangepakt. Ze kan voorlopig haar gang gaan, zij het als zijeffect van een onderzoek naar een Libanees prostitutienetwerk waartoe de vermoorde jonge vrouw behoorde. Rechter Roban doet ondertussen een onderzoek naar gesjoemel met bewakingsopdrachten en smeergeld in de gemeente Courcelles, maar hij wordt tegengewerkt door zijn hiërarchische overste,  procureur Machard, want de betrokken burgemeester blijkt een goeie vriend te zijn van de président de la République...

Een advocaat die verdacht wordt van de verkrachting van een jonge cliënt, een politie-inspecteur die buiten de diensturen een drugsdealer een kogel door z’n long jaagt, een stagiaire die gechanteerd wordt met een video-opname van zijn nummertje met een minderjarige, een pleitbezorgster die ervandoor gaat met 40.000 euro van een verdachte en een rechter die besluit om de methodes van zijn tegenstanders te gebruiken om z’n doel te bereiken: Engrenages seizoen 3 gaat opnieuw als een wervelstorm van start om pas na 12 afleveringen een min of meer zachte landing te maken, zij het dat de cliffhangers u warm moeten maken voor seizoen 4, en er is goed nieuws: seizoen 5 zou ondertussen ook in de steigers staan. Engrenages bevat alles wat u verwacht van een serie die zich niet beperkt tot louter misdaden en tot inspecteurs die ze oplossen, maar waarin ook karakterontwikkeling op prijs wordt gesteld. Bovendien vermijden de makers de klassieke dooddoeners zoals de Eifeltoren en de Champs Elysées en tonen ze hoekjes die voor doorsneetoeristen zonder fiets onbereikbaar zijn in een immense stad als Parijs.

Voor bedenkster Alexandra Clert is Engrenages een debuutopdracht in dit genre. Op IMDB wordt ook Guy-Patrick Sainderichin genoemd, de medeoprichter van het links cinemacollectief Cinélutte (1973-1976), maar zijn medewerking als scenarist bleef beperkt tot een 9-tal afleveringen in seizoen 1 en 2. Clert heeft zeer goed naar Amerikaanse voorbeelden gekeken, reden waarom Engrenages vaak in één adem genoemd wordt met The Wire en sinds seizoen 3 steeds vaker met The Shield, want het politieteam van Laure Berthaud én rechter François Roban storten zich in de nieuwe afleveringen veel dieper dan tevoren in de misdaadaffaires die onder hun aandacht worden gebracht, terwijl Alexandra Clert de karakterontwikkeling van de hoofdpersonages niet uit het oog verliest, zij het dat ze daarvoor geen beroep doet op evoluties in hun privé- of familiale leven, maar zich uitsluitend beperkt tot hun bezigheden op het politiekantoor of tijdens surveillanceopdrachten, waardoor sfeer en toon constant op hetzelfde niveau blijven. De dialogen blijven ook in seizoen 3 zeer beperkt, wat zeer on-Frans is, want in het land van Molière gaan producties vaak kopje onder als gevolg van ellenlange dialoogscènes die op de spanning wegen.

Maar dus niet zo in Engrenages, waarin de gebeurtenissen in sneltempo op de kijker afgevuurd worden en er nauwelijks ruimte is voor een plasstop of een biertje uit de koelkast, want met drie grote verhaallijnen en een waterval van incidenten zit elke aflevering volgepropt met spanning, geweld en emotie. Caroline Proust (Laure Berthaud) is als de zeer gemotiveerde en doelgedreven kapitein van het politieteam opnieuw de centrale figuur in dit derde seizoen en haar intuïtie stuurt haar feilloos op haar doel af, ook al bestaan er twijfels bij commissaris Brémont van de Dienst Zware Criminaliteit, die ondanks hun seksuele relatie heel erg veel argwaan koestert aangaande haar middelen en doel, net zoals haar directe collega Gilou, een politieman die er niet voor terugdeinst om verdachten af en toe hardhandig aan te pakken, maar die het niet altijd eens is met de manier waarop Laure Berthaud zichzelf én haar team in gevaar brengt. Hij vraagt uiteindelijk zijn overplaatsing naar de Dienst Interventies, maar z’n motivatie is onduidelijk en misschien gedeeltelijk geïnspireerd door een vlaag van verliefdheid?

Pierre Clément verdwijnt zoals hoger vermeld een beetje naar de achtergrond, maar z’n samenwerking met Joséphine Karlsson zorgt toch voor voldoende vuurwerk om die verhaallijn stevig in het zadel te houden. En procureur Roban, de altijd zo voorzichtige magistraat, stelt vast dat zijn aanpak de boeven alleen maar in de kaart speelt en dat ze bovendien hoge bescherming genieten die met wettelijke middelen niet te neutraliseren is. Hij trekt z’n conclusies en gaat in een hogere versnelling, maar dat heeft consequenties waarvoor hij een hoge prijs zal betalen. Een van de meest intrigerende personages in Engrenages blijft de immer koele en berekende Joséphine Karlsson, op magistrale wijze gestalte gegeven door Audray Fleurot, een actrice die in het verleden vooral te zien was in Franse tv-films en –series, maar die in 2010 haar voorzichtige internationale debuut maakte in de Franse komedie Les Femmes Du 6e Etage. In Engrenages zet ze de indrukwekkende rol neer van een zeer intelligente advocate die zich door omstandigheden niet kan bevrijden van haar verdachte imago als sjoemelaar en geldwolf, vooral niet als haar voormalige partner Szabo bijna voortdurend met briefjes van 500 euro zwaait.