FILM
Freddy (Thom Mathews) werkt pas in een medische opslagplaats. Op zijn eerste dag wordt hij wat rondgeleid door de al meer ervaren Frank (James Karen). Plots vertelt Frank een ongelofelijk verhaal over enkele oude vaten die in de kelder staan. De inhoud van deze vaten zou mede verantwoordelijk geweest zijn van enkele vreemde gebeurtenissen in verband met levende doden. Freddy zijn nieuwsgierigheid is gewekt en gaat samen met Frank eens een kijkje nemen naar de beruchte vaten. Maar als Frank wil bewijzen hoe stevig de vaten nog zijn, ontstaat er een barst en krijgen ze een grote hoeveelheid chemisch gas in hun gezicht. Even zijn ze helemaal van de kaart, maar dat blijkt niet hun grootste probleem te zijn. Alle opgezette dieren en kadavers van mensen beginnen plots terug te leven. Frank belt snel naar zijn baas, Burt Wilson (Clu Gulager), om deze op de hoogte te stellen. Deze komt direct ter hulp, want zijn hele zaak zou misschien wel eens kunnen lijden onder dit incident éénmaal dit bekend raakt. Deze besluit dan ook om alles bij zijn kameraad Ernie (Don Calfa) te gaan cremeren. Ernie staat er eerst wat weigerachtig tegenover, maar doet het dan toch maar. Het gas dat vrijkomt door de crematie bevat evenzeer de schadelijke stoffen die eerder de doden tot leven bracht. Net naast het crematorium bevind zich begraafplaats Resurrection (What’s in a name?) waar net enkele tieners zich bevinden, waaronder Freddy’s vriendin Tina (Beverly Hartley). Als er op een gegeven moment een hard onweer losbarst met bestanddelen van het chemische gas gaan de poppen helemaal aan het dansen…

Zet je schrap voor Return Of The Living Dead. Dit horrorpareltje uit 1985 is inmiddels uitgegroeid tot een heuse klassieker in het genre. Verantwoordelijk voor deze amusante giller was duizendpoot Dan O’Bannon (was voorheen production designer, special-effectexpert, scriptschrijver, acteur, …). Hij zorgde samen met John A. Russo (schrijver van Night Of The Living Dead), Russell Streiner (producer van Night Of The Living Dead) en Rudy Ricci (acteur in Night Of The Living Dead) voor het scenario. En alsof dat nog niet voldoende was, nam hij ook nog de regie op zich. Het uiteindelijk resultaat van zijn debuut is gerust geslaagd te noemen. Oké, deze film bevat alles wat een dertien in een dozijnhorrorfilm bevat: een cast vol met B-acteurs (waarvan de ene nog potsierlijker acteert dan de andere), goedkope effecten (variërend tussen plastiek en redelijk realistisch ogend) en vele cheesy dialogen. Maar dan met zoveel flair en plezier gebracht dat het geheel weer net wat specialer wordt dan de rest. Bovendien zijn de zombies in deze film anders dan gewoonlijk, zo kunnen ze in de film praten (“Send more cops!”), zijn ze een stukje slimmer geworden en zijn ze totaal niet traag. Overgiet dit alles met een sfeervolle jaren ‘80 soundtrack en enkele verwijzingen naar de Dead-trilogie van George A. Romero en het geheel is klaar voor gebruik. De 4 miljoen $ kostende film ging op 16 augustus 1985 in première en bracht het gezonde bedrag op van 23 miljoen $ (aangepast naar inflatie) in Amerika alleen. Ook elders werd de film goed onthaald. De film kreeg in ’88 een staartje met Return Of The Living Dead Part 2. Hoewel deze film het niveau van het eerste deel niet haalde, was deze toch een succes met 13 miljoen $ aan inkomsten in Amerika alleen (aangepast aan inflatie). In ’93 kende de reeks nieuwe hoogten met het uitermate spectaculaire Return Of The Living Dead 3. De film kende weinig succes in de bioscopen (USA boxoffice: ‘slechts’ 75.000 $), maar werd een topper op festivals en in de videotheken. In 2003 kunnen we naar alle waarschijnlijkheid (film zit in de scriptfase) deel vier verwachten, dat voorlopig de werktitel “Return Of The Living Dead 4: Necropolis” draagt. We wachten vol ongeduld…

BEELD EN GELUID
Het 1.85:1 anamorfische beeld is niet altijd even scherp door het dikwijls aanwezig zijn van nogal wat filmgrain. Ook hebben we af en toe wat beeldflikkeringen opgemerkt. Digitale compressiefouten hebben we dan weer niet opgemerkt, maar wel wat vuil en beschadigingen. De aanwezige kleuren zijn helder en ogen voldoende natuurlijk. Al bij al een redelijke beeldkwaliteit, maar je moet niet vragen hoe goed dat deze film er had kunnen uitzien als er gewoon wat meer moeite was ingestoken. De Engelse Mono-track klinkt niet direct spectaculair, maar is meer dan voldoende voor dit soort film. Bovendien is de track vrij van ruis en andere storende fouten. Ook de dialogen zijn goed te verstaan. Een bevredigende geluidskwaliteit. Pittig detail: deze versie bevat enkele verschillen in de muziek tegenover de huurversie die in de jaren ’80 te vinden was.

EXTRA’S
Toen we vernamen dat deze klassieker eindelijk in de Benelux ging uitgebracht worden, kruisten we onze vingers op de ‘Special Edition’-behandeling die de film in Amerika kreeg. Daar konden de kijkers rekenen op een audiocommentaartrack, een featurette, een TV-spot, een bioscooptrailer en een Art-gallery. Spijtig genoeg moeten we het doen met een soort teasertrailer en een volwaardige bioscooptrailer. let wel, deze zijn een leuke aanvulling, maar als je ze hebt bekeken dan smaakt het naar meer. Wederom een gemiste kans en de diehard horrorfans zullen moeten uitkijken naar de regio 1-versie.

CONCLUSIE
Return Of The Living Dead is een geslaagde mix tussen gore en humor. De film werd een succes en kreeg ondertussen twee geslaagde sequels (deel vier is in de maak). Veel horrorfans sluiten deze film in hun hart en een DVD-release moest er eens van komen. Eerst was Amerika aan de beurt en daar konden ze genieten van een redelijk goed gevulde uitgave. Wij moeten het stellen met twee trailers. De beeldkwaliteit is redelijk, maar had iets beter gekund. De geluidskwaliteit is voldoende. Deze titel hoort thuis in de “Big Deal”-actie van MGM/FOX en is bijgevolg te krijgen tegen een zachtere prijs.