FILM 
Ieder land heeft zo zijn schandaalfilms en in het geval van Frankrijk zijn dat er heel wat: denk maar aan Baise-Moi of Les Valseuses (of eigenlijk de volledige filmografie van Bertrand Blier). L’Eté Meurtrier van Jean Becker uit 1983 is er ook eentje. Hoofdrolspeelster Isabelle Adjani was al een tijdje een ster (zelfs in Amerika waar ze naast Ryan O’Neal in The Driver mocht spelen), maar het was vooral in dit psychologische drama dat ze het publiek om haar vingers wond. Niet het minst omdat ze bijna alle scènes in haar blootje vertolkt. Niet dat L’Eté Meurtrier softporno is. Integendeel, het is een keiharde thriller met heel wat melodramatische elementen, en natuurlijk ook erotiek.

Als Eliane, afgekort Elle (Isabelle Adjani), met haar ouders in een afgelegen boerendorpje komt wonen, slaan meteen alle jongensharten op hol. Iedereen droomt ervan om met de mooie Elaine op stap te gaan, vooral omdat ze naar verluidt gemakkelijk te versieren is. Nadat ze zowat met het hele dorp in de koffer is gedoken wordt zij tot ieders verbazing het liefje van de sullige Florimond (Alain Souchon). Zijn twee jongere broers weten niet waar hij dit aan heeft verdient, maar zijn moeder vertrouwt het zaakje niet, ofschoon zij een huwelijk niet kan verhinderen. Eens Florimond voor het altaar zijn jawoord heeft gegeven, beseft de automekanieker dat zijn kersverse bruid een verwarde geest heeft. Bovendien weet hij niet dat Eliane met moordplannen rondloopt.

Deze film is gebaseerd op een roman van Sébastien Japrisot van wie Jean-Pierre Jeunet later ook nog Un Longue Dimanche De Fiançailles met Audrey Tatou verfilmdd. De film werd een gigantisch succes die in thuisland Frankrijk met vier Césars ging lopen waaronder eentje voor het Beste Scenario en natuurlijk Beste Actrice. Hoe mooi en onverwoestbaar deze klassieker vandaag ook nog oogt, toch kan niemand ontkennen dat Isabelle Adjani de hoofdmoot in L’Eté Meurtrier is. Adjani heeft lang over deze rol nagedacht, want eventjes zag het ernaar uit dat Valerie Kaprisky de vertolkster werd. Jean Becker die vreemd genoeg na dit succes bijna tien jaar niets meer van zich liet horen, weet zeer goed dat hij een actrice bij zich heeft die geschapen is voor de camera. Adjani doet je dan ook een beetje denken aan de jonge Brigitte Bardot uit de Vadim-films, maar tegelijkertijd is ze ook de geknipte actrice om een zieke geest te vertolken, wat we haar twee jaar geleden al in het majestueuze Possession van Andrzej Zulawski zagen doen. De keuze van chansonnier Alain Souchon ligt wat minder voor de hand, maar desalniettemin is hij ideaal voor deze rol.

BEELD EN GELUID
L’Eté Meurtrier was een hele tijd onvindbaar, maar is nadien in verschillende landen opnieuw uitgebracht. Deze versie van Lumière is er eentje uit de Classics-serie (je weet wel, die flinterdunne uitgaven met het klaphoesje). De transfer die je op deze versie vindt is de gerestaureerde en dat merk je. Er zijn geen storingen merkbaar, de klank is zonder geruis en alle details zijn mooi zichtbaar: dus ook dat goddelijke lijf van mevrouw Adjani! En daar gaat die strenge blik van de hoofdredacteur, want ik word verondersteld om de technische kwaliteiten van dit schijfje te beoordelen! O ja, let ook nog op de magnifieke soundtrack van Georges Delerue en het prachtige Trois Petites Notes De Musique van Yves Montand.

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op deze disk.

CONCLUSIE