FILM
Wat in 1999 met The Blair Witch Project begon als een interessante gimmick in het horrorgenre, is anno 2015 uitgegroeid tot een heus genre op zich: de 'found footage'-film. Maar hoewel de praktijk om pseudo-homevideomateriaal te gebruiken als vertelvorm enkele zeer goede prenten heeft voortgebracht (denk maar aan Troll Hunter of Chronicle), lijkt de techniek meestal toch een gebrek aan originaliteit te moeten verdoezelen. As Above, So Below valt zonder discussie in die categorie. De film probeert een foundfootagevariant te zijn van Indiana Jones, maar schiet schromelijk tekort op het vlak van interessante karakters, ingenieuze scènes en - ergste van al voor een horrorfilm - angstaanjagende sequenties.

Het idee achter de film is nochtans zo slecht nog niet. Archeologie Scarlett zet het werk van haar gestorven vader voort door over de hele wereld artefacten te zoeken die naar de befaamde Steen der Wijzen moeten leiden, een alchemistische uitvinding die niet alleen metaal in goud kan veranderen, maar ook wonden kan genezen. Na een doorbraak in een verborgen grot in Iran - de openingssequentie is qua sfeer en angst met voorsprong de beste scène van de film - leidt het spoor naar Parijs, meer bepaald naar de catacomben onder de hoofdstad. Daar moet, halfweg tussen de aarde en de hel, het graf liggen van Nicolas Flamel, wellicht de beroemdste alchemist aller tijden en iemand die de Steen der Wijzen in zijn bezit zou hebben. Samen met een cameraman, haar ex-vriendje George (toevallig vloeiend in het Aramees) en een aantal Parijzenaren die de catacomben op hun duimpje kennen, daalt Scarlett af in het gangenstelsel onder de stad. Wat ze daar aantreffen, overtreft echter haar stoutste verwachtingen en haar ergste nachtmerries.

Dat As Above, So Below een intrigerende premisse verkwanselt door van het ene cliché naar het andere te springen, is een doodzonde op zich, maar dat de makers niet de minste moeite doen om de acties van de personages geloofwaardig te houden, is zo mogelijk nog erger. Zo spreekt protagoniste Scarlett (vertolkt door de knappe Perdita Weeks, nu enkel nog wat acteertalent aankweken) dan wel zes talen, het is een kwaliteit die ze nooit kan uitspelen. En wat de denken van iemand met een doctoraat in de Letteren die nooit de link maakt tussen Dante en de spreuk 'laat varen alle hoop gij die hier binnentreedt'?

Wat ons meteen bij een ander zwak punt brengt: de al te gemakkelijke invulling van het begrip 'hel'. Naarmate de groep dieper en dieper onder de grond kruipt (heb je de metafoor?), wordt elk van hen geconfronteerd met viscerale herinneringen aaneen trauma, van een verdronken broer tot een vader die zelfmoord heeft gepleegd. De moraal ligt er zo dik bovenop - met name de interpretatie van wat de Steen der Wijzen nu feitelijk inhoudt, is hemeltergend belachelijk - dat de interesse van de kijker voor wat zich op het scherm afspeelt, met de minuut slinkt. Dat de makers visueel niet bepaald sterk uit de hoek komen en de suspense zo getelefoneerd is (letterlijk in één bepaalde scène!) dat van ware spanning nooit sprake is, maakt de zaak alleen maar erger.

Het zou interessant geweest zijn om filmmakers met aantoonbaar talent los te laten op deze premisse, want de locatie van het verhaal - de Parijse catacomben, een massagraf voor zo'n 6 miljoen Fransen - is zonder meer geschikt voor een grandioze thriller. Maar de Dowdle-broers - veteranen van het genre na Quarantine en The Pougheepsie Tapes - weten amper een interessant frame te kiezen, laat staan de spanning geleidelijk op te bouwen. Het valt niet uit te sluiten dat de gemiddelde horrorfan zich nog ergens kan verwarmen aan het claustrofobische sfeertje van de prent, maar van je stoel springen van angst? Nee, dat zit er niet in bij As Above, So Below.

BEELD EN GELUID
Hoewel de prent zich grotendeels afspeelt in de weinig verlichte ondergrond van Parijs - en de illusie van found footage gewekt wordt in het concept - kan je niet anders dan goedkeurend knikken bij het zien van de beeldkwaliteit. Het contrast komt zelden voor verrassingen te staan, de kleurenweergave is monochroom maar consequent en de scherpte scoort het beste van allemaal. Alleen in scènes waarin de camera beweeglijk is, zakt het niveau een beetje. De soundtrack presenteert heldere dialogen en slaagt er goed in de claustrofobie van het verhaal als een kwaliteit uit te spelen. De achterste boxen komen optimaal tot hun recht tijdens de belangrijke schrikmomenten in de film.

EXTRA'S
Inside As Above, So Below is de enige extra op deze disk, maar met een lengte van amper 4 minuten, biedt deze featurette weinig inzicht in het productieproces van de film.

CONCLUSIE
As Above, So Below gaat in foundfootagestijl op zoek naar de Steen der Wijzen, maar de resultaten zijn zo voorspelbaar en ontberen zoveel suspense, dat je je naar het einde van de film moet slepen. Beeld en geluid halen gelukkig wel een goed niveau op de disk, maar de bonussectie is niet meer dan een schaamlapje.