Kristen Stewart die de rol spelt van Joan Jett, wat kan een jongenshart nog meer wensen? Toegegeven, het is misschien een kijk die eerder op het uiterlijk dan de inhoud is gericht, maar dat was uiteindelijk ook de bedoeling van de excentrieke producer Kim Fowley (Michael Shannon) toen hij in 1975 The Runaways oprichtte. Fowley begreep als geen ander dat Amerika rijp was voor rauwe punkrock, en net zoals zijn Britse kompaan Malcolm McLaren, wist hij dat je het beste kan scoren als je het publiek choqueert. Fowley pikte bijna letterlijk vijf jonge meiden uit de goot op. Het kon de producer geen barst schelen of ze konden spelen, wel hoe ze eruit zagen en vooral of het publiek over hen sprak. Fowley slaagde erin om de groep in een recordtijd aan Mercury Records te verkopen. In geen tijd werden The Runaways één van de populairste Amerikaanse groepen ooit en net als Kiss en Cheap Trick veroverden ook de vijf meisjes Japan. Na amper twee jaar verliet zangeres Cherrie Currie (Dakota Fanning) de band omdat ze het beu was om naar de pijpen van Fowley te dansen. Joan Jett (Kristen Stewart) werkte voort aan haar eigen carrière. 23 platenlabels weigerden om haar soloplaat uit te brengen. Joan deed het op haar eentje, en jawel: I love rock ’n roll werd één van de best verkochte platen uit de jaren 80.

Cherie Currie werd uiteindelijk niet meer dan een cultfiguur. Haar carrière als actrice mislukte (ofschoon haar enige rol naast Jodie Foster in Foxes was) en schreef later een boek over haar kortstondige muziekcarrière. Het werd een biografie die bijna smeekte om een verfilming, en een ideale job voor Floria Sigismondi die bekend was voor haar werk met David Bowie. Bowie speelt trouwens een zeer belangrijke rol voor deze muzikanten. Op het moment dat Cherrie Bowie aan het werk ziet, beseft ze dat ze zangeres wil worden. Het enige probleem is dat Cherrie een vrouw is, want vóór The Runaways werden rockvrouwen absoluut niet serieus genomen. Volgens Fowley waren de fans alleen meer geïnteresseerd in hun uiterlijk, als ze zangtalent wilden horen, gingen ze wel naar de opera. 

Het is steeds bang afwachten als het leven van een rockster wordt verfilmd, denk maar aan de vehikels over The Doors of recent over James Brown. Gelukkig staat Sigismondi hier aan het roer en zij begrijpt als geen ander dat seks, drugs en rock ’n roll nog altijd de heilige drievuldigheid zijn. Alles komt aan bod in deze biopic: de tegenstelling tussen glamour en tragiek, maar vooral het punkgevoel. Dakota Fanning zet een zeer overtuigende Cherrie Currie neer, alhoewel het vooral Kristen Stewart is die deze biopic zo onvergetelijk maakt. Ik geef wel ruiterlijk toe dat ik aan Stewarts voeten lig (ja hoor, ze heeft echt wel fans), maar deze rol is alweer een tour de force van Hollywoods meest ondergewaardeerde actrice.

De gelijkenis met de echte Joan Jett is frappant, en je hebt geen enkel ogenblik het gevoel dat je naar een Kristen Stewart met een zwarte pruik zit te kijken. De pruik staat ook als gegoten op Michael Shannons hoofd, ofschoon het vreemd blijft om Nelson Van Alden uit Boardwalk Empire met een dikke laag lippenstift op zijn gezicht te zien. 

BEELD EN GELUID

Het is jammer, maar deze film is alleen op dvd uitgebracht. Er bestaat wel een Amerikaanse release, maar die is helaas regiogebonden. Het is zelfs geen lachertje om de gewone dvd in de winkelrekken te vinden. De versie van Belga (zonder Nederlandse ondertitels) is wel vlot verkrijgbaar. Het beeld is niet altijd even scherp, maar de seventieskleuren zijn ronduit prachtig. Het geluid is vinnig, ook al overheersen de schitterende rocknummers (o.a. The Stooges) de dialogen, waardoor het soms moeilijk is om te begrijpen wat er precies gezegd wordt. 

EXTRA’S

De fan moet tevreden zijn met The Making Of The Runaways dat amper 15 minuten duurt, maar het is wel een heerlijk kwartiertje. Nadat de groep splitte, werden Cherrie Currie en Joan Jett uiteindelijk weer goede vrienden en hebben ze allebei meegewerkt aan de film. Kristen Stewart wilde absoluut geen slecht figuur slaan, en het was Joan Jett zelf die de actrice leerde hoe ze haar gitaar moest vasthouden. Het is vreemd dat er niets over Lita Ford wordt verteld, want ook zij had na The Runaways nog een succesrijke solocarrière (ten minste in de VS toch). Kim Fowley komt niet aan het woord, maar we twijfelen eraan of the lord of garbage ook maar één seconde naar de film heeft gekeken.

CONCLUSIE

Seks, drugs en rock ’n roll. Ch-ch-cherry bomb en een oogverblindende Kristen Stewart. Beter kan een film niet zijn, tenzij ze hem op Blu-ray uitbrengen natuurlijk!