BELLE EPINE
Bespreking door: Didier - Geplaatst op: 2015-07-26
FILM
In Cannes is het aantal Franse films dat je er jaarlijks kan zien nauwelijks bij te houden. Iedereen die een film draait in Frankrijk en die het commerciële circuit wil omzeilen, doet er alles aan om op de Croisette te worden opgemerkt. Belle Epine van Rebecca Zlotowski uit 2010, die in het kader van de Semaine De La Critique werd vertoond, veroorzaakte wel geen aardverschuiving, maar bevestigde nog maar eens dat de jonge Léa Seydoux, die eerder al in Lourdes schitterde, een actrice is die men in het oog moet houden. Op vijf jaar tijd is er veel gebeurd. Een film die de Gouden Palm wegkaapte (La Vie D’Adèle) en een plaats naast James Bond (Spectre) is niet bepaald niks te noemen. Net als in de bekroonde parel van Abdellatif Kechiche vertolkt Seydoux ook in Belle Epine een meisje dat op zoek is naar zichzelf.
De moeder van Prudence (Léa Seydoux) is plotseling overleden waardoor het gezin Friedmann volledig uit elkaar valt. Haar nichtje Sonia (Anaïs Demoustier) probeert haar op het rechte spoor te houden door haar geregeld wat goede raad te geven, maar eigenlijk moet Prudence het zelf zien te rooien. Ze stelt zich niet alleen vragen over het leven, maar net als ieder jong meisje denkt ze na over seksualiteit. Soms beweert men wel eens dat je eigen gedrag afhankelijk is van het soort vrienden dat je kiest en deze stelling geldt zeker voor Prudence als ze met Maryline (Agathe Schenkler) begint op te trekken. Ze raakt betrokken bij winkeldiefstallen, maar voelt zich ook aangetrokken tot een bende jongelui die met hun motors de straten van Rungis onveilig maken. Omdat Prudence voelt dat er in haar eigen familie (als die nog bestaat) geen plek voor haar is, wil ze een deel zijn van de motorbende. De enige manier om dat te doen is (volgens haar) naar bed gaan met één van de jongens.
Misschien ligt het wel aan de motorraces, maar ik kon niet anders dan denken aan
Spetters van Paul Verhoeven toen ik
Belle Epine zag. Het zijn niet alleen de brullende motoren waardoor ik de vergelijking maak, ook is er de zoektocht naar de eigen seksualiteit en natuurlijk speelt er ook een jonge vrouw in mee die zonder enige moeite alle aandacht naar zich toetrekt. Léa Seydoux is niet alleen bloedstollend mooi, haar gezicht, dat een zekere tristesse uitstraalt, is gewoon geschapen voor het witte doek.
Belle Epine is zeker niet haar beste, want daarvoor is het verhaal net iets te kort (80 minuten), maar tevens een tikkeltje te oppervlakkig. Wel schetst Zlotowski een prachtig beeld van de moderne jeugd die met zichzelf overhoop ligt.
BEELD EN GELUID
Alles is standaard aan deze kleine productie. De kleuren van de binnenopnames zijn levendig, maar konden gerust wat meer scherpte gebruiken. De opnames van de illegale motorraces zijn vaak troebel, maar dat stoort niet echt omdat ze alleen maar dienen om de film een bepaalde sfeer te geven. Je ziet geen enkele race, alleen de fatale gevolgen ervan. Het geluid bestaat uit een sobere Dolby 2.0-track, maar ook dat is niet echt een probleem omdat je op de technomuziek van Rob na, alleen maar Franse dialogen hoort.
EXTRA’S
Er staan geen extra’s op dit schijfje.
CONCLUSIE
Belle Epine van Rebecca Zlotowski schetst een mooi (misschien soms te oppervlakkig) portret van een jong meisje dat door de dood van haar moeder op zoek gaat naar zichzelf. Je kan op het einde van de film moeilijk beweren dat ze dat heeft gevonden, maar de cinefiel die van Franse film houdt is er wel een kleine parel rijker mee.