SERIE
Zes kruisjes veranderen je leven. De Leuvense familie Sterckx kan er van meespreken. Nadat ze met zijn allen samen op het verjaardagsfeest van kleindochter Dora (Noor Ben Taouet) een lottoformulier invullen met cijfers gebaseerd op hun leeftijden, blijken ze als enige in rang 1 de grote pot van vijf miljoen euro in de wacht te hebben gesleept. Opa Wilfried (Vic De Wachter) en oma Paula (Gilda De Bal) - overigens ook een koppel in het echte leven - besluiten de buit netjes in vier te verdelen: één vierde voor hen, en één vierde voor elk van drie kinderen. De mevrouw van de lotto dringt er vooral op aan om niet te opvallend hun nieuwe rijkdom te etaleren, alhoewel een klein kadoke natuurlijk mag.




Blijkbaar zijn de meningen echter verdeeld over wat een klein kadoke precies is. Paula heeft er altijd van gedroomd om het familiecafé te sluiten zodra Wilfried met pensioen is, en te verhuizen naar Spanje. Wilfried heeft haar altijd beloofd daarin mee te gaan, in de veronderstelling uiteraard dat zoiets financieel nooit werkelijkheid zou worden. De lottomiljoenen staan nog niet goed op de rekening, of Paula sleurt Wilfried al mee op verkenningstocht naar Alicante, en ze koopt hals over kop een haçienda over van een Nederlandse weduwnaar, Rolf (Hans Ligtvoet), voor wie het huis te groot is geworden na de dood van zijn echtgenote. Wilfried kan echter niet aarden in het voor hem te warme Spanje, mist zijn café, en Paula blijkt niet alleen interesse te hebben voor de villa, maar ook voor de vorige eigenaar.

Oudste zoon Chris (Tom Van Bauwel), die er als een rijk getrouwde advocaat gespecialiseerd in echtscheidingen sowieso warmpjes inzit, voor wie een miljoen en een kwart méér of minder de zaak niet maakt, zit echter met een veel groter probleem. Na vier maanden een relatie gehad te hebben met Ingrid (Simone Milsdochter), een collega op zijn werk, blijkt hij seropositief te zijn. Hij heeft de ziekte gelukkig niet doorgegeven aan zijn vrouw Lydia (Kristine Van Pellicom), maar het spreekt voor zich dat zij hem met zijn klikken en klakken buitensmijt, en dat haar vader (Rik van Uffelen), de baas van het advocatenkantoor waar Chris werkt, hem niet alleen zijn C4 geeft, maar er ook nog eens voor zorgt dat Chris bij geen enkel ander kantoor nog aan de bak kan komen, met een stempel van 'de aids-advocaat' op zijn voorhoofd. Hun dochter Cara (Charlotte De Wulf) moet aanvankelijk ook niets meer van haar vader weten, en zeker omdat uitgerekend zij het onprettige nieuws eruit heeft geflapt tegen haar grootouders, is het water tussen de twee diep. Chris heeft dan al geen HIV doorgegeven aan zijn vrouw, maar wel een ander cadeautje, zo ééntje van het type dat negen maanden nodig heeft om te worden geleverd.




Oudste zus Becca (Lotte Pinoy) heeft niet veel geluk met mannen. De vader van haar kind, bohémien-kunstenaar Victor Dewulf (Tom Vermeir), heeft haar en haar dochter twee jaar geleden in de steek gelaten om wat over de wereld te gaan rondzwerven van het éne kunstencollectief naar het andere, en Dora lijdt daar zichtbaar onder. Met haar deel van het geld begint Becca een winkel - nadat ze haar vorige werkgever eens flink haar ongezouten mening heeft verkondigd - en schijnt nieuw geluk te hebben gevonden bij Joris (Pepijn Caudron), een alleenstaande vader met een zachtaardig karakter. Net wanneer Becca en Joris erover denken om hun relatie wat uit te diepen, staat Victor ongevraagd weer voor de deur, waarschijnlijk omdat hij geld geroken heeft.

Het nakomertje van de familie, Nicky (Evelien Bosmans), studeert, alhoewel ze om het grof te stellen meer op de jongens zit dan op de schoolbanken. Na een onenightstand begint één van haar vriendjes, Sam (Matteo Simoni), die een zieke obsessie voor haar koestert, haar te stalken. Om uit zijn grijpgrage klauwen te ontsnappen, overrijdt Nicky hem per ongeluk in haar pas met haar lottogeld gekocht autootje, en pleegt een vluchtsmisdrijf. Zodra hij uit de coma is ontwaakt, probeert Sam de zaak in zijn voordeel te bepleiten, en hij doet alsof zij hem met opzet heeft overreden, haar daarbij zwart makend bij hun medestudenten. Alleen Nicky's beste vriend Neil (Jonas Van Geel), die heimelijk wanhopig verliefd op haar is maar niet verder geraakt dan de friend zone, kiest nog haar kamp.




Paula's zestigste verjaardag nadert, en zowel haar huwelijk als dat van zoon Chris staat op springen, haar middelste dochter wordt over en weer gesleurd tussen twee aanbidders en de jongste dochter dreigt te kappen met haar studies. Meer moet ik u niet vertellen opdat u zou weten dat dat een verjaardagsfeest wordt waarover nog lang zal worden nagepraat...

Wat zou jij doen als je de lotto won? Een nog meer simpele premisse kan je haast niet bedenken. Rang 1 was in het televisieseizoen 2011-2012 een midweek drama, waarmee de Vlaamse zender één zijn traditionele succes op de zondagavonden met series van eigen bodem als Witse, Flikken e tutti quanti wilde consolideren op een tweede avond in de week, wat later met onder meer de cultreeks Eigen Kweek ook zou lukken. Net als bijvoorbeeld Stille Waters koos men voor een verhaal van één seizoen zonder mogelijk vervolg, en besloot men geen duik meer te maken in de al oververzadigde poel policiers. Doordat de formule van een avond Vlaamse fictie op een weekdag in 2011 nog niet helemaal was ingeburgerd, is Rang 1 wat onder de radar gebleven, en dat is een spijtige zaak, want de personages zijn sympathiek, hebben een hoge herkenbaarheidsfactor - behalve dan het feit dat u, beste lezer, waarschijnlijk de lotto niét hebt gewonnen - en ze worden vertolkt door een mooie staalkaart uit het oudere en nieuwere acteursgilde. Minpuntje is evenwel de overduidelijke poging tot city marketing van Leuven, en het feit dat het niet anders kan dan dat de serie gesponsord werd door een bepaald merk van bier dat wel héél vaak in beeld komt - wat misschien te begrijpen is omdat één van de hoofdpersonages een café uitbaat, maar dan nog. Dat de lottomiljoenen de familie Sterckx géén geluk zullen brengen, staat al vanaf de eerste aflevering in de sterren geschreven, maar de snelheid waarmee ze met zijn allen tegelijk met hun hoofd tegen de muur knallen, is tragisch - rond aflevering zeven lekt het 'heugelijke' nieuws van de lottowinst ook nog eens in de lokale pers, en op dat moment gaat zelfs de nuchtere cafébaas over de rooie.




Misschien is het daardoor dat deze reeks nooit op dvd in de winkels heeft gelegen. Deze versie werd eertijds in twee opeenvolgende weken voor een kleine meerprijs aangeboden door het één of ander vaktijdschrijft gespecialiseerd in de luizen in de hond van Jacky Lafon en de botoxkuur van Willy Sommers. Of omgekeerd, ik weet het niet. Ik kan u ook niet meer zeggen welk tijdschrift, de aardappelen die ik er op heb geschild, kennen namelijk het verschil niet, maar wie destijds had gehoopt dat de dvd's ook in het reguliere circuit zouden komen, is eraan voor de moeite, en moet zich nu tot tweedehandsfora richten waar ik reeds prijzen voor deze twee boxen - wat u met één box kan aanvangen is me een raadsel - heb zien passeren die kunnen wedijveren met een jaarabonnement voor één van de eerder genoemde exponenten van de kwaliteitspers. Rond diezelfde periode kwam er overigens ook een einde aan de samenwerking tussen de VRT en Just Entertainment, dat nogal wat VRT-klassiekers op dvd uitbracht, waardoor onder meer Recht Op Recht, Heterdaad en de moeder van alle Vlaamse detectives Merlina, gedoemd zijn (voorlopig?) onvolledig te blijven. Rang 1 is door dezelfde mazen in het net gesukkeld, en dat betreuren we.

BEELD EN GELUID
Rang 1 kan zich meten met andere recente dramareeksen van eigen bodem. Lees: de kwaliteit is een stuk onder de maat van de televisieuitzendingen, waar de reeks in HD werd uitgezonden, terwijl er van een Blu-rayrelease geen sprake is. Weliswaar zien de decors er spic and span uit, maar in scènes met slechtere verlichting, zoals parkeergarages en het café rond het sluitingsuur, gaan behoorlijk wat details verloren. Voor het geluid zal u het met een Vlaamse Dolby Surround 2.0-track moeten stellen, en de dialogen klinken behoorlijk natuurlijk en begrijpelijk, niet zoals het bekakt Flikken-pseudohollands; aan de gehoorgestoorde kijkers werd wel gedacht met een Nederlands CC-spoor.




EXTRA'S
Schijf vier bevat nog een selectie matig grappige bloopers (3:49) en een behoorlijke portie verwijderde scènes (23:04) met nog een tijdscode in.

CONCLUSIE
Rang 1 bewijst dat er ook goed Vlaams drama te maken is met minder excentrieke personages dan kankerende flikken of dolgedraaide wietboeren. Deze dvd-set tegen een schappelijke prijs op de kop tikken is evenwel niet makkelijk; u hebt waarschijnlijk méér kans om de lotto te winnen.