FILM
Een vlucht van Los Angeles naar Chicago geraakt in zwaar weer wanneer de helft van de passagiers én de volledige
flight crew het slachtoffer worden van een vismaaltijd die de versheidsdatum heeft overschreden. Piloot Oveur (Peter Graves), copiloot Roger (Kareem Abdul-Jabbar) en navigator Victor (Frank Ashmore) zijn alledrie uitgeteld. De dokter aan boord, Barry Rumack (Leslie Nielsen), meent dat de enige kans op redding is dat één van de passagiers de stuurknuppel overneemt. Oorlogsveteraan Ted Striker (Robert Hays), die alleen maar op de vlucht zit in een poging zijn lief, stewardess Elaine Dickinson (Julie Hagerty) terug te winnen, is eventueel wel de geschikte persoon, maar zijn traumatische verleden waarbij hij zes, pardon, zeven kameraden de dood heeft ingejaagd, speelt hem parten.
Airplane! is een dwaze komedie in dezelfde stijl en van dezelfde regisseurs als de
Naked Gun-reeks. U kan zich verwachten aan een hoop visuele grappen, platte onderbroekenlol, woordspelingen en vooral gortdroge, surrealistische humor. Passagiers hangen zich aan de lopende band op of steken zichzelf in brand, het vliegveld loopt vol religieuze
screwballs die zelfs proberen de Hare Krishna's te bekeren, de staf op de grond, verpersoonlijkt door Lloyd Bridges, is verslaafd aan zowat alles waar een mens verslaafd aan kan raken, een ander crewlid trekt voor de lol de kabel van de verlichting op de landingsbaan los, de automatische piloot is een opblaaspop met een hoog libido en een voorliefde voor orale seks, en de piloot maakt voortdurend pedofiele opmerkingen tegen het jongetje dat de cockpit mag komen bezichtigen.
Airplane! is één lange opeenvolging van politiek volstrekt incorrecte humor, en zette in 1980 de toon voor het
spoof-genre, waarin nog veel films zouden volgen (met wisselend succes overigens). Af en toe geeft de film een sneer naar
Jaws,
Saturday Night Fever of zowat elke vliegtuigrampenfilm gemaakt voor 1980, maar het parodie-aspect was in het begin van de
spoof-hype duidelijk een minder dominerende factor. In de scènes waarin bijvoorbeeld de melodramatische kaart getrokken wordt, gaan de makers bijvoorbeeld dadelijk in
overdrive.
Airplane! bevat vooral veel visuele gags met een perfecte timing, en dat maakt de film nog altijd onweerstaanbaar grappig na 40 jaar.
BEELD EN GELUID
De beeldtransfer verraadt onmiddellijk de ouderdom van deze prent. Het trio Zucker-Abrahams-Zucker zweert bij het fullscreen 1.78:1-formaat dat bij momenten essentieel is voor de framing van de visuele gags. Er is echter heel wat ruis te zien, en de scherpte is niet altijd optimaal. Daartegenover staat dat men geen gebruik heeft gemaakt van beeldverbeteringstechnieken die bijvoorbeeld ook het detail uit aangezichten wegveegt, dus dat is dan weer een pluspunt. Sommige scènes zijn nogal donker, en de speciale effecten zijn nogal knullig. In de discoscène kan je bijvoorbeeld duidelijk de draden zien waar Robert Hays aanhangt, maar het kan natuurlijk ook zijn, en het is meer dan waarschijnlijk zo, dat dit soort amateurisme net bewust in de film is gestopt. De DTS-HD MA 5.1-track is meer dan afdoende voor deze film, die ondanks het gegeven (een neerstortend vliegtuig) voor 99% draait op droge grappen.
EXTRA'S
De afwezigheid van de extra's die op de US-versie wél toegevoegd zijn, is een droge grap op zich.
