FILM 
Toen alles nog goed ging in het Woody Allen-huishouden zorgde de regisseur er regelmatig voor dat zijn echtgenote Mia Farrow in de spotlight kwam te staan door haar een eigen film te geven. Of dat een goed idee is laten we in het midden. Dat Farrow kan acteren staat buiten kijf, maar blijkbaar vond Allen er groot genoegen in om zijn echtgenote steeds maar in de rol van een onstabiele neuroot te stoppen. Dat is in Alice uit 1990 niet anders.

Farrow vertolkt Alice, een tante nonneke waar ieder normaal mens van wegloopt. Christelijk opgevoed, altijd met twee woorden sprekend en aan iedereen verkondigen dat Moeder Teresa haar groot idool is. We gaan ervan uit dat dit soort mensen bestaan. Zoals in iedere Woody Allen-film is er geen plaats voor armoezaaiers, en de vrouw, die in een poepsjieke flat in New York (inclusief huishoudster en chauffeur) woont, heeft niets anders te doen dan de boetiekjes op Fifth Avenue af te dweilen. Ze is al vijftien jaar getrouwd met de steenrijkerijke Doug (William Hurt) met wie ze twee kinderen heeft. Op een dag ontmoet ze op school bij het ophalen van de kinderen de jazzmuzikant Joe Ruffalo (Joe Mantegna). Alice voelt zich tot hem aangetrokken wat zich vertaalt in rugpijn. Op aanraden van haar vriendinnen komt ze bij de kwakzalver Dr. Yang (Keye Luke, die drie weken na de première van de film overleed) terecht.

Een al bij al onnozel verhaal waarvoor Woody Allen toch een vrij indrukwekkende cast kon voor bij elkaar krijgen waaronder zes Oscargerelateerden. William Hurt won er in 1986 één voor Kiss Of The Spider Woman en zowel Alec Baldwin, June Squibb, Judy Davis, Bob Balaban als James Tobac kunnen zeggen dat ze ooit genomineerd waren voor een beeldje. Er wordt dan ook op vrij hoog niveau geacteerd, en dat is wat de film doet bovendrijven. Zeker in het eerste uur dat een typische Woody Allen-film oplevert over mensen die met zichzelf in de knoop liggen en dat alleen maar aan een psychiater kunnen uitleggen. Gaandeweg wordt de film eerder kinderachtig. Op een bepaald ogenblik krijgt Alice een drankje waardoor ze onzichtbaar wordt, en eens u dat verteerd hebt krijgt ze van de Chinese dokter een pakje kruiden waardoor alle mannen op haar verliefd worden.

Oorspronkelijk was Woody Allen van plan om de film onder de titel The Magical Herbs Of Dr. Yang te releasen, maar uiteindelijk verkoos hij de meer eenvoudige titel Alice. De opnames waren trouwens één grote miserie want Farrow werd ook nog eens verondersteld om voor haar jonge kinderen te zorgen en dat terwijl Woody Allen op was van de stress en iedere shot perfect wilde waardoor men sommige scènes maar bleef opnemen.

Alice werd maar matig ontvangen door de critici en ook aan de kassa liep het niet al te vlot, want de film klopte af met een verlies van ruim vijf miljoen dollar. Een niet al te sterke Allen-film dus en de gouden jaren '80 van films zoals Broadway Danny Rose of Hannah And Her Sisters lagen verder af dan ooit, en deze weg zou hij in de jaren '90 niet meer opnieuw vinden.

BEELD EN GELUID
Wie deze film in zijn collectie wil op Blu-ray, heeft geen andere keuze dan de oversteek naar Engeland te maken, want daar verscheen hij (naast een heleboel andere Allen-titels) op Arrow Academy. Er is ook een gelimiteerde Amerikaanse versie op 3000 exemplaren maar die is compleet uitverkocht. De vraag is of een upgrade van dvd (niet dat die gemakkelijk te vinden is) naar Blu-ray echt wel loont. De buitenopnames in New York zijn uiterst mooi verzorgd, maar binnenshuis (en dat is toch een groot deel van de film) duikt er veel filmgrain op. In de scènes waar Alec Baldwin een geest vertolkt, is het zelfs ronduit storend. De geluidsband is een standaard DTS-HD Master Audio 2.0 met een jazzy soundtrack, en uiteraard zeer veel dialogen.

EXTRA'S
Alice betekende voor Woody Allen de moeizame weg van de jaren '90. Het eerste uur is best genietbaar, maar nadien verliest Woody Allen compleet de pedalen door een te hoge dosis onnozelheid. Ideaal voor wie Mia Farrow alweer eens als geschifte neuroot op het scherm wil zien...