FILM
De Spaanse filmmaker Jesús Franco is één van de meest voorkomende namen die je tegenkomt als je het hebt over exploitatie- en B-films. In een tijdspanne van zo’n zestig jaar maakte de man ongeveer 173 speelfilms zowel in zijn geboorteland Spanje als in het buitenland. Subtiel waren zijn films nooit, en in de jaren '70 was hij er niet te bedeesd voor om zo'n acht films per jaar te maken. Het echte grote succes bleef uit, hoewel hij met zijn twee films met Christopher Lee (The Bloody Judge en Count Dracula) toch enige voet kreeg in de Verenigde Staten. Maar toch werden de meeste van zijn films alleen maar in Europa gedistribueerd en in 1969 verhuisde Franco van Spanje naar Frankrijk nadat hij Soledad Miranda had ontdekt, die hij een eerste rolletje gaf in Count Dracula. De reden van de verhuis was omdat er in Spanje een strikte censuur aan de gang was en Franco besefte dat hij alleen maar naam kon maken met gewelddadige en erotische films. Miranda, die Franco's nieuwe gouden haantje was, speelde mee in zes erotische thrillers van Franco die allemaal gemaakt zijn in een periode van een jaar en waarvan Vampyros Lesbos de bekendste is. Van het succes daarvan heeft ze nooit kunnen proeven want in 1970 kwam ze tragisch om het leven in een auto-ongeluk in Portugal, en dat net toen ze op weg was naar Franco om er een langdurig contract te gaan tekenen. Zij en Franco waren net begonnen aan het filmen van Justine waarvan maar 40 minuten zijn gemaakt, maar nooit zijn vrijgegeven.

She Killed In Ecstasy, die verscheen onder zijn originele Duitse titel Sie Tötete In Ekstase, werd opgenomen in juli 1970 in het Spaanse Calp, Spanje, en dat was minder dan een maand na het draaien van Vampyros Lesbos. Niet alleen herken je in de plot hetzelfde verhaal van Miss Muerte en Venus, maar ook werd dezelfde cameraman, filmeditor en filmcomponist gebruikt. En net als in Vampyros Lesbos waren ook Soledad Miranda, Ewa Strömberg en Paul Muller in She Killed In Ecstasy van de partij. Een prachtige film qua kleuren en stijl en waarbij de architectuur van Ricardo Bofill een prominente rol speelde, maar helaas met een zeer mager verhaal en dwaze dialogen.

Dr. Johnson (Fred Williams) leeft samen met zijn mooie vrouw (Soledad Miranda) zonder al te veel zorgen. De dokter voert echter onorthodoxe experimenten uit met menselijke embryo’s, en een medische commissie vindt dit alles niet kunnen en de wetenschapper wordt prompt ontslagen. De dokter kan deze vernedering niet aan en hij snijdt zijn polsen door in de badkamer. Zijn vrouw zweert om de commissieleden één voor één te verleiden en ze nadien te doden.

Een flutverhaal dus, en het is net daardoor dat je She Killed In Ecstasy niet echt serieus kan nemen. Zoals gezegd oogt alles wel zeer mooi (en dan hebben we het niet eens over het vrouwelijke schoon), maar het is niet meer dan een prachtige verpakking waar niets in zit. Een leuke kanttekening is dat je hier ook een piepjonge Horst Tappert aan het werk ziet, een naam die in ieder bejaardenhuis zal beantwoord worden met de opmerking “ha, dat is Derrick!”

BEELD EN GELUID
Deze release verscheen op het Amerikaanse Severin. Niet bijster goedkoop, maar het goede nieuws is wel dat dit een schijfje is die niet regio-gebonden is. Het zijn vooral de subtiele kleuren die opvallen en ronduit prachtig zijn. Af en toe vind je hier wel wat filmgrain op terug, maar het is verbluffend hoe men van zo’n kleine titel toch iets moois heeft weten te maken. De geluidsband is een Duitse LPCM mono met Engelse ondertiteling. Naast veel gehijg is er een prachtige soundtrack van Bruno Nicolai.

EXTRA'S
De bonussectie is best omvangrijk en best leerrijk. In Jess Killed In Ecstasy komt een stokoude en kettingrokende Jess Franco aan het woord die het één en ander over zijn carrière vertelt, en waarin hij het natuurlijk heeft over She Killed In Ecstasy die een veel moeilijkere bevalling was dan Vampyros Lesbos. Ook heeft de regisseur het over de tragische dood van Soledad Miranda en vooral over wat niet heeft mogen zijn. Wie alles over de betreurde Spaanse actrice wil weten, komt daar achter na het bekijken van Sublime Soledad waarin de toegewijde fan Amy Brown (met soledadmiranda.com heeft ze zelfs een website) het uitgebreid heeft over haar idool. In Stephen Thrower on She Killed In Ecstasy heeft de auteur van Murderous Passions - The Delirious Cinema of Jess Franco het over de carrière van de Spaanse cineast en welke rol hij inneemt in de filmgeschiedenis. Naast een trailer is er tenslotte nog Paul Muller On Jess Franco, een acteur die in acht Franco-films meespeelde en die daar het één en ander over vertelt.

CONCLUSIE
She Killed In Ecstacy is een typisch Franco-vehikel met veel bloot, weinig suspense maar wel met oogverblindende kleuren waardoor deze ongein bijna het woord kunst verdient.