FILM
Doctor Earl Dopler (French Stewart) probeert in een verschrikkelijk doorzichtige vermomming het land te verlaten, maar hij wordt tegengehouden door schimmige agenten van een multinational, geleid door Henry Gates (Michael Biehn) die hem vriendelijk maar kordaat verzoekt om verder te komen werken aan zijn "uitvinding". De geleerde heeft echter nog een specimen van zijn vondst kunnen versturen naar zijn voormalige professor fysica, doctor Gibbs (Robin Thomas). Die is echter druk bezig een generatieconflict uit te vechten met zijn zoon Zak (Jesse Bradford), die vindt dat vader méér tijd doorbrengt met zijn doctoraatsstudenten dan met zijn eigen zoon, en die tegelijkertijd probeert om vader te laten tekenen om borg te staan voor een autolening. Wat zijn liefdesleven betreft, probeert Zak wanhopig het hart te winnen van Francesca (Paula Garcés, The Shield), de dochter van de Venezolaanse consul. Vader Gibbs is echter op vakantie, en het artefact, een horloge, komt in de handen van zijn zoon Zak terecht.




Het horloge verhoogt drastisch het metabolisme van zijn gebruiker, waardoor de tijd voor hem quasi stilstaat, en hij voor een waarnemer buitenaf sneller dan de bliksem reageert. Samen met Francesca en zijn boezemvriend Meeker (Garikayi Mutambirwa) heeft hij met het horloge hét ideale instrument in handen om hopen kattenkwaad uit te halen. De NSA ziet dat echter anders: wie belet immers om criminelen als Saddam Hoessein (de film dateert uit 2002, remember?) om het Witte Huis vol bommen te stoppen terwijl voor de Amerikanen de tijd stilstaat? Enfin, agent Moore (Ken Jenkins) eist dat Gates zijn uitvinding overdraagt aan de regering. Gates laat intussen Dopler aan een moordend tempo aan de uitvinding werken: in die paar weken tijd is door het veelvuldige gebruik van de hypertime Dopler al twintig jaar ouder geworden. Wanneer Dopler bekent dat zijn collega Gibbs mogelijk ook een horloge heeft, wordt de jacht geopend, en stuurt Gates enkele van een horloge voorziene mannetjes op Gibbs af om het ontbrekende horloge te recupereren. Die worden natuurlijk geconfronteerd met het feit dat niet vader Gibbs maar zoon Gibbs het horloge heeft. En die laatste is niet van plan om die zonder slag of stoot af te geven. Zak moet een breekbare alliantie vormen met Dopler, die hoopt het horloge in te ruilen voor een middel waardoor zijn verouderingsproces teniet kan worden gedaan.




Alhoewel er in tegenstelling tot Back To The Future een groot deel van de wetenschappelijke logica niet klopt - zo rijden auto's in hypertime ook tegen normale snelheid als de bestuurder een horloge om heeft; en zou het mogelijk zijn om in accelerated time niet-geaccelereerde lucht in te ademen? - en alhoewel het idee gepikt is uit een strip van de reeks Baard en Kale (De Stunt van Stomp), waarin de wetenschappelijke paradoxen die door de suspension of disbelief ontstaan handiger worden omzeild, is Clockstoppers een redelijk onderhoudende en sympathieke film. Star Trek: The Next Generation-acteur Jonathan Frakes heeft zich de afgelopen jaren meer toegelegd op regisseren, en dat gaat de man duidelijk af. Deze Nickelodeon-film is wel duidelijk politiek hypercorrect ingekleurd, want bij de invulling van de cast moesten en zouden de rassen uit de Amerikaanse smeltkroes op basis van evenredigheid gelijkwaardig verdeeld worden. Tot echte dramatische excessen heeft dat niet geleid, want alhoewel de jonge acteurs die de drie hoofdrollen spelen, Bradford, Garces en Mutambirwa, duidelijk nog maar net van acteerschool af zijn, hebben ze alledrie toch al met de rest van hun palmares bewezen dat ze zeker niet de slechtste keuze waren.




De film wordt naar het einde toe redelijk verwarrend en dreigt daar soms te verzuipen in een lawine van computereffecten, maar met een enorme kunstgreep wordt naar goeie familietraditie alles wat scheef was weer rechtgezet. Of toch niet...? De slotscène toont aan dat de makers toch nog wel aan een sequel dachten. De speciale effecten zijn oké en de dialogen zijn niet zodanig debiel allesuitleggend dat de makers verdraaid met de hiaten in hun wetenschappelijke theorie wegkomen. Je merkt zelfs amper dat je verzeild raakt in een standaard pril koppeltjesverhaal, vermengd met een portie vader-probeert-zijn-zoon-te-begrijpen. Een deel van de film kan makkelijk worden afgeschreven als steriel, maar anderzijds is het een ongecompliceerde jeugdfilm die volwassenen ook zal weten te bekoren.

BEELD EN GELUID
We krijgen een beeld in het oorspronkelijke 1.78:1-formaat, en de transfer valt nogal mee, de ouderdom van de film in acht nemend. Er zitten nogal wat softe plekken in het beeld, en de compressie had beter gekund. Schuldige? Alles op een single layer-schijf willen proppen heeft consequenties. Met het grain valt te leven, maar de film zou gebaat zijn bij een goeie remastering. De kleuren zijn we fel en vloekend - het is en blijft een film gesponsord door Nickelodeon - maar het beeld kon in het algemeen beter. De DTS-HD MA 5.1-track is echter wel dynamisch en leuk, met vooral enkele leuke alt-rocknummers die de revue passeren. Ook worden de speciale effecten ondersteund door de nodige surrounds. Er is zowel gewone Engelse ondertiteling als Engelse CC-ondertiteling.




EXTRA'S
Het bonusmateriaal is hetzelfde als op de dvd. De documentaire "The making of Clockstoppers" (10:47) is voor de volle 100 % een promotiefilmpje dat niet echt veel inzicht biedt in het "maken van de film". Dan volgt er een videoclip (2:52) van het nummer Holiday in my head van Smash Mouth, en vier promospots (2:05). Afsluitend staat er nog de trailer van de film zelf (2:06) op.

CONCLUSIE
Clockstoppers is een leuk stukje tijdverdrijf voor jong en oud, en in tegenstelling tot de informatie die we online vonden, blijkt deze release regiovrij te zijn. Een typische fun for the whole family-prent die dateert uit een tijd toen dat nog kon zonder boertig gedrag of platvloers taalgebruik.