SERIE
Knetterende dialogen, politieke intriges en hartverscheurend menselijk drama voeden het tweede seizoen van Deadwood, HBO's revisionistische western die onverschrokken de pioniersdagen van het Amerikaanse Wilde Westen op het kleine scherm blijft schilderen. De makers pikken de draad op een jaar nadat de machtsstrijd tussen plaatselijke salooneigenaar Al Swearengen en oprechte handelaar Seth Bullock culmineerde in een tijdelijk staakt-het-vuren, met als orgelpunt de benoeming van Bullock tot sheriff. Deadwood heeft in die tijd gefloreerd dankzij de goudvondsten in de Black Hills en de ondernemingszin van de plaatselijke bewoners. Maar donkere wolken pakken zich samen boven het pioniersstadje, want hebberige politici hebben hun zinnen op het goud gezet en manoeuvreren venijnig hun (s)pionnen. Persoonlijke vetes en gedwongen allianties drijven de snijdende spanning ten top, en de wetenschap dat één verkeerd woord je laatste kan zijn, houdt de bewoners in een verstikkende greep.

Het eerste seizoen van Deadwood viel al op door de barrage aan plots en verborgen agenda's, die geloofwaardig een beginnende gemeenschap in het woeste Verre Westen van de jaren 1870 recreëerde. De densiteit van vertellen vermindert er in reeks twee allerminst op en bouwt voort op de intermenselijke relatie van een paar dozijn inwoners. De cast wordt bovendien aangevuld met minstens een tiental nieuwe karakters, wat het voor kijkers die in de reeks willen stappen een moeilijke zit maakt, maar voor de trouwe kijker een verdere uitdieping van een fascinerend universum betekent. De structuur, die de gebeurtenissen van alle twaalf episodes samenbalt binnen het bestek van een dikke week, garandeert een efficiënte spanningsboog, die de extreem verslavende aard van de serie nog verhoogt.



Opvallend is ook hoe bedenker David Milch en zijn coscenaristen de invloed van William Shakespeare laten bovendrijven in een tv-serie die niet verder verwijderd kon zijn van Elizabethaans toneel. De interactie tussen de personages – bol van subtext en constant refererend naar bloedbanden dan wel eerdere confrontaties – bevat eenzelfde geladenheid als de schrijfsels van de bard. De politieke achtergrond die seizoen twee van Deadwood domineert, echoot bovendien Shakespeares neiging om zijn personages als een speelbal van een externe machtsstrijd te typeren, een vergelijking die Milch nog meer in de verf zet door net als zijn Britse voorbeeld de politieke hoofdrolspeler te benoemen met de naam van hun standplaats. Ten slotte bewijzen de scenaristen zich minstens even vaardig in het pennen van briljante dialogen als de bard. Doorspekt met krachttermen, klinken de volzinnen als zorgvuldig uitgekiende jamben van een vervaarlijk gedicht.

De aartsvijandschap tussen Al Swearengen en Seth Bullock vormde het fundament van reeks één, maar op een zware confrontatie in aflevering A Lie Agreed Upon na, komt die vete nauwelijks verder aan bod in seizoen twee. Het geeft Deadwood de opportuniteit om de microkosmos van de pioniersstad verder uit te diepen, en het is de verdienste van de scenaristen dat ze erin slagen – ondanks het gebrek aan een éénvormig narratief doel – het uiterste te puren uit dramatische situaties waarvan de relevantie niet altijd even snel evident is. Karakters die in de eerste twaalf episodes vaak louter een achtergrondfunctie hadden, krijgen bovendien meer armslag, meest opvallend krantredacteur Merrick – een naar goede gewoonte uitstekende Jeffrey Jones – en Swearengens rechterhand Silas Adams (Titus Welliver). Bij de nieuwe personages kruipt Garret Dillahunt geloofwaardig in de huid van een agressieve hoerenmoordenaar, is Stephen Tobolowski ideaal als een pseudo-intelligente, gemanipuleerde commissaris en overtuigt Anna Gunn als Martha Bullock, echtgenote van de sheriff.

Het is gemakkelijk Deadwood te zien als een tirade van krachttermen en geschop tegen heilige huisjes, een reeks die vooral op controverse drijft in plaats van op drama en emotie. Wie doorheen die handige exploitatietechnieken kijkt, vindt echter een serie terug die qua impact zijn gelijke nauwelijks heeft. Dit tweede seizoen combineert bijvoorbeeld zware politieke achtergronden met geïnspireerde humoristische interludes, wekt ontzag op voor een ambitieuze, multiplot vertelstijl en buigt een schijnbare zwakte – het ontbreken van één grote narratieve rode draad – om in een meerwaarde. Meest indrukwekkend van alles is echter hoe Deadwood ondanks alle moorden, vloeken en stilisme de herkenbare emotie nooit uit het oog verliest. Episode Advances, Non Miraculous is zo’n voorbeeld, een aflevering die een krop in de keel kan opwekken, zoals enkel de beste film dat kan. Kijk ik al uit naar het derde seizoen van Deadwood? What do you fucking think, you fucking cocksucker?



AFLEVERINGEN
Opgepast! Onderstaande synopsissen bevatten onvermijdelijk – gezien de episodische aard van de serie – enkele belangrijke spoilers. Wie onbevangen aan de tweede reeks wil beginnen leest de samenvattingen van de afleveringen dus best niet.

13. A Lie Agreed Upon, Part I
[spoilers]De postkoets brengt nieuwe bewoners naar Deadwood: Seth Bullocks vrouw en zoon, maar ook de hoeren die in Joanies nieuwe bordeel zullen werken. Al Swearengen is razend als blijkt dat politici boven zijn hoofd commissarissen hebben benoemd voor de gebieden rond de stad. Zijn humeur betert niet bij het zicht van nabij opgetrokken telegraafpalen. Bullock staat voor de verscheurende keuze tussen zijn vrouw en minnares Alma Garret. Een opmerking van Swearengen hierover leidt tot een vuistengevecht tussen de sheriff en de salooneigenaar. In de chaos raakt Sol Star gewond aan de schouder. Cy Tolliver zendt een van zijn hoeren als spion naar Joanies bordeel.[/spoilers]

14. A Lie Agreed Upon, Part II
[spoilers]Al Swearengen likt de wonden van zijn gevecht met de sheriff, maar Doc Cochran is meer bezorgd om zijn verstopte urinewegen. Bullock doet zijn minnares een voorstel om uit de impasse van de driehoeksrelatie te komen. Charlie Utter wil de sheriff tegenhouden zijn tinnen ster op te halen bij Swearengen. Calamity Jane maakt opnieuw haar opwachting in Deadwood, meer dronken dan ooit. Een heetgebakerd argument in de Gem bezorgt Wu's varkens vers voedsel. Alma Garret neemt een besluit: ze zal de stad niet verlaten.[/spoilers]

15. New Money
[spoilers]Francis Wolcott arriveert in Deadwood, met als doel het opkopen van goudclaims voor de rijke mijnenmagnaat George Hearst. Cy Tolliver verpilt geen tijd in het naar de mond spreken van de man en stelt een samenwerking voor. Maddie belooft Joanie dat Walcott hun bordeel grote winsten zal opleveren, maar tegen een prijs. Bullock tracht zich aan te passen aan het leven met een vrouw en kind die hij nauwelijks kent. Onrust waart door de Gem omdat Swearengen al uren opgesloten zit in zijn kamer. Wanneer de deur opengebeukt wordt, treft Doc hem in een beroerde staat aan. Alma Garret ontslaat Sofia’s kinderjuf op staande voet. En een hardnekkig gerucht gonst door de stad, als zouden de goudclaims nietig verklaard worden.[/spoilers]

16. Requiem For A Gleet
[spoilers]De situatie van Al Swearengen gaat zienderogen achteruit. Doc Cochran stelt een operatie voor om de nierstenen te verwijderen, maar overlevingskansen zijn minimaal. Wolcotts favoriete hoertje arriveert, en hij maakt haar meteen het hof. Joanie heeft schrik dat zijn woedeprobleem fatale gevolgen kan hebben. Hugo Jarry, commissaris voor Lawrence County, komt het gerucht van de nietige goudclaims toelichten. Cy Tolliver en Wolcott trachten de roddel voor persoonlijk gewin uit te buiten. Trixie draait een bladzijde in har leven om wanneer ze boekhoudlessen van Sol Star krijgt. Wu is verontrust dat een andere Chinees, een 'cocksucker' uit San Francisco zich in Deadwood installeert, onder de auspiciën van Wolcott en Tolliver. Het uur van de waarheid breekt aan voor Swearengen: hij balanceert tussen leven en dood.[/spoilers]

17. Complications (Formerly 'Difficulties')
[spoilers]Nog maar net bekomen van zijn bijna fatale niersteencrisis, informeert Al Swearengen naar de evolutie van gebeurtenissen in Deadwood. Cy Tolliver ontdekt via zijn spionne Wolcotts agressieve geheim. Commissaris Jarry eist dat Merrick een artikel op de voorpagina plaats dat de verwarring omtrent de validiteit van de claims zal versterken. De redacteur plakt het bericht echter aan zijn buitenmuur, wat tot opstandige taferelen onder de bewoners leidt. Alma Garret vertelt Trixie in vertrouwen dat ze zwanger is. De hoer verwijst haar naar Doc Cochran. Kinderjuf Isringhausen blijkt niet degene te zijn als wie ze zich voordoet. Ze wil haar ontslag aangrijpen om de weduwe Garret een hak te zetten. Sheriff Bullock redt negergeneraal Fields van de pek en de veren, alvorens door Swearengen op het matje geroepen te worden.[/spoilers]

18. Something Very Expensive
[spoilers]Na een snel herstel neemt Al Swearengen zijn plek als lokale despoot weer in. Juffrouw Isringhausen stelt hem een deal voor waarbij hij als tussenpersoon fungeert in de afpersing van Alma Garret. De weduwe biedt Sol Star een job aan als directeur van een nog op te richten bank. Een kooi met ondervoede Chinese hoeren bereikt Deadwood. Schrik aangejaagd door een woedende menigte verlaat commissaris Jarry de stad. Trixie fluistert Elsworth in dat hij Alma Garret ten huwelijk moet vragen. Wolcott ontdekt dat zijn geheim verklapt is en werkt zijn frustratie moorddadig uit op de hoeren in Joanies bordeel. Zij schakelt snel Charlie Utter in om de levende hoeren de stad uit te smokkelen. Swearengen tracht het hoofd te bieden aan de politieke complotten rondom hem.[/spoilers]



19. E.B. Was Left Out
[spoilers]Wanneer Tolliver Merricks kantoor kort en klein slaat, grijpt Swearengen de kans de redacteur aan zijn zijde te scharen. Joanie deelt het geheim van de hoerenmoorden met Charlie Utter, die prompt Wolcott in mekaar slaat, maar de lippen op elkaar houdt tegen Bullock. Swearengen licht Alma Garret in over juffrouw Isringhausens snode plannen. Later komt hij met een list achter Wolcotts agressieproblemen. E.B. Farnum voelt zich verraden wanneer hij als burgemeester niet wordt uitgenodigd op een meeting van Deadwoods notabelen. Tollivers mannen doen alle moeite om de slecht draaiende Chinese hoerenbuurt aan te prijzen bij de inwoners.[/spoilers]

20. Childish Things
[spoilers]Al Swearengen probeert Bullock te overreden contact te zoeken met een bevriende rechter in Montana om Yankton dwars te zitten. Hij laat Merrick alvast een interessant gerucht inde krant plaatsen. Doc Cochran verwijt Cy Tolliver de slechte levensomstandigheden van de Chinese hoeren. Bareigenaar Tom Nuttall heeft zich een rijwiel aangeschaft, waarmee hij trots door de hoofdstraat paradeert. Ook nieuw in Deadwood is de Russische telegraafoperator, in wiens berichten meerdere partijen al snel interesse tonen. Martha Bullock stelt aan Alma Garret voor de educatie van de kinderen in het pioniersstadje op zich te nemen. Het civiele gesprek kent een bittere conclusie. Wolcott biedt Mose Manuel een fortuin aan voor zijn claim als die zijn broer kan overtuigen ook te verkopen. Calamity Jane helpt Joanie over de dood van de hoeren heen. Ellsworth vraagt de weduwe Garret om met hem te trouwen. Zij houdt haar antwoord in beraad.[/spoilers]

21. Amalgamation And Capital
[spoilers]Bullock doet pogingen een goede vader te zijn voor zijn stiefzoon William. De nu rijke Mose Manuel verdoet zijn geld aan hoeren en gokspelen in de Bella Union, maar wanneer hij te veel amok maakt, krijgt hij een kogel in de buik. De safe voor de bank arriveert en vormt een aanleiding voor verzoening tussen Alma Garret en Martha Bullock. Charlie Utter neemt Wild Bill Hickoks laatste brief over van Wolcott en vertrekt met de noorderzon. Calamity Jane zegt de drank tijdelijk vaarwel. Swearengen belegt een meeting met juffrouw Isringhausen, met Bullock als getuige voor het tekenen van een belastend document. Een wild paard ontsnaapt aan de Negergeneraal, baant zich een weg door de hoofdstraat en vertrappelt William Bullock onder zijn hoeven.[/spoilers]

22. Advances, None Miraculous
[spoilers]De toestand is hopeloos voor William Bullock. Dat is het droeve nieuws dat Doc Cochran Seth en Martha moet geven. De twee houden de hele dag lang samen de wacht bij het doodsbed van hun zoon. De Negergeneraal vreest represailles en vlucht uit Deadwood. Tolliver laat Mose Manuels bloedende lichaam naar Joanies bordeel verslepen, waar Doc zeer tegen zijn zin een operatie uitvoert op de moddervette man. Commissaris Jarry keert terug, woedend over een artikel in de Deadwood Pioneer. Hij wil tot het uiterste gaan om Yanktons belang in de toewijzing van de claims te garanderen. Sol Star wordt door Swearengen ingelijfd om de geruchten over Montana credibiliteit te geven. Andy Cramed, een priester nu, keert terug naar de stad, net op het moment dat de jonge William zijn laatste adem uitblaast.[/spoilers]

23. The Whores Can Come
[spoilers]De stad is in rouw en maakt zich op voor de begrafenis van William Bullock. Swearengen is woedend op Lee omdat hij net die dag uitkiest om de lijken van zijn Chinese hoeren op de brandstapel te gooien. Hij overtuigt een rouwende sheriff zijn leugens over Montana tegenover Jarry kracht bij te zetten. Ook Wu passeert bij de salooneigenaar: hij wil de macht over de Chinese gemeenschap van Lee afsnoepen. Yankton biedt uit monde van Jarry een tegenbod over de overdracht van de claims. Bijna heel Deadwood daagt op voor Williams begrafenis. Martha heeft het moeilijk maar berust uiteindelijk in de dood van haar zoon. Alma Garret antwoordt positief op Ellsworths huwelijksaanzoek.[/spoilers]

24. Boy-The-Earth-Talks-To
[spoilers]Mijnenmagnaat George Hearst zelf arriveert in Deadwood om de vorderingen van Wolcott te inspecteren. Als diens moordlust hem ter ore komt, is hij misnoegd. Wu en Swearengens mannetjes voeren een executie uit op Lee en diens Chinezen, in de hoop zo de hegemonie over Chinatown te herwinnen. Martha besluit ondanks alles in Deadwood te blijven, als lerares. E.B. Farnum verkoopt zijn hotel voor 100.000 dollar. Alma Garret en Ellsworth treden in het huwelijk. Cy Tolliver wijst een afkoopsom van Hearst af: hij wil een groter deel van de koek. Swearengen en Silas Adams overlopen Yanktons tegenvoorstel in detail en komen tot de conclusie dat het Deadwood ten goede zou komen. Verkiezingen staan op til.[/spoilers]



BEELD EN GELUID
De uitmuntende beeldkwaliteit van het eerste seizoen krijgt een dito vervolg in het tweede. De gedesatureerde kleuren komen prima tot hun recht, de scherpte is voor het overgrote deel lovenswaardig en de contrasten trekken zich goed uit de slag in zowel dag- als nachtscènes. Grain is nooit een probleem, evenmin als digitale transferfoutjes. De soundtrack bestaat uit een 5.1-spoor dat slechts zelden volledig tot ontplooiing komt, maar niettemin essentieel is in het creëren van een geloofwaardige westernwereld.

EXTRA'S
Net zoals bij het eerste seizoen, laat Paramount het jammerlijk na de extra's van regio 1 over te nemen in de Beneluxeditie. Enkel een Fotogalerij met zowel promotionele foto's als originele kiekjes van het echte Deadwood ten tijde van Swearengen en co wordt aangeboden.

CONCLUSIE
Het tweede seizoen van Deadwood zet voornamelijk politieke intriges in de Far West bovenaan zijn agenda, maar het gebrek aan actie betekent geen gebrek aan kijkplezier. Het is niet eenvoudig de tientallen verweven plots te blijven volgen, maar wie een inspanning doet, wordt beloond met een fenomenaal rijke en gelaagde twaalf episodes. Deadwood seizoen twee bevestigt kortom al het goeds van de eerste reeks. Beeld en geluid zijn bovendien van topkwaliteit op de dvd. Maar het ontbreken van significante extra’s zet een domper op de feestvreugde.