FILM
Netflix. We raken er maar niet over uitgepraat, en dat is maar normaal ook. Meer en meer nemen de streamingdiensten de taak van de bioscopen over waardoor er, zoals zo vele cineasten aanklagen, een groot deel van de magie verdwijnt. Ondertussen heeft iedereen met een greintje verstand in zijn  kop het al lang door dat, indien je ten strijde wil trekken, dit een gevecht tegen windmolens wordt. Maar goed, de opkomst van deze nieuwe keizerrijken heeft zo zijn voor- en nadelen. Negatief is dat deze diensten niet alleen oppermachtig worden, ook dat ze dreigen om de vuilbak van dienst te worden onder het motto “het is toch maar voor de tv”…of in dit geval, het internet. Positief is dan weer dat streamingdiensten het vangnet worden van producties die op het grote scherm geen schijn van kans maken, zoals deze Annihilation. Oorspronkelijk kwam deze film via Paramount uit, wat de reden is waarom je deze film wel fysiek in de winkel kan vinden. In de States was de release een katastrofe. Bovendien vond het testpubliek de tweede film van Alex Garland die zijn entree wist te maken met Ex Machina veel te ingewikkeld waardoor de studio besloot om deze sciencefictionfilm door te suizen naar Netflix. De film viel wel op via het platform, vraag is of je daar als cineast mee tevreden moet zijn. Niet dat Garland zonder zonden is. De film is interessant, maar oogt net iets te veel als een televisiefilm vol saaie CGI-effecten. Iets wat we eerder al zagen dit jaar bij The Cloverfield Paradox, en noemt het toeval of simpelweg het zoeken van een zondebok, maar ook dat is weer een Netflix-film die gedumpt werd door Paramount.

De biologe Lena (Natalie Portman) weet niet wat haar overkomt, als haar man Kane (Oscar Isaac) thuiskomt. De militair lijkt zich niets meer te herinneren van zijn missie, hij doet vreemd en lijkt wel een compleet ander mens te zijn geworden. Veel tijd voor vragen te stellen heeft de wetenschapster niet, want de soldaat begint plotseling hevig te bloeden en wordt in allerijl naar het ziekenhuis gebracht. Ten minste dat probeert Lena, want midden op de weg wordt de ziekenwagen tegengehouden door paramilitairen die de twee naar een andere plaats te brengen. Via Dr. Ventress (Jennifer Jason Leigh) komt ze te weten dat haar man deel uitmaakte van een missie die moest achterhalen wat er zich in “the shimmer” afspeelt. “The shimmer” is een natuurplek die is ingepalmd door buitenaardse wezens. Over het gebied hangt een psychedelische glansstrook en wie er ooit naar binnen gaat, komt nooit meer terug. Ofwel word je gedood, ofwel word je zo gek dat je de anderen afslacht. Ventress die toch van zichzelf weet dat ze een terminale kankerpatiënte is,  besluit de uitdaging aan te gaan en ze trekt samen met een paar andere moedige vrouwen (waaronder Lena) the shimmer binnen om te proberen ontdekken wat er precies aan de hand is.

Annihilation is een sciencefictionverhaal, maar wil anders zijn dan de rest. De dreiging komt wel vanuit de kosmos, maar het is duidelijk dat Garland geen zin had in een verhaal met aliens. We worden overrompeld met een pseudowetenschappelijke verhaal dat inderdaad serieus ingewikkeld is en veel aandacht vergt, maar vooral de kijker wegtrekt waar het hem (zo lijkt het toch) om draait: vier vrouwen op een gevaarlijke tocht. Gaan ze de trip overleven of niet? Wetende dat het een gebied vol gevaar is, zou je je op zijn minst aan een klein suspenseverhaal moeten verwachten, maar dat wordt het geen seconde, en dat is de schuld van twee stoorzenders.  Allereerst heb je het feit dat Garland alles moeilijker wil maken dan het is (zeker als je weet wat de plot is) waardoor er nooit tijd wordt genomen om een spanning op te bouwen. Af en toe gebeuren er enge dingen, maar dat is het vaak ook maar. Een tweede mankement is het design van de film dat zweeft tussen dat van een goedkope televisiefilm (hoewel we het niet zouden willen betalen) en een blockbuster dat zich probeert te meten met Alien. Uiteindelijk blijft de kijker achter met verwarring en saaiheid. De nieuwe levensvormen zijn wel prachtig om te zien, toch kan je er niet omheen om ook het woord pompeus in de mond te nemen. Slecht is Annihilation zeker niet, al was het maar voor de special effects of voor Natalie Portman die (tja) gewoon Natalie Portman is. Iets wat ze kortweg middelmaat noemen.

BEELD EN GELUID
Dit had je uiteraard van ver zien afkomen, maar technisch bekeken valt er op Annihilation niets aan te merken. De special effects zijn op bepaalde momenten wel zeer artificieel, maar als je cijfertjes dient te geven voor technische perfectie dan is dit een leerling die op de eerste rij mag gaan zitten, en wat ons betreft ook nog een kus van de juf verdient. Er mogen zelfs twee kussen af, want deze release scoort op zowel beeld- als geluidsvlak hoog. Nu maar hopen dat het een knappe juf is!

EXTRA'S
De bonussectie is opgedeeld in drie delen: Southern Reach, Area X en To The Lighthouse, maar eigenlijk kom men dat ook onder één titel hebben uitgebracht: the making of... Alles samen goed voor één uur kijk(plezier). Er wordt aandacht besteed aan de special effects, hoe fijn het wel was om te mogen meewerken aan dit unieke project (natuurlijk) of waar de film verschilt van het boek van Jeff VanderMeer. Voor de fans een leuk extraatje, maar voor mensen zoals wij die dit maar als een matige film zien, is het allemaal info zonder waarde.

CONCLUSIE
Annihilation is een sciencefictionfilm die veel hooi op zijn vork neemt en zich daar ook wel een beetje in verslikt. Dat is jammer, want hier zat veel meer in. Nu houden we het op eentje die met de grote hoop meekan, maar zonder glans de finishlijn passeert.