FILM
Duizend jaar geleden werd de wereld op amper 60 minuten tijd herschapen tot een ruïne: een quantumwapen heeft de aardkorst in stukken gescheurd. Nu rijden er gigantische machines over het aardoppervlak, rijdende steden, die elkaar bekampen. Eén van de grootste dergelijke roofsteden is Londen, en in de openingsscène zijn we er getuige van hoe de stad een klein Beiers dorp annexeert, lees: inneemt en de natuurlijke rijkdommen ervan leegrooft. Tom Natsworthy (Robert Sheehan) werkt in het oudheidkundig museum van Londen, waar zijn voornaamste taak bestaat in het studeren van de technologie van de Ouderen. Na de annexatie van het stadje is hij er getuige van hoe een meisje met een verminkt gezicht, Hester Shaw (Hera Hilmar), probeert hoogwaardigheidsbekleder Thaddeus Valentine (Hugo Weaving) neer te steken. Vlak voor ze door de uitlaat van de stad naar buiten wordt gekieperd, beschuldigt Hester Thaddeus ervan dat hij haar moeder heeft vermoord. Spijtig genoeg heeft Tom dat ook gehoord, en hij wordt achter Hester aan de stad uitgekieperd.

 

Het duo belandt in de wildernis, waar ze op elkaar aangewezen zijn om te overleven. Thaddeus blijkt de technologie intussen aan te wenden om, in navolging van de ouderen, een quantumwapen te ontwikkelen dat dient om de muur weg te vagen die West-Europa of wat daarvan overblijft scheidt van Shan Guo, een vredelievend rijk in het Oosten. Hester en Tom worden opgevangen door de gezochte terroriste Anna Fang (Jihae Kim), die zich samen met de Anti-Tractieliga verzet tegen de rooftochten van de steden, en van plan is om Londen ten val te brengen. Spijtig genoeg zit ook een soort zombie achter Hester aan, die zichzelf Shrike (Stephen Lang) noemt, en ooit wellicht iets menselijks had, maar nu als levende dode over de wereld zwerft en vastbesloten is om Hester te kneden naar zijn evenbeeld. Hester heeft bovendien ook nog enkele geheimen in haar verleden, die allen terugleiden naar Thaddeus Valentine.

 

Het gaat spijtig genoeg met Mortal Engines aflopen zoals het met Eragon en The Golden Compass is afgelopen. De eerste film gebaseerd op de serie van Young Adult-auteur Philip Reeve flopte genadeloos aan de kassa, zelfs met een grote naam als Peter Jackson als uitvoerend producent. Inherent wordt er nochtans in Mortal Engines niet buiten de lijntjes gekleurd, en de personages van Hester Shaw en Tom Natsworthy zijn twee knuffelberen waar menig tiener zich mee zal willen vereenzelvigen. De mythologie lijkt evenwel niet altijd even goed uitgediept, want er wordt bijvoorbeeld nergens verklaard hoe een maatschappij die op 60 minuten tijd zo verwoest is, toch nog zo'n technisch steampunk-hoogstandje kan opleveren als een kolossale stad op wieltjes (feitelijk zijn het rupsbanden, maar soit). Er zitten wat pogingen tot humor in de film - één van de relieken uit de tijd voor de oorlog zijn de twee Amerikaanse Goden, wat uiteindelijk twee Minions blijken te zijn die als antiquiteit worden behandeld - maar de film weet niet goed de balans te vinden tussen de verschillende genres. Ook is de karakterontwikkeling zo goed als onbestaande. Hierdoor weet de film zich ook niet echt te onderscheiden van zijn genregenoten, behalve dan de enorme titulaire machines die over de wereld kruipen. Positief dan weer is hoe de makers het personage van Shrike hebben vormgegeven, een kruising van een Terminator en een zombie uit The Walking Dead. De CGI-en analoge effecten zijn netjes in elkaar gemengd, en maken de wereld van Mortal Engines voldoende tastbaar. Slotsom: Mortal Engines is een mixed bag, die liefhebbers van Young Adult-fantasy wellicht erg zal aanspreken, maar niet over de genreoverstijgende kwaliteiten van Lord Of The Rings beschikt.

 

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van Mortal Engines is van referentiekwaliteit. Het beeld is helder en scherp, met veel aandacht voor detail, zoals de gelaatsverminkingen van Hester. Ook de rijdende steden baden in complexe details, waarbij de dunne scheidingslijn tussen CGI en realiteit vervaagt. De kleuren van de dode wereld zijn woestijnachtig, hard en compromisloos. De huidtinten zijn realistisch en onder meer Hesters rode gezichtsmasker wordt in een zeer primair rood weergegeven, waarbij het stiksel zichtbaar is. Printbeschadigingen zijn uiteraard bij deze volledig digitaal geschoten film afwezig, en er is een beetje ruis toegevoegd, maar niet in die mate dat het stoort. De TrueHD Atmos-audiotrack is stevig en pompeus, waarbij alle kanalen worden opengetrokken eens de machines zich in beweging zetten. De scène voor de openingscredits zet wat dat betreft alvast de toon.

EXTRA'S
De bonussectie opent met een audiocommentaar door regisseur Christian Rivers, die redelijk nuchter en zakelijk klinkt, maar toch voldoende informatief is. Het beetje post-apocalyptische "geschiedenis" wordt ingevuld in de documentaire End of the Ancients (3:13), gevolgd door 5 Character Series-profielen van Hester Shaw (4:41), Tom Natsworthy (4:13), Anna Fang (4:26), Thaddeus Valentine (3:29) en Shrike (4:53). Hierin zien we onder meer interviewfragmenten, filmclips en materiaal van achter de schermen. De vijfdelige documentaire Welcome to London (26:22) bevat wat meer technische informatie over het design van de grootse roofstad, gepresenteerd door acteur Robert Sheehan. We zien onder meer Building the Beast (5:08), Levels of London (5:19), The Smallest Details (4:20), London Museum (5:19) en Medusa and St. Paul's (6:11). De documentaire In the Air (4:52) toont ons dan weer de vliegende stad die in de film dienst doet, en tenslotte in Film New Zealand (3:52) moeten de filmmakers obligaat hun voornaamste sponsor bedanken.

 

CONCLUSIE
Mortal Engines is een aardige film, die evenwel de grote grijze massa niet kan overstijgen omwille van de vele genreclichés. De grootste unique selling position, namelijk de gigantische gevaarten van de roofsteden, wordt al voor de openingscredis weggegeven, en de kans is dan dan ook groot dat de Rijdende Steden al van bij het begin te pletter zijn gereden tegen de tegenvallende boxoffice.