FILM
Drie maanden na haar bevalling wordt koningin Victoria (Jenna Coleman) door haar hofhouding behandeld als een porseleinen poppetje, tot haar eigen grote ergernis. Haar man Albert (Tom Hughes) probeert het dagelijks bestuur op zich te nemen, maar neemt het besluit om zijn vrouw in het ongewisse te laten over enkele belangrijke zaken, om haar vooral niet op te winden, maar daarmee bereikt hij het tegengestelde. Zo wordt een troepenmacht van 4000 soldaten die onder de vorige regering naar Afghanistan is gestuurd, tijdens een strategische terugtocht door de besneeuwde Khyberpas, tot de voorlaatste man afgeslacht. Leopold I van België (Alex Jennings) laat zijn teleurstelling dat Victoria's kind een meisje is, duidelijk blijken, en zijn broer, de hertog van Coburg (Andrew Bicknell), probeert duidelijk geld af te troggelen om zijn wereldse strapatsen te bekostigen. Niets nieuws onder de zon, dus. Naarmate de stroom kinderen vordert, krijgt Leopold, die Victoria beschouwt als fokzeug, pretlichtjes in de ogen en ziet hij al heel Europa overspoeld worden met kleine Coburgjes. Prins Ernest (David Oakes), de oudere broer van Albert, ligt alvast slecht in de markt, want hij heeft na de dood van zijn vader de traditie van het bordeelbezoek voortgezet, en hij heeft in Frankrijk syfilis opgedaan. Ernest valt nog altijd voor de charmes van Harriet (Margaret Clunie), de hertogin van Sutherland, die net weduwe is geworden, maar zijn liefde blijft een illusie zo lang hij aan de ziekte lijdt, waarmee hij mogelijk misvormde kinderen kan verwekken.




Wanneer de zijdewevers klagen over goedkope import uit het buitenland, houdt Victoria een groots gekostumeerd bal voor de beau monde van Londen. Terwijl de adel zich inlaat met excessen, staat het volk voor de poorten van Buckingham Palace te demonstreren, omdat ze creperen van de honger. Ook Ierland deelt in de klappen: na een mislukte aardappeloogst sterft een miljoen Ieren, nog eens twee miljoen emigreert naar de Verenigde Staten. Naaister Cleary (Tilly Steele) uit de hofhouding schraapt al haar geld bij elkaar om het naar haar familie te sturen, maar als katholiek is ze sowieso al niet welkom in het huishouden. Victoria probeert haar eerste minister, Robert Peel (Nigel Lindsay), zo ver te krijgen dat hij de protectionistische graanwetten intrekt, maar hij ondervindt veel weerstand bij zijn eigen Tory-partij, en tekent uiteindelijk zijn politieke doodvonnis. Een bezoek brengen aan Ierland wordt haar ten stelligste afgeraden, want de radeloze bevolking zou wel eens op het punt kunnen staan om hun vorstin te lynchen. Staatsbezoeken zijn sowieso geen goede bezigheid, want wanneer Victoria Frankrijk bezoekt om te voorkomen dat de zoon van koning Louis Philippe (Bruno Wolkowitch) trouwt met de Spaanse koningin, wordt ze niet als vol aanzien, en zelfs met een mondeling akkoord op zak blijkt Frankrijk toch te doen waar het zin in heeft.




Nadat Charles Francatelli (Ferdinand Kingsley) uit de keuken zijn ontslag heeft genomen om een eigen patisserie op te starten, is het eten op Buckingham Palace oneetbaar geworden, en de koningin dringt er hoogstpersoonlijk op aan dat Francatelli zou terugkeren. Hierdoor ontmoet die in de coulissen van het paleis Nancy Skerrett (Nell Hudson) opnieuw, en het blijft een constant aftasten hoe ver de twee durven gaan om elkaar romantisch te bejegenen. Skerrett dreigt de laan te worden uitgestuurd omdat ze al die tijd de plaats van haar aan lager wal geraakte zus heeft ingenomen, maar dankzij de persoonlijke bemoeienis van de koningin mag ze blijven. Een oom die ze van haar noch pluim kent heeft haar bovendien een fortuin van omgerekend 10.000 pond nagelaten, waardoor ze ineens uit de geldzorgen zou zijn. Francatelli droomt er alvast van om met het geld samen met haar een hotel te beginnen. Haar geweten begint echter te knagen wanneer blijkt dat het 'bezit' dat ze erft, bestaat uit een twintigtal slaven in de Verenigde Staten, en liever blijft ze nog in armoede ondergedompeld dan de slaven hun menselijke waardigheid af te pakken.




Een andere nieuwe, opvallende verschijning aan het hof is de hertogin van Buccleugh (Diana Rigg), die in haar kielzog haar huwbare nichtje Wilhelmina Coke (Bebe Cave) meezeult. De hertogin is laten we zeggen nogal van de oude stempel, en heeft haar hart nogal op de tong liggen. Wilhelmina heeft een oogje op de liberale politicus lord Alfred Paget (Jordan Waller), maar ze kan niet om het feit heen dat Alfred homoseksueel is en er een meer dan amicabele relatie op nahoudt met Edward Drummond (Leo Suter), de persoonlijke secretaris van premier Peel. Zelfs de hertogin blijkt perfect op de hoogte te zijn van hun verboden relatie. Drummond komt echter om het leven bij een aanslag op zijn baas, waardoor niets meer een relatie in de weg staat. Of toch?




Het tweede seizoen van Victoria is zwaarbepakt met verhaallijnen die op de één of andere manier toch allemaal netjes op hun plaats vallen. Of de reeks historisch accuraat is, laten we even in het midden, want onder meer de insinuatie die wordt gemaakt dat Albert een bastaardzoon van koning Leopold zou zijn, lijkt toch wel wat bij de haren gesleurd. Wel is Victoria een goed uitgewerkt kostuumdrama dat vooral grossiert in somptueuze decors en dito kleding; af en toe is de reeks inhoudelijk wat te klef en te zeemzoet en wordt de kaart van de politieke correctheid iets te vaak getrokken waar dit historisch onjuist is. Zo hebben we twijfels of de moderne, feministische Victoria die men ons tracht te verkopen niet te ver afstaat van de meer historische puriteinse kwezel die we kennen uit de geschiedenisboeken. Waar er dan echte historische feiten doorheen het verhaal worden geweven, zoals de dood van Drummond of de graanwetten, wordt de historische waarheid flink geromantiseerd. Feit is dat aan de personages uit de serie getrouw aan hun in het eerste seizoen geknede karakters voort wordt gebouwd, en de reeks consistentie nastreeft. Ook interessant is de manier waarop Albert wordt geportretteerd, die als Duitser uiteraard de Engelsen tegen zich in het harnas zou jagen, mocht hij zichzelf als koning bestempelen, en daarom maar genoegen moet nemen met de titel van prins-gemaal; meer dan de juiste titulatuur is Albert voortdurend op zoek naar manieren om te bewijzen dat hij niet het vijfde wiel aan de wagen is.

Daarnaast is de scope van de reeks in dit seizoen groter geworden. Er zijn shots te zien die zich worden geacht af te spelen in West-Afrika en Afghanistan, en tijdens één van de afleveringen bezoekt de koninklijke familie Schotland, hetgeen herinneringen oproept aan soortgelijke afleveringen uit Downton Abbey. Er is verder chemie tussen Jenna Coleman en Tom Hughes, en om over Downtown Abbey te spreken, is intussen wijlen Diana Rigg (lady Olenna Tyrel uit Game Of Thrones) een welkome en relativerende aanvulling in een rol die een beetje het equivalent dient te zijn van die van Maggie Smith uit voornoemde reeks. Ook de nevenrollen zijn behoorlijk goed ingevuld, en met name krijgt Nell Hudson (Laoghaire uit Outlander) een rol met behoorlijk veel vlees aan.




BEELD EN GELUID
Tot spijt van wie't benijdt levert Dutch FilmWorks opnieuw een presentatie af waar weinig op aan te merken valt. De complexe beeldvoering blijft in alle instanties overeind, met veel aandacht voor details en compositie van kleurpaletten, en er zijn feitelijk geen problemen te melden in verband met slechte compressie of posterisatie. De kleuren zijn lichtjes gefilterd zodat de hevigste schakeringen niet doorkomen, behalve dan in grootste buitenscènes zoals die in Schotland, maar al bij al is dit een zeer mooie en consistente presentatie. Het geluid is zodanig fijn dat ik op gegeven moment de regen in het feuilleton aanhoorde als écht regen buiten. De dialogen zijn netjes gecentreerd en voor een statische reeks worden toch nogal relatief veel surrounds gebruikt.

EXTRA'S
Deze release bevat in tegenstelling tot buitenlandse releases geen bonusmateriaal. Daartegenover staat dan weer dat de kerstspecial er wél op staat en op buitenlandse versies niet altijd.

CONCLUSIE
Het tweede seizoen van Victoria bouwt voort op het eerste, en inhoudelijk is duidelijk te zien dat het budget wat ruimer bemeten is. Dutch Filmworks levert een kale maar degelijke transfer af.