FILM
Gotham City wordt onveilig gemaakt door voormalig openbaar aanklager Harvey Dent (Tommy Lee Jones), die tijdens een proces tegen een mafiabaas door Batmans laattijdig optreden een bijtend zuur in zijn gezicht heeft gekregen. Batman (Val Kilmer) krijgt hierbij voor het eerst de hulp van zijn sidekick Robin a.k.a. Dick Grayson (Chris O'Donnell), een jonge acrobaat die wees is geworden door Dents schuld. Harvey Dent krijgt de hulp van een ontslagen werknemer van Wayne Industries, Edward Nygma (Jim Carrey), die een toestel heeft uitgevonden om via de televisie hersengolven te controleren. Als The Riddler wil Nygma Batman ook ten gronde richten, en als lokaas gebruikt hij psychologe Chase Meridian (Nicole Kidman), die - gefascineerd als ze is door Batmans gespleten persoonlijkheid - een hele studie aan hem gewijd heeft. Op amoureus vlak kan Chase niet kiezen tussen Bruce Wayne en Batman, niet wetende dat die één en dezelfde persoon zijn.



Essentieel gaat deze film over het louteringsproces van Robin, die een zelfde trauma oploopt als Batman in zijn kinderjaren, en die daarom door Zijne Gevleugeldheid onder zijn bescherming wordt genomen. Essentieel was Robin een bedenksel die in de jaren '60-televisieserie vooral moest dienen om een beetje familiewaarden toe te voegen aan de redelijk grimmige achtergrond van Wayne. De makers hoopten dat de jeugd wat meer met deze rebel without a clue kon identificeren, omdat in die leeftijdscategorie nu eenmaal méér verlopen schoftjes zitten dan multi-miljardairs. Geinig is dat er een duidelijke knipoog wordt gegeven wanneer Robin op gegeven moment één van zijn cheesy krachttermen ("Hol(e)y rusted metal") debiteert, en even later blijkt dat Batman zijn quote letterlijk dient te interpreteren. Alhoewel Tim Burton nog als producent aan de film verbonden bleef, ging de regie over in handen van Joel Schumacher, die minder de gothische kaart trekt en meer probeert te teren op een hyperkinetische filmstijl waarin geen enkel camerashot minder schuin dan dertig graden schijnt te staan. Ook Michael Keaton gooide na twee films zijn cape over de haag, en werd vervangen door de onderkoelde Val Kilmer, die het ook maar één film zou volhouden, misschien omdat hij ná de release merkte dat zijn marktwaarde niet echt was gestegen door een Batkostuum met tepelafdrukken in. Alhoewel Tommy Lee Jones nog redelijk te pruimen is als Harvey "Two-Face" Dent (overigens ook een niet belangrijk nevenpersonage uit de eerste film, daar vertolkt door Billy Dee Williams), is Jim Carrey - wiens nummertje we na vijf minuten al beu zijn - er duidelijk maar bijgesleurd voor zijn gepatenteerde smoelenwerk, en moeten ze hem denkelijk héél veel geld betaald hebben om zijn nummertje op te voeren in de meest achterlijke maillot uit de geschiedenis van de film. Dan nog liever Batman met tepels! Van de vier "oude" Batmanfilms beschikt Batman Forever wél over de beste visuele effecten en de beste soundtrack van de vier.



Is de film als visueel MTV-spektakel nog te pruimen, dan is de plot van deze Batman Forever zo dun als een sigarettenblaadje. Want zelfs voor een comicverfilmingen is ook deze film, net als zijn drie broertjes, buitenbeentjes die zó excentriek zijn dat het laatste restje sérieux weggeblazen wordt. Zo lijken zowat alle tegenstanders van Batman afgewezen loten uit een derderangs travestietencabaret, en is elke schurk perfect inwisselbaar met de vorige: de zeer kleurloze bevolking van Gotham City gaat er even zeer voor op de loop. Val Kilmer is nog best als Batman te genieten, Chris O'Donnell acteert daarentegen als heeft hij een wortel in zijn kont steken. Maar het hoort allemaal wat bij het decorum. Wil U daarentegen van een echte, ernstige Batman-film genieten zonder bordkartonnen personages, en met een écht angstaanjagende gemaskerde held, dan kunnen we U alleen maar Batman Begins van Christopher Nolan aanraden.



BEELD EN GELUID
Batman Forever is samen met de drie andere Batman-films de eerste prent die door Warner uitgebracht wordt in DTS, iets waar de filmmaatschappij zich om onduidelijke redenen totnogtoe halsstarrig heeft verzet. Het is een beetje ongelukkig dat het juist vier "oudere" films zijn die de eer krijgen nu tóch op ons favoriete geluidsformaat te verschijnen, terwijl er genoeg recentere valabele kandidaten in de Warnercatalogus zitten, zoals The Island, de Harry Potter-films, of het reeds eerder genoemde Batman Begins, om er maar een paar te noemen. Waar dergelijke remastering allemaal goed voor kan zijn, kan U perfect beluisteren als U de technisch solide maar eerder matte Dolby Digital 5.1-track - we vermoeden dezelfde als op de oude release - vergelijkt met de DTS-track die klinkt alsof de Batmobiel tegen uw voorgevel is gereden. De spreiding is zeer gedetailleerd, en het geheel klinkt loeihard. Het neigt zelfs een beetje té veel naar de overkant, maar we mogen over het algemeen toch niet klagen. Vergelijk in de beide tracks maar eens alleen al de openingsscène waarin Batman verhindert dat Two-Face een kluis met hem in steelt: de dialogen gaan een beetje verloren, maar de helikopter klinkt gewoon fantastisch. Voor de gelegenheid is ook het beeld geremasterd en aan niets is nog te merken dat dit een film is van tien jaar geleden. Er is bijna geen ruis meer te merken, het contrast is haarscherp, wat de donkere natuur van de Batmanfilms ten goede komt; alleen zijn de kleuren nu een klein beetje overgesatureerd, en hebben we welgeteld één keer een klein ghosting-probleempje gezien. Maar ten opzichte van de oude release is deze Batman Forever een flinke stap voorwaarts.



EXTRA'S
Was de eerdere release van de vier Batman-films beschamend, dan heeft Warner nu alles ingezet op mooie 2-discedities, die vooral in het oog springen door de uniformiteit van layout en extra's. Elk van de films bevat nu een audiocommentaartrack door de regisseur, bij deze film Joel Schumacher. Af en toe kunnen we ons toch niet van de indruk ontdoen dat bepaalde beslissingen die de films niet echt veel goed hebben gedaan, onder druk van de studio erdoor zijn gedrukt tegen Schumachers wil, wat ineens verklaart waarom de man tegenwoordig überhaupt nog films mág maken. Nederlandse ondertiteling ontbreekt hierbij helaas - U zal het met Engelse moeten stellen. Op disc 1 worden de extra's afgesloten met de trailer.

Het beste bonusmateriaal vinden we uiteraard op de tweede disc terug. De eerste documentaire "Riddle Me This: Why Is Batman Forever?" (23 min.) valt daarbij wat uit de toon als een schaamteloos promotioneel stukje dat maar blijft duren en duren en duren. Koninginnestuk is echter het vijfde deel (28 min.) van een zesdelige documentairereeks "Shadows Of The Bat: The Cinematic Saga Of The Dark Knight", waarvan de andere delen op de andere drie Batman S.E.-releases te vinden zijn (drie op deel 1, één op elk ander deel). In zijn geheel vormen de documentaires een bijna 3 uur durende retrospectieve waarin tien jaar later wordt teruggekeken op de hele Batman-saga. Drijvende kracht achter de reeks documentaires was niemand minder dan Tim Burton zelf, uitvoerend producent én regisseur van de eerste twee delen. In dit vijfde deel komen vooral de veranderingen aan bod die Joel Schumacher aan de franchise heeft aangebracht, vooral op vraag van de studio's die duidelijk op een jonger publiek mikten. "Batman: The Heroes" (10 min.) en "Batman: The Villains" (7 min.) bevatten een paar korte karakterbeschrijvingen van de hoofdpersonages uit deze film. In dit geval: Batman, Robin, dr Chase Meridian, Edward "The Riddler" Nygma en Harvey "Two-Face" Dent.



"Beyond Batman" (46 min.) is een samenraapsel van tal van achter-de-schermen documentaires over het productiedesign (Out Of The Shadows), de maquettes van Gotham City (The Many Faces Of Gotham City), de stunts (Knight Moves), de visuele effecten (Imagining Forever) en de soundtrack van Elliot Goldenthal (Scoring Forever), die de fakkel overnam van Danny Elfman. Deze documentaires kunnen dankzij een play all-functie achter elkaar worden geactiveerd, en zijn uiteraard een stuk technischer van insteek dan de Shadows Of The Bat-bijdrage. De bonusdisc bevat dan nog 7 verwijderde scènes, samen goed voor 14 minuten materiaal, en een muziekvideo van Seal "Kiss From A Rose". Een clip voor het nummer "Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me" van U2 werd door de redelijk protectionistische platenmaatschappij van de Ierse rockband niet vrijgegeven. Het tegendeel zou ons verbaasd hebben.

CONCLUSIE
Persoonlijk vind ik Batman Forever het minst slechte deel uit de oude, op zijn best inhoudelijk middelmatige Batman-saga, die echter wel weet te boeien op gebied van speciale effecten. De vormgeving, het bonusmateriaal en de technische afwerking, waarbij Warner eindelijk eens met een DTS-track uitpakt, maken de release toch overwegend de moeite waard.