FILM 
Bij ons is My Bodyguard een vrij onbekende film, maar in de States een geliefde cultklassieker. Dat is waarschijnlijk te verklaren door het feit dat deze coming-of-agekomedie veel getoond werd op de kabeltelevisie en een grote hit was in de Amerikaanse videotheken, maar ook door het universele onderwerp van deze film : hoe zet je de pestkoppen op hun plaats?




Het antwoord hierop werd ludiek gevonden door filmmaker Alan Ormsby, die vaak samenwerkte met Bob Clark, en die door Black Christmas uit 1974 vaak gezien wordt als één van de grondleggers van de moderne slasher. Ormsby werkte samen met Clark aan Children Shouldn't Play With Dead Things of het vaak verguisde Porky’s en de sequel ervan, maar hij schreef ook het script van Paul Schrader's Cat People. Als regisseur is hij het best bekend voor Deranged uit 1974, een horrorfilm die geïnspireerd is door seriemoordenaar Ed Gein, en deze My Bodyguard.




My Bodyguard is een titel die je vrij letterlijk moet nemen. Clifford Peache (Chris Makepeace) woont in een luxehotel in Chicago omdat zijn vader er samen met zijn oma (Ruth Gordon, het kranige oudje uit Hal Ashby’s Harold & Maude) een hotel runt. Als hij met een een limousine van het hotel op zijn nieuwe school aankomt, wordt hij snel het mikpunt van een bende pestkoppen die onder leiding van Melvin Moody staan. Deze laatste wordt vertolkt door Matt Dillon, die na Over The Edge hiermee aan zijn tweede film toe was. Chris Makepeace die het onderdeurtje vertolkt werd ook al gepest in de eightieskomedie Meatballs met Bill Murray. Wie niet sterk is moet slim zijn, en Clifford besluit dat hij zich niet langer meer laat afpersen en zijn zakgeld beter besteedt aan een echte bodyguard die Melvin een duchtig lesje kan leren. De keuze valt op de reusachtige Ricky Linderman, over wie op de school de meest gekke verhalen verteld worden. De rol van de beschermheer wordt vertolkt door de bijna onherkenbare Adam Baldwin, die hier zijn debuut maakte, net als Joan Cusack en Jennifer Beals, die later met Flashdance een gigantische ster zou worden.




De film is vrij cheesy, en door het refreintje dat alsmaar herhaald wordt ook een tikkeltje gedateerd, maar voor wie zich daarover kan zetten, wacht een zeer aangename coming-of-agekomedie, die weliswaar wat ongeloofwaardig oogt, maar zeer veel charme uitstraalt zoals we dat tegenwoordig te weinig zien.

BEELD EN GELUID
Deze Fox-titel is wel zo oud als de straat, maar op een paar scènes na die net iets te overbelicht zijn benadert het beeld van deze dvd de HD-kwaliteit van een Blu-ray. Van enige storing is geen sprake en heeft prahctige kleuren, zelfs in de iets meer donkere scènes. Het geluid is een verzorgde, maar vrij tamme Dolby Surround 2.0-band.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze disk.

CONCLUSIE
Wie tuk is op eightieskomedies heeft geen enkele reden om deze bij ons vrij onbekende film niet te zien.