FILM
Alle regisseurs beschikken vanzelfsprekend over een debuutfilm. Vóór de gebroeders Coen wereldfaam verwierven met films als Raising Arizona, Fargo, The Big Lebwoski en Intolerable Cruelty ging hun carrière in 1984 van start met de film Blood Simple. Het is een moordverhaal boordevol intriges dat beschikt over een aparte beklemmende sfeer. Wanneer een rijke baruitbater in een klein afgelegen Texaans dorpje er achter komt dat zijn vrouw hem bedriegt, besluit hij om stappen te ondernemen. Hij roept de hulp in van een privé-detective en geeft deze de opdracht om zijn vrouw te bespioneren en om bezwarend bewijsmateriaal aan te leveren. Wanneer er nietsverhullende foto’s onder de neus van de bareigenaar worden geschoven slaan diens stoppen door. Hij betaalt de detective grof geld en overhaalt hem om zijn vrouw en haar minnaar om te brengen. Alles moet lijken op een ongeval zodat niemand achteraf argwaan krijgt. De uitvoering van dit plan draait na aanvang toch niet helemaal uit op de gehoopte resultaten. Een spannend en intrigerend schouwspel gaat van start.

De film beschikt over een sfeer die bij wijlen doet denken aan de latere Twin Peaks mystery-serie van David Lynch. Het verteltempo ligt erg traag maar dit werkt op geen enkel ogenblik storend. Door voor alles extra veel tijd te nemen slaagt de regisseur er in om het geheel erg meeslepend te maken en om de verschillende karakters verder uit te diepen. De spanning wordt gestaag opgebouwd en kent een zeer spannende grand-finale die eigen is aan een sterke thriller. De acteurprestaties zijn over het algemeen erg goed te noemen. Toch gaat er een speciale eervermelding naar de vrouw van de bareigenaar, gespeeld door Frances McDormand die hier met veel overtuiging haar eerste filmrol neerzet. Ook M. Emmet Walsh die in de huid van de privé-detective kruipt, slaagt erin om zijn personage erg sterk en memorabel te maken. Wat de film nu juist een director’s cut maakt is niet helemaal duidelijk. Veel verschil is er immers niet met de oorspronkelijke versie. Op enkele kleine details na zijn beide prenten identiek, zeker wat kwaliteit betreft.

BEELD EN GELUID
Spijtig genoeg wordt de film aangeboden in het originele 1.85:1 formaat. Van een anamorfisch beeld is geen sprake. De kleuren ogen redelijk flets, terwijl de donkere tinten dan weer op sommige momenten net iets té donker zijn. Er is ook een lichte vorm van beeldruis aanwezig en de toegepaste noise reduction is vaak merkbaar. De film is gevuld met spots en vuiltjes die gelukkig zelden irritant groot zijn. Het Dolby Stereo 2.0 geluid is niet meteen het allerbeste dat DVD te bieden heeft. Wat voor een film uit 1984 zonder soundremix niet zo zeer verrassend is. Desondanks valt de opnamekwaliteit van de dialogen vrij duidelijk en zuiver te noemen. De muziek van componist Carter Burwell is zeer toepasselijk en is het enige element met een iets betere geluidskwaliteit. Algemeen bekeken valt alles nog redelijk mee, zeker voor een low-budget produktie uit de tachtiger jaren.

EXTRA’S
Niets te vinden op deze disc, zelfs geen trailer. Pure zonde.

CONCLUSIE
Vermits de versie van Bridge Pictures de enige in omloop is in de Benelux, hebben we niet veel aankoopkeuze. Wie de film per se wenst, zal mede door de aankoopprijs van iets boven de 5 euro zich achteraf toch niet beroofd gaan voelen. Wanneer je echter beschikt over een regiovrije DVD-speler raden we aan om de Amerikaanse versie van deze film aan te schaffen. Deze beschikt immers over een anamorf 1.85:1 beeld en herbergt tal van extra’s. Blood Simple is hoe dan ook een pril meesterwerk van de Coen brothers dat jammer genoeg aan de ogen van velen is voorbijgegaan. We kunnen gerust besluiten met te zeggen dat elke zichzelf respecterende filmliefhebber deze prent op zijn minst een kans dient te bieden. Het betreft hier immers een puike film!