FILM
Geloof het of niet, Hollywood legende Katharine Hepburn kreeg ooit het weinig flatterende stempel van boxofficevergif opgekleefd. Na de Oscar voor beste actrice voor haar rol in de film Morning Glory uit 1933, kende haar carrière een vrije val met een reeks boxofficeflops waaronder de ondertussen opgewaardeerde klassiekers Bringing Up Baby en Holiday. Hoewel de publieke opinie misschien geen correcte maatstaf was voor de kwaliteit van haar werk, kon de vinnige actrice gewoonweg geen fatsoenlijk werk meer vinden in de filmindustrie. Hepburn bleef te onafhankelijk, weigerde regelmatig interviews te geven en hield halsstarrig vast aan een casual look. Dat alles paste totaal niet bij het imago van de begeerde glamour girl, maar dat kon haar geen moer schelen. De Hollywood-bonzen zagen het echter anders en verkozen de meer brave en volgzame types. De grillige, onvermurwbare Hepburn liet dat echter niet aan haar hart komen en schakelde over op het toneel, waar ze in de late jaren 30 verscheen in The Philadelphia Story, een stuk speciaal voor haar geschreven door Philip Barry. Het werd een enorme hit en zette de troeven van de actrice stevig in de verf: een sterk vrouwelijk karakter in combinatie met een natuurlijke flair voor komedie. Met de hulp van haar minnaar Howard Hughes wist ze de filmrechten voor het stuk te bemachtigen. Toen Hollywood interesse begon te tonen, kon ze dan ook op haar eigen voorwaarden terugkeren naar het witte doek. Ze zou niet alleen uitgroeien tot ster van de film, maar ze zou ook de regisseur en haar tegenspelers kunnen kiezen. Op dat laatste vlak moest ze uiteindelijk toegeven, want in plaats van Clark Gable en Spencer Tracy, viel de keuze op Cary Grant en James Stewart. Toch ook geen slechte deal als je het ons vraagt.



The Philadelphia Story opent met een korte prelude waarin de alcoholverslaafde C.K. Dexter Haven (Cary Grant) en de rijke Tracy Lord (Katharine Hepburn) uit elkaar gaan. Daarna springt het verhaal een aantal jaren vooruit en bevindt Tracy zich aan de vooravond van haar volgende huwelijk. De rol van bruidegom is weggelegd voor selfmadezakenman George Kittredge (John Howard). Haven tracht de relatie in diskrediet te brengen door ervoor te zorgen dat twee reporters van Spy magazine ten huize van Lord geïnviteerd worden. Het gaat om journalist Macaulay Connor (James Stewart) en fotografe Liz Imbrie (Ruth Hussey). De twee raken verwikkeld in een reeks onaangename woordenwisselingen tussen Haven, Tracy, haar jongere zus Dinah en haar oom Willie. Die avond wordt Tracy ertoe gedwongen de confrontatie aan te gaan met aspecten van zichzelf die ze altijd ontkend heeft. Bovendien voelt ze zich tijdens een langdurig avondfeest steeds meer aangetrokken tot Macaulay, die duidelijk meer in zijn mars heeft dan hij eerst laat vermoeden. Als de dag van het huwelijk aanbreekt, staat Tracy voor de keuze met welke van de drie mannen ze de rest van haar leven zal doorbrengen.



Deze film is een staaltje van perfecte casting. Hepburn schetst een uitstekend portret van de hautaine Tracy Lord wier opvoeding veel gelijkenissen vertoont met haar eigen opvoeding. Zij was immers ook de dochter van een vooraanstaande chirurg en een toegewijde suffragette. Als veelzijdige actrice toonde ze haar talent in een brede waaier genres gaande van komedie, romantiek, drama, Shakespeare tot zelfs een enkele western en musical. Cary Grant hoeft weinig introductie. De vlotte, aantrekkelijke acteur was een gevestigde waarde en had zich al eerder bewezen in tal van lichte komedies. Ook hij levert een voortreffelijke prestatie als C.K. Dexter Haven, de ex-man van Tracy die heimelijk nog steeds op haar verliefd is. Deze film zou helaas de laatste samenwerking tussen beide sterren zijn. James Stewart was immens populair na zijn werk in onder andere Mr. Smith Goes To Washington en sleepte voor The Philadelphia Story de Oscar voor beste acteur in de wacht. Daarmee versloeg hij Charlie Chaplin die genomineerd was met The Great Dictator. Diehardfans zijn ongetwijfeld op de hoogte van het feit dat er in 1956 een remake is gemaakt. Het ging om de musical High Society met Bing Crosby, Frank Sinatra en Grace Kelly in de hoofdrollen. Hoewel die film onderhoudend is op zijn eigen manier, verbleekt hij toch ten aanzien van het origineel dat zich tot de beste romantische komedies ooit mag rekenen. Een komedie die zich trouwens ook vandaag de dag nog prima laat appreciëren en dat is mede te danken aan de regie van George Cukor, die zich onder meer ontfermde over grootheden als Greta Garbo, Norma Shearer, Audrey Hepburn en Judy Garland. Hepburn was zijn persoonlijke favoriet en hij heeft haar in niet minder dan 10 films geregisseerd. The Philadelphia Story was de vijfde in die lange rij en zorgde voor een kentering in Hepburns carrière. Er zouden nog 3 Oscars en tal van andere prijzen volgen.



BEELD EN GELUID
De film staat op dvd geregistreerd in een 1.33:1-transfer met een gemiddelde bitrate van 5,94 mb/s. The Philadelphia Story dateert uit 1940 en Warner levert hier een prachtig staaltje van restauratiewerk. Het beeld oogt scherp, is netjes schoongemaakt en kan rekenen op een degelijk zwartniveau. Dat wil echter niet zeggen dat alles er perfect uitziet, want er zit een duidelijke flikkering op het beeld en er zijn nog steeds sporen van beschadigingen, maar het is zonder twijfel een verademing om een klassieker op deze manier te kunnen bekijken. Op het vlak van geluid hoef je geen mirakels te verwachten van het Engelstalige monogeluidsspoor, maar dat doen we ook niet. De dialogen zijn de drijvende kracht achter deze film en die komen duidelijk verstaanbaar tot hun recht. En hoewel ze schaars aanwezig is, klinkt ook de muzikale score van Franz Waxman aangenaam in de oren.

EXTRA’S
Liefhebbers van extra’s kunnen hun hartje ophalen met deze speciale uitvoering, want Warner voorziet een stevige portie extra kijkvoer met de tweede disk als hoofdbrok. Dat alles wordt bovendien ondersteund door een fijn geanimeerd menu en opgeluisterd door de prachtige muziek. Audiocommentaar: Filmhistorica Jeannine Basinger levert informatief en degelijk onderbouwd commentaar, maar komt weinig spontaan over. Je kunt duidelijk horen dat ze zich baseert op voorbereide nota’s, maar dat geeft dan weer blijk van grote inzet. Basinger geeft haar eigen kijk op de film en zijn personages, de studio’s en het Hollywood van toen. Daarnaast zorgt ze ook voor heel wat achtergrondverhalen en brengt ze enkele leuke weetjes aan het licht. Het is misschien niet allemaal even boeiend, maar haar passie voor de film druipt eraf, wat niet van alle commentatoren gezegd kan worden. Cukor trailer gallery (5 min. 50 - niet ondertiteld): zoals de naam al doet vermoeden bevat deze galerij trailers voor maar liefst 10 films van George Cukor. Het gaat om de titels Dinner At Eight, Little Women, The Women, The Philadelphia Story, Gaslight, Adam’s Rib, Pat And Mike, A Star Is Born, Les Girls en My Fair Lady. Met een speelduur van bijna 15 minuten kan die laatste trouwens doorgaan als minidocumentaire. Dit pakket trailers, dat een gelijksoortig restauratieproces onderging als de hoofdfilm, zorgt bovendien ook voor een prachtig beeld van de stijl uit de periode.



Awards
Een lijstje prijzen dat de film in de wacht wist te slepen: James Stewart won de Oscar voor beste acteur met zijn vertolking en schrijver Donald Ogden Stewart kreeg de Oscar voor het beste screenplay. De New York Film Critics bedachten Katharine Hepburn met de titel van beste actrice. Katharine Hepburn: All about me – A self portrait (60 min. 10 - Nederlands ondertiteld): deze biografische documentaire belicht in vogelvlucht het leven van de legendarische actrice, gaande van haar jeugd, haar ouders, haar vroegere toneelwerk tot haar doorbraak in de filmwereld. Hepburn neemt op 85-jarige leeftijd de presentatie zelf voor haar rekening. De documentaire is een mengeling van interviews, beelden uit haar privéomgeving en flashbacks uit haar carrière. Dat alles wordt geïllustreerd met foto’s en fragmenten uit haar uitgebreide filmarchief. Met een speelduur van meer dan een uur is dit een opmerkelijke extra en een hulde aan het talent en het individualisme van deze buitengewone vrouw.



The men who made the movies: George Cukor (55 min. - Nederlands ondertiteld): interessante documentaire van ongeveer 60 min. uit een reeks van de Amerikaanse filmcriticus Richard Schickel over toonaangevende Hollywood-regisseurs uit de periode. Sydney Pollack vertelt de persoonlijke geschiedenis van Cukor van What Price Hollywood uit 1932 tot My Fair Lady uit 1964. Vooorts beelden uit de jaren 70 van Cukor die het over zijn werk heeft, afgewisseld met vele filmfragmenten. That inferior feeling (9 min. - Nederlands ondertiteld): een curieuze, komische kortfilm met Robert Benchley in de hoofdrol. Dit filmpje geeft een goede indruk van wat de bioscoopbezoekers zoal te zien kregen víóór de hoofdfilm ten tijde van de originele release.



The homeless flea (7 min. 35): een animatiefilmpje in kleur van maar liefst 7 minuten dat bijdraagt tot de sfeer van een bioscoopbezoek in die periode. Radio programs (87 min. - niet ondertiteld): twee radio-uitzendingen uit 1942 (58 min.) en 1947 (29 min.) van The Philadelphia Story met de 4 hoofdrolspelers en andere leden van de oorspronkelijke cast die het script lezen voor een livestudiopubliek. Deze twee programma’s zijn heel leuk om te beluisteren, vooral voor het samenspel tussen de protagonisten. De geluidskwaliteit van het eerste programma is wel wat moeilijker te verteren.

CONCLUSIE
The Philadelphia Story is heerlijke klassieke cinema van begin tot einde die met stip een plaats verdient in elke dvd-collectie. Warner levert bovendien een uitgave die zowel op technisch vlak als op vlak van bonusmateriaal de titel van special edition niet gestolen heeft. Hoeven we nog aan te geven dat dit een absolute aanrader is? Ik dacht het niet.