FILM
Vroeger stond de naam van Denzel Washington garant voor een bioscoopsucces dat de kassa's wekenlang liet rinkelen, maar ondertussen is dat al heel wat minder geworden. Zijn laatste prenten waren weliswaar verre van slecht, maar wel te licht voor een talent als het zijne. Ofschoon Flight in België niet zo'n grote kaskraker werd, deed dit pilotendrama het over de grote plas heel wat beter. Zowel het scenario van John Gattins als de prachtvertolking van Washington werden genomineerd voor een Oscar, alhoewel geen van beide nominaties verzilverd werden. Jammer, het was immers lang geleden dat Washington weer een rol te pakken kreeg waarin zijn acteertalent volop wordt benut, de man is immers zonder twijfel één van de grootste acteurs van de afgelopen dertig jaar. Ook voor regisseur Robert Zemeckis is Flight in zekere zin een terugkeer. De maker van Back To The Future maakte de laatste tien jaar geen live-actionfilms meer, sinds Cast Away hield het maatje van Spielberg zich namelijk bezig met hypermoderne animatiefilms zoals Beowulf en The Polar Express.

Het verhaal is al op het einde van de jaren 90 bedacht, maar doordat zulke films in die tijd voor geen meter liepen, werden de filmplannen opgeborgen tot op het moment dat Denzel Washington het script las en Robert Zemeckis interesse toonde in de verfilming ervan. Flight is gelukkig niet de zoveelste ordinaire rampenfilm geworden. Zemeckis vertelt het relaas van een aan de drank verslaafde piloot die uitstekend de knepen van zijn vak beheerst, maar die ook de duistere kanten van het leven kent. Whip Whitaker (Denzel Washington) is een piloot van een lijnvliegtuig. Iedere vlucht is voor hem pure routine en het is dus geen problemen om de avond voordien enkele flinke glazen whisky achterover te slaan. Tijdens een vlucht naar Atlanta loopt alles echter grondig fout. Enkele minuten voor de landing blokkeert de besturingsunit van de copiloot waardoor het vliegtuig pijlsnel de diepte induikt. Dankzij wat acrobatisch (en lichtjes overdreven) vliegwerk kan Whip het toestel veilig aan de grond zetten. Voor enkele uren wordt de piloot een volksheld omdat er dankzij zijn koelbloedig optreden "slechts" 6 doden vallen. 96 van de inzittenden danken hun leven aan de piloot, maar vrij snel ontdekt de onderzoekraad dat hij de avond voor de vlucht stevig aan de fles en de cocaïne zat. Ofschoon het vliegtuig technisch helemaal niet in orde is, riskeert de held door zijn drankgebruik levenslange opsluiting.

Denzel Washington-fans dienen te weten dat Flight geen actiefilm is. De crashscène is ontzettend spectaculair, maar duurt amper tien minuten. Het goede nieuws is evenwel dat Flight geen saaie rechtbankfilm is geworden. Zemeckis toont het beeld van een man die aan de rand van de afgrond staat, iemand waarvoor je zowel respect (zijn heldendaad) als afkeer (zijn drankzucht) hebt. Als kijker weet je dan ook nooit welke kant je moet kiezen. De vertolking die Washington in Flight neerzet is één van zijn sterkste sinds jaren. Dat kan ook worden gezegd van John Goodman, maar hebben we die ooit slecht zien acteren? Kelly Reilly schittert eveneens als Whips liefje en haar kennen we natuurlijk uit de Sherlock Holmes-films van Guy Ritchie. Zemeckis slaagt er op grandioze wijze in om de moeilijke gewetenskwestie aan de kijker voor te leggen: moet de dronken piloot die een groot deel van de passagiers heeft gered worden veroordeeld of niet?

Flight is een zeer intrigerende film waarvan we alleen het melige einde (dat trouwens niet in het originele script stond) zo vlug mogelijk willen vergeten. Een ander minpunt van Flight is ook de trailer die wekenlang in de bioscoopzalen te zien was. Onlangs werd beslist dat trailers niet langer dan twee minuten mogen duren en dat is een zeer goede zaak voor de filmkunst. Wie de trailer van Flight immers zag, kent daarmee bijna het hele verhaal en dat is even debiel als recensenten die het nodig vinden om in hun schrijfsels het hele scenario weg te geven, niet waar? Maar voor de rest hoor je ons helemaal niet klagen.

BEELD EN GELUID
Van een Paramount-release anno 2013 verwachten we alleen maar het allerbeste en dat krijg je in Flight. De beeldkwaliteit is superieur, alhoewel Zemeckis bewust voor grauwe kleuren kiest. Het geluid is uitmuntend, alhoewel de spectaculaire scènes amper tien minuten duren. Er is ook een leuke soundtrack met kwaliteitsvolle (weliswaar afgezaagde) hits van onder meer Rolling Stones, Cowboy Junkies en Red Hot Chili Peppers.

EXTRA'S
Van de extra's moet je niet te veel verwachten. Niet alleen zijn ze te kort, ze zijn ook niet echt informatief. In Origins Of Flight vertelt scenarioschrijver John Gatins waarom hij zo'n zwart scenario heeft geschreven. Zemeckis legt eveneens uit waarom hij deze film absoluut wilde regisseren. The Making Of Flight is een niemendalletje van zo'n tien minuten. De kijker krijgt een obligaat kijkje op de set, maar voor de rest zijn het flauwe interviews waarin iedereen het er roerend over eens is dat Washington een magistrale acteur is. In Anatomy Of A Crash krijg je een woordje uitleg over wat er allemaal nodig is om een vliegtuig op het witte doek te laten crashen. Opmerkelijk is wel dat er het één en ander is veranderd sinds de aanslag op de Twin Towers. Ten slotte krijgen we ook nog de hoogtepunten uit een persconferentie te zien die wordt geleid door een filmcriticus van de Los Angeles Time. Minpunt is wel dat Washington ziek was en dus zijn kat stuurde.

CONCLUSIE
Flight was in België geen hoogvlieger, doch verdient deze Zemeckis-prent heel wat beter. Washington speelt op verbluffende wijze een alcoholicus die ondanks zijn drankzucht zijn job heel plichtsbewust uitoefent. Probeer wel de trailer te vermijden, maar voor de rest is dit één van de sterkste Denzel Washington-films sinds jaren en dat betekent toch het een en ander, niet?