FILM
Michael Dunn (Andrew McCarthy) belandt in 1965 op de ultra-orthodoxe katholieke school St. Basil, in het hartje van Brooklyn, waar schoolhoofd Brother Thadeus (Donald Sutherland) regeert met ijzeren hand. Hij maakt er kennis met de typische pestkop Rooney (Kevin Dillon), de al even typische nerd Caesar (Malcolm Danare), en samen met de oversekste Williams (Stephen Geoffreys) en meeloper Corbet (Patrick Dempsey) vormen de vijf een rebels groepje. Michael is zijn ouders verloren, en wordt samen met zijn zus Boo (Jennie Dundas) opgevoed door zijn grootouders; vooral de ziekelijk devote grootmoeder (Kate Reid) wil maar wat graag dat haar kleinzoon priester (nog liever: bisschop (nog liever: paus)) wordt, en St. Basil lijkt daarvoor de ideale opleiding. De studenten gaan echter gebukt onder een terreurregime waartegen een concentratiekamp klein bier is. Vooral broeder Constance (Jay Patterson) staat ervoor berucht dat hij bij het minste weerstand uit zijn dak gaat en de leerlingen ernstig fysiek mishandelt.




Aan de andere kant van het geestelijk spectrum vinden we broeder Timothy (John Heard), een jonge idealistische priester waarvan de leerlingen zich terecht afvragen wat hij in een instelling als St. Basil komt uitvreten. Doorn in het oog van de broeders is de lokale taverne, waar de studenten na de uren graag komen keuvelen. De zaak wordt opengehouden door Danni (Mary Stuart Masterson), een sociaal geval dat noodgedwongen school verzuimt omdat ze voor haar chronisch depressieve vader moet zorgen, die in een staat van lethargie is vervallen na de zelfmoord van zijn vriendin. Danni probeert hem met veel liefde te omringen, maar de wereld is hard. Geregeld wordt de zaak "overvallen" door de broeders van St. Basil, die komen noteren welke studenten zich ophouden in dit oord des verderfs. Net wanneer de ware liefde tussen Michael en Danni schijnt open te bloeien, stuurt de orde, onder impuls van broeder Constance, de sociale dienst op de bar af om de boel te sluiten.




In de Verenigde Staten onder de naam Heaven Help Us uitgebracht is deze Catholic Boys één van de weinige speelfilms van van tv-regisseur Michael Dinner, die voornamelijk zijn strepen heeft verdiend met reeksen als The Wonder Years en Chicago Hope. De film laveert wat tussen een komedie en een drama; enerzijds is de manier waarop de katholieke school tracht om haar leerlingen bepaalde waarden bij te brengen lachwekkend. Zo worden bijvoorbeeld de turnlessen gegeven door een allerminst atletisch te noemen patertje dat zijn leerlingen wil drillen tot soldaten tegen het volgens hem alomtegenwoordig zijnde Rode Gevaar - immers, van de communisten is volgens hem bekend dat ze het in de eerste plaats gemunt hebben op katholieken in het algemeen en geestelijken in het bijzonder. Meisjes zijn uiteraard taboe voor de jongens, tenzij bij de strikt gereglementeerde danslessen, waarbij er eerst een donderpreek gegeven wordt hoe het toegeven aan je lusten synoniem staat voor een enkele reis naar de hel, met alle gore details erbij.




Het portret dat wordt geschetst van het leven op een katholieke school anno 1965 is misschien wat karikaturaal, maar geenszins te overdreven. Laten we het erop houden dat de film met een humoristische noot toch een sneer geeft aan de verschillende mistoestanden die op dergelijke scholen bestonden. Er wordt ruimte gelaten voor enkele geestige nevenplots, zoals de relatie tussen pestkop Rooney en zijn favoriete pestobject Caesar, die met Michael als katalysator toch tot een zekere verstandhouding komen wanneer Caesar door zijn aartsvijand gesmeekt wordt om hem te helpen niet te buizen. De grootste overtuigingskracht is echter de dramatische kant van de film, en dan vooral de opbloeiende relatie tussen Michael en Danni, die een erg mooi en geloofwaardig koppel vormen, waarbij hun relatie danig op de proef wordt gesteld. Hoe zou je anders als meisje reageren als je voor de eerste keer bij de grootouders van je vriend gaat eten, en grootmoe met een staalharde blik verklaart dat haar kleinzoon moet en zal voor priester studeren?




Het marginale milieu waar Danni zich tracht uit te werken contrasteert mooi met de uiterlijke schijn van kalmte en civilsatie die de broeders van St. Basil trachten doen uit te schijnen, en het geeft aan de film ineens ook de sociale dimensie die deze doet uitstijgen boven het gemiddelde. Andrew McCarthy en Mary Stuart Masterson worden in ongeveer dezelfde rollen gecast als in de John Hughes-films Pretty In Pink respectievelijk Some Kind Of Wonderful, en liefhebbers van deze laatste titels zullen deze prent ook wel weten te waarderen. Niet alle acteurs zijn na deze film even goed geland; uitgerekend de meisjesgek Stephen Geoffreys is bijvoorbeeld tegenwoordig een icoon van de homo-porno geworden. In twee bijrollen zien we overigens ook Yeardley Smith (Lisa Simpson) en Nancy Cartwright (Bart Simpson) aan het werk, en waar die uiteindelijk beland zijn, weten we allemaal.

BEELD EN GELUID
Nadat deze film een tijd lang enkel te koop was in een regio 4-versie, gevolgd door een Amerikaanse regio 1-versie, is er plots een Blu-ray verschenen in Spanje onder het label Mon Inter. Het betreft evenwel een MOD-release, maar het is vooralsnog de enige manier om aan deze film in HD te geraken. De print is redelijk maar verraadt hier en daar wel een beetje zijn ouderdom, maar het geheel is een stuk gedetailleerder geworden, wat we onder meer zien aan de opschriften op de krijtborden. De kleuren ogen niet dadelijk flashy, maar sluiten wel realistisch aan bij het saaie collegeleven. De Engelse Dolby Surround 2.0-track laat de dialogen goed tot hun recht komen, en de Engelse ondertiteling is vrij accuraat. Wat helemaal mooi is, is de soundtrack van niemand minder dan James Horner, die klassieke thema's vermengt met wat Ierse folkmuziek.




EXTRA'S
U mag al blij zijn dat deze disk überhaupt het daglicht heeft gezien.

CONCLUSIE
Niet Eric Stolz en Mary Stuart Masterson, en ook niet Andrew McCarthy en Molly Ringwald, maar Andrew en Mary vormen het perfecte droomkoppel in deze tijdsschets van de jaren '60 in Brooklyn. Waarschijnlijk één van mijn favoriete films ooit, maar gruwelijk ondergewaardeerd.