CONCERT
De boomlange Derek W. Dick gaat door het leven met de bijnaam Fish omdat hij naar eigen zeggen graag urenlang in bad zit. In een vorig leven was hij de frontman van de progrockband Marillion, maar na het album Clutching At Straws besloot de frontman in 1988 dat de creatieve verschillen tussen de band en hemzelf te groot waren geworden, en de man ging solo. Marillion hees Steve Hogarth aan boord als nieuwe vocalist, maar dat is een ander verhaal. Waar Marillion definitief de weg van de soms experimentele progrock koos, brengt Fish sindsdien iets wat je nog het beste kan omschrijven als progressieve folkrock, met een groot aandeel aan nationalistische kenmerken waarin Fish zijn Schotse afkomst niet onder stoelen of banken steekt - in dit optreden draagt de man een kilt, en als u nog niet overtuigd bent van zijn vaderlandsliefde, moet u de tekst van een nummer als Internal Exile maar eens analyseren.




Fish heeft bovendien al jaren mot met diverse platenlabels, en geeft zijn muziek uit op zijn eigen persoonlijke label, Chocolate Frog, waardoor zijn dvd's en Blu-rays er in eerste instantie bijna uitzien als bootlegs, maar het is wel degelijk het authentieke product waar hij en hij alleen zeggenschap over heeft. Ik heb het genoegen gehad om de man in 1992 bezig te zien, maar dit concert dateert van 1995, toen hij vier solo-cd's had uitgebracht, Vigil In A Wilderness Of Mirrors (1990), het meesterwerk Internal Exile (1991), het coveralbum Songs From The Mirror (1993) met uitsluitend nummers van andere artiesten, en Suits (1994). Voor dit concert laat Fish het derde album manifest links liggen, en we krijgen dan ook vooral een greep uit nummers uit het laatste album: Black canal, Jumpsuit city, Lady let it lie, The Emperor's song en Pipeline worden afgewisseld met Marillion-klassiekers waar hij veel aan heeft bijgedragen, zoals Slainthe Mhath, Incommunicado en uiteraard Kayleigh - als u één nummer van Marillion kent dan is het ongetwijfeld deze. Fish heeft duidelijk meer in zijn mars dan teren op het oude succes van zijn vroeger band, want nummers als Credo en Internal Exile zijn erg meeslepend. Het publiek eet dan ook uit zijn hand, en keelt de nummers enthousiast mee. Na anderhalf uur is het feest gedaan, maar de meester zelf keert nog tot tweemaal terug naar het podium voor enkele bisnummers, waaronder Lavender en Boston Tea Party uit zijn Marillion-periode.




TRACKLIST
1. Black canal
2. Jumpsuit city
3. Big wedge
4. Emperor's song
5. Lady let it lie
6. Vigil in a wilderness of mirrors
7. Shadowplay
8. Fugazi
9. Slainthe mhath
10. Credo
11. Kayleigh
12. Pipeline
13. Incommunicado
14. Internal exile
15. Lucky
16. Lavender
17. Boston Tea Party

BEELD EN GELUID
Deze set werd opgenomen in een televisiestudio in Krakau, en het beeld is om het beleefd uit te drukken, niet alles. Over-en onderbelichting zijn schering en inslag, en je denkt meer dan eens dat je naar een amateuropname aan het kijken bent. We zien hier echter Fish bezig op de top van zijn kunnen, dus we zijn geneigd de man te vergeven, in het bijzonder omdat veel van zijn dvd's ambachtelijke producten zijn, waarbij platenmaatschappijen hem links laten liggen en hij voor zijn eigen productie moet instaan. Het geluid is in Dolby Surround 2.0, en ook dat kon beter, maar we mogen niet vergeten dat deze opnames intussen al dertig jaar oud zijn. Dankzij het feit dat dit een NTSC-schijf is, hebben we evenwel geen last van PAL-speedup, en dat is toch ook al iets.




EXTRA'S
Een deel van het concert staat bijgevoegd op een CD'tje. Waren het er twee geweest, dan had het hele concert er opgekund.

CONCLUSIE
Een concert van Fish zal altijd wel een beetje een amateuristische opname zijn, gezien de beperkte middelen die de artiest voorhanden heeft. Maar laat vooral de uitstekende muziek van de man voor zichzelf spreken.