FILM
Het hulpeloze boerenmeisje Nami wordt wegens hoge schulden overgedragen aan de sadistische bazin van een plaatselijk bordeel. Daar wordt zij het slachtoffer van een machtsstrijd tussen de twee beste tatoeëerders van het oude Japan...

Tokugawa: Tattoo Inferno (originele titel: Irezemushi: Semejigoku) is het tweede officiële deel uit de beruchte Tokugawa-reeks (ook bekend is als de infame Joy of Torture-reeks) van de op 12 augustus 2005 aan longkanker overleden Teruo Ishii (The Joy of Torture, Hell). Mensen die een gezellig avondje film wensen te kijken zitten aan het verkeerde adres met deze prent, die volgestouwd zit met de meest sadistische en perverse folteringen jegens vrouwen. Bondage lijkt trouwens iets waar de Japanners totaal gek van zijn, want buiten de Tokugawa-reeks en gelijkaardige producties kan je dit ook vinden in de zogenaamde Hentai anime's en diverse mainstream films zoals Ichi The Killer. Het verhaal heeft niet veel om het lijf en dient voornamelijk als een kapstok om zoveel mogelijk vrouwen naakt op te binden en te mishandelen. Maar tegenover alle gruwel staat dat het geleverde acteerwerk van de cast sterk en oprecht is en dat de sets en kostuums bloedmooi zijn. Spijtig dat regisseur Ishii opteerde voor een niet chronologische vertelstijl, die het er dikwijls niet boeiender op maakt! Voor de rest is zijn regie vakkundig en slaagt Ishii er in om, ondanks het exploitatieve en gewelddadige thema, de film toch een gevoel van klasse mee te geven. Tokugawa: Tattoo Inferno werd soms ook uitgebracht als Inferno Of Torture en het is ongetwijfeld door al deze diverse titels dat er zoveel verwarring rond dit deel heerst. Zo zijn er veel bronnen - waaronder diverse filmgerelateerde websites - die deze film verwarren met de op deze pagina’s eerder besproken Shogun's Sadism (originele titel: Tokugawa Onna Keibatsu-emaki: Ushiaki No Kei) uit 1976, in een regie van Yuuji Makiguchi (Hiroshima Jingi: Hitojichi Dakkai Sakusen).

BEELD EN GELUID
Het non-anamorfisch uitgevoerde 2.35:1 beeld oogt af en toe soft, door de aanwezigheid van wat filmgrain. Het zwartniveau is degelijk en de mooie kleuren ogen warm en natuurlijk. De kleuren worden gedurende de film een tweetal keren lichter en donkerder en de gebruikte print bevat redelijk wat kleine vuiltjes en beeldbeschadigingen. Ook hebben we enkele digitale compressiefouten opgemerkt. Toch werkte dit alles nergens echt storend, het gaat hier tenslotte om een film uit de jaren zestig! Gezien het bronmateriaal een aanvaardbare transfer. De Japanse Dolby Digital Mono-track klinkt weinig imponerend, met een lichte ruis (die op sommige momenten harder doorkomt) en wat kraakjes tijdens de film. Maar ondanks zijn beperkingen komen de muziek en de dialogen nog redelijk tot hun recht.

EXTRA'S
Een triestige fotogalerij met 22 screenshots. De originele trailer bijvoegen is nu toch niet zoveel gevraagd?

CONCLUSIE
Tokugawa: Tattoo Inferno is wat men noemt cinema voor gevorderden! Het geweld is bikkelhard, smerig en exploitatief. Tegenover dit alles staat Ishii's vakkundige regie, die de film toch een gevoel van klasse weet mee te geven. Beeld en geluid is gezien de leeftijd en de reputatie van de productie bevredigend. Een must voor de horrorfans met een sterke maag!