FILM
Voor zijn tweede film in de cyclus La Vie Sexuelle Des Belges neemt Jan Bucquoy de toeschouwer mee naar een camping aan de Vlaamse kust, of is het Belgische kust om een kleingeestig incident te vermijden? Bucquoy gooit 25 jaar regionalisering en verzelfstandiging van Gewesten en Gemeenschappen voor de gemakkelijkheid over boord en laat het Franstalige Ministerie van Cultuur voor twee maanden heer en meester zijn op Camping Cosmos in de directe buurt van Oostende. Gezien het publiek zich tijdens de zomer massaal naar de toeristische centra verplaatst, heeft een ijverige ambtenaar voorgesteld om met de cultuur naar het volk te gaan. Met Vandeput (Jean-Paul Dermont), de eigenaar van de camping, worden financiële afspraken gemaakt over een cultuurexperiment en een handvol animatoren strijkt in Camping Cosmos neer om sport, spel en cultuur aan de man/vrouw te brengen. Radio Cosmos, geleid door een soort Kuifje (met hond) zorgt voor de nodig info bij het ontbijt, draait plaatjes, stuurt reclameboodschappen de lucht in en praat af en toe met artiesten en badgasten. Voor de kinderen zijn er spelletjes op het strand en voor de iets oudere jeugd een cursus bommen maken onder leiding van terroriste Ulrique (Sabrina Leurquin). De volwassenen hebben echter meer interesse voor de tv-uitzendingen van de Wereldbeker Voetbal dan voor een opvoering van Moeder Courage van Bertold Brecht of voor een gesprek met Pierre Mertens, de Waalse evenknie van Hugo Claus en ondertussen lid van zo wat alle mogelijke Franstalige Académies in de wereld, over zijn nieuwste boek. Zoals Bucquoy hem te kakken zet met z'n onverstaanbare intellectueel taaltje annex gedachtegoed, het is gedurfd voor een pseudo-Brusselaar/Franstalige (Bucquoy is een telg uit een Gents Franssprekend milieu). Hét grote succes van de camping is evenwel Madame Janssens, een Antwerpse die in haar caravannetje de mannetjesputters van Cultuur elke dag een orale beurt geeft voor 600 frank. De vrouw van Vandeput, Lola Ferrari (Eva Valois), de Franse ex-pornoster en ex-model met de enorme borsten (inplants van meer dan 3 kilogram het stuk) die in 2000 op dertigjarige leeftijd aan een overdosis zou overlijden, is haar enige echte concurrent.

De leidraad in de film ligt in de handen van een jonge Waalse die net voor de vakantie bij haar moeder is weggelopen en na een kort verblijf in Firenze naar België terugkeert om de vakantie bij haar vader aan zee door te brengen. De communicatie tussen vader en dochter verloopt moeilijk wegens zijn grote afwezigheid in de loop van het jaar en zijn gebrek aan interesse, aldus de dochter. Dat is een situatie met dramatische aspecten die Jan Bucquoy tussen het rampentampen, de schoonheidswedstrijd en de zangcompetitie propt. Maar de algehele vrolijkheid en goede sfeer verbergen een pak frustraties en eenzaamheid. Bucquoy laat z'n personages één na één plaatsnemen op een stoel die over de Noordzee uitkijkt, over het zinloze spel van de golven en de wind en duwt de mannen in de armen van Madame Janssens of Lola Ferrari, terwijl hij voor de vrouwen Arno in petto heeft of Herman Brusselmans op een zware motor. Oudere mannen proberen de slipjes van poppen te ruilen tegen lollies of praten voortdurend over alleen naar Parijs gaan, in het besef dat ze daar nooit zullen raken. Kuifje – die na elke neukbeurt op de borsten van zijn sekspartners kotst - kiest voor het ruime sop en laat Bobby achter op het strand. Pierre Mertens, de grote woordkunstenaar, zit met z'n handen in het haar: zijn publiek beperkt zich tot één geïnteresseerde, nl. zijn eigen vrouw en ook die heeft er uiteindelijk genoeg van. De rest van de badgasten interesseert zich hoegenaamd niet voor zijn oeuvre en kunst in het algemeen. Brood en spelen, dat is Camping Cosmos en Jan Bucquoy heeft dat goed begrepen, want tijdens een Kurt Schwitters-achtig dadaïstisch gedicht voert hij een pseudo-masturbatie-act op met een flesje Maes Pils. Succes gegarandeerd. Bucquoy als eeuwige zestienjarige.

Camping Cosmos in leuker en grappiger dan zijn voorganger. Alle ingrediënten zijn opnieuw aanwezig en Bucquoy hanteert dezelfde stijl, gebruikt dezelfde trucs, maar de sfeer is minder verkrampt, wellicht omdat het materiaal minder autobiografisch en persoonlijk is. De Franstalige cast is bij momenten subliem en levensecht. Noël Godin is grappig tot de laatste seconde; Vandeput, de Brusselaar, de weetal, maar ook degene die altijd compleet naast de kwestie zit, gaat madam Janssens de levieten lezen over haar ongehoorde praktijken op zijn camping, maar hij bezwijkt voor haar orale capaciteiten nog voor hij de eerste zin heeft afgemaakt. Lolo Ferrari is er voor de borsten die als machtige blauwachtige voetballen met bruine vlek op haar bovenlichaam liggen en haar iets van een nieuw soort alien geven. Als provocatie van de goede smaak is haar optreden een schot is de roos.

De Vlamingen in Camping Cosmos stellen niet veel voor: Brusselmans is schijnbaar doof en stom, Arno de meest belachelijke badmeester die ze aan het Noordzeestrand sinds lang hebben gezien beperkt zich tot een reeks belabberde woordjes en de geforceerde scène met zijn homovriendje (Jan Decleir) heeft nergens raakpunten met de rest van de film. Voor hen hoef je het dus niet te doen.

BEELD EN GELUID
Camping Cosmos is een low budget-productie en dat betekent dat de middelen niet onbeperkt zijn geweest. De buitenopnamen zijn levendig en realistisch met een minimale inzet van extra licht en schermen. Eén keer is de inzet van licht opvallend: Arno en Decleir in de duinen met de ondergaande zon op de achtergrond en licht dat van opzij komt om de uitdrukking op hun gezicht te tonen. Het is een vreemde scène met een beetje een akelige sfeer en een onnatuurlijke schaduw naar rechts. De kleuren zijn bij momenten hevig als de zon schijnt, in alle mogelijke tinten. De pellicule is vrij van ongerechtigheden en netjes naar dvd getransfereerd. Het geluid is eenvoudig en direct, zonder veel poespas alsof het om een docusoap gaat op televisie (wat Camping Cosmos tot op zekere hoogte ook gewoon is). De ondertiteling is netjes en goed geplaatst.

EXTRA'S
De extra's beperken zich tot Cream & Punishment, een korte verslag over een geslaagde slagroomtaartaanslag van Noël Godin (iets meer dan een minuut) en een vrij uitgebreid verslag van Lolo Ferrari & de Crew op het Filmfestival van Cannes bij de voorstelling van Camping Cosmos aan de pers. De close ups komen grotendeels van Ferrari's aparte borstenwerk, de rest van de bijdrage toont de opbouw van de CC-set en de overrompelende interesse van de internationale pers. Bucquoy had het zich in een natte droom niet beter kunnen voorstellen.

CONCLUSIE
Camping Cosmos is een grappige en onderhoudende film. Wie La Vie Sexuelle Des Belges een leuke film vond, zal met de aanschaf van deze dvd niet teleurgesteld worden. Anarchist en meester-provocateur Jan Bucquoy is opnieuw in topvorm. Hij heeft een scherp blik en een goed ontwikkeld gevoel voor een perfecte mix van drama, komedie en humor.