SERIE
De Vlaamse zender VT4 scoort al jaren goed met hippe Amerikaanse topseries als CSI en dus achtte de topman van de omroep de tijd rijp om een eigen Vlaamse reeks op die leest te schoeien. Het resultaat was in de lente van 2008 te bewonderen. Vermist volgt een team van vijf mensen die samen de Cel Vermiste Personen van de federale politie vormen. Iedere week buigen ze zich over een nieuwe onrustwekkende verdwijning: een tiener die niet terugkomt van een fuif, een depressieve vrouw, een illegale Congolees. Te oordelen naar de goede kijkcijfers lustte de kijker wel pap van de formule en een tweede reeks is dan ook al besteld. Maar in welke mate kan Vermist kwalitatief vergeleken worden met de grote Amerikaanse voorbeelden waar de reeks zich aan spiegelt?

Het idee van de serie ontsproot officieel aan het brein van Philippe De Schepper en Bas Adriaensen, maar dat is misschien toch wat te veel eer voor de scenaristen. De mosterd haalden ze immers rechtstreeks bij Without A Trace en de Nederlandse variant Spoorloos Verdwenen. Zowel de gekozen verhaallijnen, de spanningsbogen als de personages komen dan ook verdomd bekend voor. Moet je dit het schrijversteam wel aanwrijven als je weet dat ze net zo'n format voor ogen hadden? Toch wel, want Vermist draagt niets bij aan het uitzendschema van VT4: het is slechts één van de vele soortgelijke reeksen die al op de zender lopen. Het Vlaamse karakter verandert daar niets aan. Integendeel: diverse plotwendingen (en vooral het opvallend gemakkelijke wapenbezit en –gebruik) missen realisme net omwille van de Vlaamse context.

Dat neemt niet weg dat Vermist uitstekend gemaakte televisie is. Het niveau van een Heterdaad wordt nooit gehaald, maar dat de serie de beste Vlaamse flikkenshow van de 21ste eeuw is, staat buiten kijf. Vooral in de eerste drie afleveringen verrast Vermist aangenaam. De extra lange eerste aflevering is geregisseerd door Jan Verheyen en lokte in 2007 zo’n 200.000 mensen naar de bioscoop. Op het kleine scherm komt de piloot echter veel beter tot zijn recht dan in de cinema. Episode 2 en 3 bouwen voort op de solide start en doen de hoop rijzen dat de serie een volwaardig schot in de roos is. De zwaar aan De Zaak Alzheimer schatplichtige fotografie legt weliswaar zowel het professionalisme als het gebrek aan visuele vernieuwing bloot in de Vlaamse film- en tv-wereld, maar stijl en inhoud passen wel perfect bij elkaar. Ook in de (soms iets te) snedige montage en op de dynamische soundtrack komt dat tot uiting.



Vanaf episode vier nemen de makers echter een beslissing die het niveau van de reeks geleidelijk doet afnemen. De focus verschuift namelijk van de case naar het team. Meer en meer persoonlijke problemen van de speurders – een wankele relatie tussen vader en dochter, een affaire, verantwoordingen aan het Comité P – wurmen zich tussen de verdwijningen. Het is niet meer dan logisch dat een reeks in deze richting evolueert, maar na amper drie episodes het team al langzaam laten uiteenrafelen is veel te vroeg. CSI wachtte bijvoorbeeld meerdere seizoen om het privéleven van de protagonisten uit te spitten. Bijgevolg krijgt de kijker in Vermist onvoldoende kansen om de dynamiek van het team te observeren. Het feit dat de scenaristen hun personages met wel erg generische persoonlijke problemen opzadelen, zet de langzame kwaliteitsdaling nog extra in de verf.

De cast bestaat uit een who’s who van populaire acteurs in Vlaanderen. Koen De Bouw doet zichtbaar weinig moeite om nieuwe dimensies te vinden voor een personage dat hij al tientallen malen in nauwelijks verschillende varianten heeft neergezet. Zijn gedoodverfde opvolger als vrouwenmagneet Kevin Janssens geeft evenmin blijk van veel innovatie in zijn rol. Stan Van Samang wordt wat ongelukkig opgevoerd als manusje-van-alles: hij mag zowel de 'grappige' anekdotes afhaspelen als de computerkenner uithangen of de duiker spelen. Het interessantste personage is dat van Catherine Cools, maar op de pilootaflevering na buiten de schrijvers dat niet uit. De grootste verrassing valt te noteren in het acteerspel van Joke Devynck. De houterige Gentse Flik van tien jaar geleden zet nu een zelfzekere rechercheur neer en is met een straat voorsprong de beste hoofdvertolker in Vermist.

Hoewel de serie de belofte van de eerste afleveringen niet waarmaakt – en de klifhanger in de laatste seconden van de tiende aflevering weinig hoop geeft op een kentering in de geleidelijke kwaliteitsval – is Vermist betere televisie dan eender welk Vlaams drama dat de voorbije jaren op de beeldbuis is losgelaten. De doorgedreven professionaliteit verbloemt namelijk probleemloos het gebrek aan originaliteit. Indien de makers nu nog hun best doen om de 'versoaping' van de laatste helft van het eerste seizoen een halt toe te roepen, verdient Vermist beslist een tweede kans om tot onmisbare televisie te worden uitgeroepen.



AFLEVERINGEN
1. Evi
De 16-jarige Evi wordt door haar vader in de vroege uurtjes in een discotheek de levieten gelezen. De volgende ochtend blijkt ze vermist.

2. Baby Alisha
De baby van een tienermoeder wordt ontvoerd uit het ziekenhuis. Het wordt een race tegen de klok om het kindje tijdig terug te vinden.

3. Sander
De onrustwekkende verdwijning van een gepeste 16-jarige krijgt extra aandacht wanneer blijkt dat hij misschien plannen heeft om een bloedbad aan te richten in zijn school.

4. Rens
Een maffiabaas neemt het recht in eigen handen om zijn ontvoerde zoontje terug te vinden. De Cel Vermiste Personen probeert op legale wijze de ontvoerder te vinden.

5. Kika
Een belspelmeisje verdwijnt net voor haar eerste single wordt voorgesteld. Alle verdenking rust op haar vriend die grote gokschulden heeft.

6. Weilandboy
In een veld wordt het levenloze lichaam van een illegale Congolees aangetroffen. Sporen blijken afwezig rond zijn lijk: hij lijkt letterlijk uit de lucht te zijn gevallen.

7. Sara
Een meisje van 10 verdwijnt op weg naar school. De Cel Vermiste Personen vreest dat ze in de handen is gevallen van een pedofiel.

8. Anja
Wanneer een depressieve vrouw spoorloos verdwijnt, denkt iedereen aan een wanhoopsdaad. Maar het onderzoek levert tips op die op moord kunnen wijzen.

9. Taxi
De verdwijning van een taxipassagier wordt snel opgelost. Daarmee is het raadsel echter niet voorbij, want de chauffeur noch de taxi worden teruggevonden.

10. Nick
De Cel Vermiste Personen moet een journaliste en een van haar eigen teamleden redden uit de klauwen van een bende Chinese mensensmokkelaars.



BEELD EN GELUID
Vermist is op een digitale drager gefilmd waardoor de kwaliteit op dvd prima is. Het beeld oogt fris, scherp en zuiver. Een minpunt is het gebrek aan contrast in duistere scènes, maar dat valt eerder toe te schrijven aan de beperkingen van de drager dan aan de transfer. Het stereogeluid klinkt dynamisch, maar is niet steeds gebaat met een mix die alle elementen luid uit de boxen laat schallen.

EXTRA’S
De enige extra is een reeks Cross-promotionele Trailers op de eerste schijf.

CONCLUSIE
Vermist speelt te nadrukkelijk leentjebuur bij enkele grote Amerikaanse politiereeksen en bouwt zo geen eigen identiteit op. Daar staat tegenover dat de professionele aanpak van zowel scenario als regie er als zoete koek ingaat. De reeks heeft bovendien groeimarge als de schrijvers van het pad durven afwijken dat ze in de laatste afleveringen inslaan. Beeld en geluid zijn van goede kwaliteit, maar naar de bonussectie wordt nog gezocht.