Met A Hard Day’s Night (1964) en Help! (1965), allebei van regisseur Richard Lester, scoorden The Beatles twee grote bioscoophits. Anno 1967 was de succesvolle boysband evenwel geëvolueerd tot een gezelschap dat met de albums Revolver (1966) en Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967) definitief voor een experimentele en creatieve koers koos en het lag in de lijn van de verwachtingen dat diezelfde toon gehanteerd zou worden in al hun volgende producties. Boxing Day was beslist niet het beste moment om Magical Mystery Tour op het grote publiek los te laten; anderzijds stonden The Beatles op dat moment zo ongeveer op het hoogtepunt van hun 5-jarige carrière en alles wat ze in die periode gereleased hadden was minstens goud geworden waardoor ze boven elke verdenking stonden. Wie kon vermoeden dat ze in de zomer van 1967 een drakenei zouden uitbroeden? Let wel, met de kwaliteit van hun composities voor deze derde film is er inderdaad niks mis, want The Fool On the Hill, I Am the Walrus en Blue Jay Way zijn uitstekende Beatles-songs, terwijl Magical Mystery Tour zelfs na 4 decennia niets van z’n aantrekkelijkheid heeft verloren en Your Mother Should Know het ultieme shownummer blijft uit deze tv-film. Voor de fans is Magical Mystery Tour belangrijk omdat het zeldzaam beeldmateriaal over de band bevat uit een periode toen er nog geen sprake was van videoclips én John, Paul, George en Ringo niet (meer) gebrand waren op publieke optredens, zelfs niet in BBC’s Top of the Tops. Het zou trouwens tot in 1970 duren vooraleer de fans hun idolen opnieuw te zien kregen (in het korte liveconcert op het dak van het Apple-complex in hartje Londen n.a.v. de film over en de opnamesessies van het album Let It Be).

In Magical Mystery Tour maken Ringo en z’n tante Jessie een uitstapje met een touringcar van Magical Mystery, een firma die The Beatles uit hun jeugd kenden als de organisator van verrassingsreizen voor dagjesmensen in Liverpool. In de bus maakt de kijker kennis met o.a. Buster Bloodvessel (de Schotse dichter Ivor Cutler) als de buschauffeur die verliefd wordt op Ringo’s tante Jessie (Jessie Robins), de dwerg Little George (George Claydon) die met het fototoestel in de weer is, Jolly Jim (Derek Royle) als de nauwelijks grappige reisleider en Wendy Winters (Mandy Weet) als z’n sexy, maar nauwelijks interessante hostess. Op weg naar Cornwall nemen de dagjesmensen deel aan een marathon, maken ze kennis met een onzin kwakende legersergeant (Victor Spinetti) en brengen ze een bezoekje aan een stripteasetent. Ondertussen dommelt tante Jessie in en komt ze in een all-you-can-eat-restaurant terecht waar kelner John Lennon haar de spaghetti met een spa opschept. Tussendoor maken we kennis met vijf magiërs (waren die niet met z’n vieren?) die in de wolken wonen en die om een onbekende reden interesse hebben voor de bus en z’n kostbare lading, en in de finale voert de Magical Mystery-bus het gezelschap én de kijker mee naar een immense ballroom voor een spetterende finale met The Bonzo Dog Doo-Dah Band in het Elvis Presley-achtige Death Cab for Cutie (later door de gelijknamige rockband geadopteerd) en uiteraard The Beatles zelf in Your Mother Should Know! 

Om met de deur in huis te vallen: naar een echte plot zoekt u tevergeefs. Magical Mystery Tour is de optelsom van bizarre verhaaltjes, surrealistische sprookjes, zonderbare personages en flauwe grappenmakers, halfbakken ideetjes en Monty Python-achtige jokes zonder pointe. Grappig is het soms, maar meestal niet, absurd wel, heel erg soms, doch elke keer als de camera één van de vier beroemdste kerels uit de voorbije vijftig jaar in het vizier neemt, wordt Magical Mystery Tour een weergaloze ervaring met als toetje vijf unieke videoclips waarin de jongens voluit gaan in fel gekleurde kostuums, verscholen achter walrusmakers of in piekfijne witte feestkledij als ze in pure Hollywoodstijl over de hobbelige vloer van een tot nachtclub omgetoverde luchtmachthangar in Kent schrijden. Ander goed nieuws is dat de montage van Roy Benson nu nog weinig opvalt, maar dat anno 1967 het BBC-publiek niet minder dan gechoqueerd was door de gedurfde manier waarop het beeldmateriaal aaneengeplakt was, waarmee Magical Mystery Tour uiteindelijk toch een beetje in de voetsporen treedt van z’n illustere voorgangers die eerder voor een gelijksoortig effect zorgden. In de Extra’s kan u het Director’s Commentaar van Paul McCartney selecteren dat speciaal voor deze release is opgenomen (de eerdere dvd-release uit 2001 bevatte geen extra’s) en het zal u opvallen dat hij geen excuses maakt zoals in 1967 of de haperende kwaliteit van sommige fragmenten probeert te vergoelijken, integendeel, hij geeft z’n tekortkomingen als regisseur ruiterlijk toe, doch wijst er vervolgens op dat Magical Mystery Tour precies de creatieve sfeer van het moment reflecteert.

Over de acteerprestaties kunnen we kort zijn: daar is geen of nauwelijks sprake van en verder dan acceptabel amateurisme en goede bedoelingen komen de meeste medewerkers niet, tenzij misschien Jessie Robins in een tweetal scènes waarin ze als tante Jessie ruzie maakt met haar neefje Ringo. The Beatles spelen zichzelf in Magical Mystery Tour en het zal u beslist opvallen dat vooral Ringo op de voorgrond treedt (deed ie overigens ook al in Help! en A Hard Day’s Night) met Paul als goede tweede, terwijl George en John zich wel heel nadrukkelijk op de achtergrond houden. Het heeft ermee te maken dat tijdens de montage de McCartney-fragmenten overgebleven zijn en de Lennon/Harrison-probeersels op de vloer van de montagekamer terecht zijn gekomen (en wellicht niet omdat ze beter waren!). Maar als u Magical Mystery Tour in huis haalt, dan doet u dat uiteindelijk voor de muziek en de videoclips en het is dan ook bijzonder jammer dat in de bijgeleverde en uitgebreide bonussectie de Eurovision-clip van All You Need is Love niet is toegevoegd. Maar dat is dan ook het enige minpuntje.

BEELD EN GELUID
Met Paul McCartney in de regisseursstoel hoeft u niet te rekenen op een perfecte beeldkwaliteit. Gelukkig zijn de kleuren altijd fel, is de scherpte altijd in orde en ten opzichte van de eerste release van de film (door Avenue One in 2001) is er zelfs sprake van een haast miraculeuze kwaliteitsverbetering van het materiaal. De korrelige kwaliteit van het oorspronkelijke 16 mm-beeldmateriaal is via digitale weg bijgesteld, de ongerechtigheden en de beschadigingen zijn zo goed als helemaal weggewerkt, de kleuren zijn opgefrist en het zwartniveau bijgeregeld. Magical Mystery Tour ziet er dus net zoals de in 2012 geremasterde Yellow Submarine-film pico bello uit. Het oorspronkelijke stereogeluid van de film heeft een upgrade gekregen naar Dolby Digital 5.1 en DTS, doch het is vooral de muziek die daarvan profiteert: de soundtrack is bij Apple geremasterd en gemixt onder de supervisie van Giles Martin (de zoon van).

 

Nat’s Dream (2 min.) is een weggelaten scène waarin we Nat Jackley als de Rubber Man langs het strand zien struinen terwijl hij badende meisjes lastigvalt op het Lennon-McCartney-deuntje Shirley’s Wild Accordion. I’m Going in a Field (3 min.) is een zeer terecht verwijderde scène met de Schotse dichter Ivor Cutler in de hoofdrol. Voor Here We Go Round the Mulberry Bush (3 min.) vroegen The Beatles aan Steve Winwoods Traffic om een video bij het nummer te maken, doch die belandde uiteindelijk ook tussen de verwijderde scènes. De Hello Goodbye Promo (bijna 4 min.) knutselden The Beatles in elkaar voor de promotie van hun single in BBC’s Top of the Pops, maar de clip stelt eerlijk gezegd weinig voor en is gewoon saai. Wat overblijft houdt het midden tussen een muziekvideo, een outtake en een verwijderde scène: Your Mother Should Know (3 min.), Blue Jay Way (3 min.) en The Fool On the Hill (4 min.).