FILM
Sinds Mary-Jane Watson (Kirsten Dunst) op het einde van het tweede deel uit de Spiderman-saga Peter Parkers Grote Geheim heeft ontdekt, gaat het Peter terug allemaal voor de wind. Het publiek draagt hem op handen, zijn studies lopen weer vlot en ook financieel kan hij het best rooien. Alleen weet Harry Osborn (James Franco), die het masker en het Goblinkostuum van zijn vader (Willem Dafoe) heeft overgenomen, nu zijn geheime identiteit, en probeert hij Peter van kant te maken. Gelukkig voor Peter krijgt Harry tijdens een spectaculair luchtgevecht een klap tegen zijn kop, en het daaraan verbonden geheugenverlies.




Maar dan begint het allemaal verkeerd te lopen: MJ's carrière op Broadway is na één avond al zo goed als voorbij na een vernietigende kritiek, wanneer Spidey Gwen Stacy (Bryce Dallas Howard), de domme blonde dochter van politiecommissaris Stacy (James Cromwell), redt wordt MJ zo jaloers op haar dat Peters huwelijksaanzoek in het water (of in de champagne) valt, en tot overmaat krijgt Spidey niet af te rekenen met één, niet twee maar drie nieuwe, formidabele vijanden. De eerste is Flint Marko (Thomas Haden Church), een crimineel die, na het heropenen van het dossier over de moord op Ben Parker de echte moordenaar van Peters oom blijkt te zijn. Marko is het slachtoffer geworden van een wetenschappelijke proefneming waardoor hij in een morphende hoop zand is veranderd, waardoor hij fysiek nagenoeg onkwetsbaar is. Ook Harry is intussen terug bij zijn zinnen gekomen, en heeft zich voorgenomen om nog iets ergers te doen dan Peter te vermoorden, namelijk zijn liefje afpakken. De derde vijand is mogelijk nog minder tastbaar. Een in de buurt neergeslagen meteoriet bevat een symbiont die bezit neemt van de (rode) Spiderman, en zijn persoonlijkheid zodanig aantast dat de nieuwe, van een flashy nieuw zwart kostuum voorziene Spiderman door de straten van New York slingert, maar dan één die een veel grotere eigendunk heeft, veel aggressiever is en duidelijk minachting heeft voor alle lagere levensvormen.




Parker kan echter de strijd met zijn eigen duistere kant overwinnen, maar de donkere symbiont, Venom, neemt bezit van Peters nieuwste concurrent-fotograaf op de Daily Bugle, Eddie Brock (Topher Grace). Venom en Sandman sluiten een - excuseer de woordspeling - monsterverbond waarmee ze samen Spiderman mores willen leren. Peter heeft geen andere keuze dan bij zijn voormalige vijand, Harry, aan te kloppen, omdat ze met zijn tweeën misschien de nieuwe dreiging aan kunnen. Misschien.




Spider-Man 3 was één van de grote blockbusters in de toch al rijk gevulde zomer van 2007. Sam Raimi kroop voor de derde keer in de regisseursstoel, en weet met zijn ervaring als horror-regisseur weer een bijzonder realistisch aandoende film afgeladen vol speciale effecten af te leveren, alhoewel er links en rechts wel de kritiek te horen is dat vooral de digitale Sandman er bij momenten té kunstmatig uitziet. Wie een hond wil slaan zal allicht wel een stok vinden, want de scènes met Sandman zien er wat mij betreft zeker erg geslaagd uit. Thomas Haden Church zet met zijn personage van Flint Marko net als Alfred Molina in het tweede deel een redelijk genuanceerde slechterik neer, die eigenlijk om de compleet verkeerde reden in de criminaliteit verzeild is geraakt: zijn dochter heeft een niet nader genoemde, geld verslindende ziekte, en Marko's voornaamste betrachting is om op zo korte tijd zo veel mogelijk geld binnen te rijven om de behandeling te betalen. Het feit dat Peter het ondanks zijn besmetting met de buitenaardse symbiont toch op zoek moet naar iets in zijn binnenste waardoor hij Marko moet leren vergeven voor de moord op zijn oom loopt bovendien mooi parallel met het louteringsproces dat Harry moet doormaken om in het reine te komen met het feit dat Peter (volgens hem toch) zijn vader heeft vermoord. Op zich is dit een zeer mooie uitgangspositie, maar ik ben persoonlijk minder te spreken over het feit dat men daardoor de Spiderman-genesis met een zeer vieze kunstgreep heeft moeten aanpassen: de moordenaar van Uncle Ben uit deel 1 is plots een onschuldig lammetje (nu ja... toch geen moordenaar), en vanuit het niets kruist plots en wel héél toevallig het pad van Marko/Sandman dat van Peter/Spiderman.




Maar Spiderman 3 is en blijft topentertainment van de bovenste plank. De verhouding tussen PP en MJ die omslaat in een vierhoeksverhouding met de personages van Franco en Howard ertussen geprakt, Spideys heroïsche gevecht met Venom en Sandman, of alleen al de slapstick-intermezzo's van Bruce Campbell: de film werkt op zoveel niveau's tegelijkertijd dat er écht heel weinig tegen in te brengen is. De speciale effecten staan als een huis, en vooral de altijd zichzelf weer regenererende Sandman gooit hoge ogen. Tobey Maguire loopt wel het zware risico om voor de rest van zijn carrière gecast te gaan worden als sullige boekenworm, en Kirsten Dunsts inbreng is net zoals in de vorige twee films het produceren van zo veel mogelijk decibels op zo kort mogelijk tijdsbestek, en J.K. Simmons komt na zijn derde opeenvolgende incarnatie als J. Jonah Jameson gegarandeerd nooit meer aan de bak in een serieuze rol, maar frankly: who cares?





BEELD EN GELUID
Net als bij de vorige twee entries in de trilogie krijgen we weer een magnifieke 4K-presentatie, waarin bijvoorbeeld de eerste achtervolging tussen de Goblin jr. en Spiderman doorheen enkele zeer nauwe steegjes ondanks de duisternis zeer gedetailleerd blijft. De textuur scheert hoge toppen in bijvoorbeeld zowat elke scène waarin Sandman figureert; we trekken in totaal echter een half puntje af voor de bij momenten ietwat te fake uitziende SFX-shots, in het bijzonder wanneer Harry op zijn glider rondvliegt. Voor het grootste deel is er echter op de presentatie niets aan te merken: de huidtinten zijn zeer natuurlijk, de kleuren primair en afstekend, en een fijn laagje grain doet het geheel nog wat organischer overkomen. De geluidstrack is opnieuw, net zoals bij Spiderman 2 uitgevoerd in zowel een Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-track als een DTS-HD MA 5.1-track. Een derde track in DTS-HD MA 5.1 bevat de alternatieve score van Christopher Young die hij voor de Editor's Cut maakte, maar de Editor Cut zelf is op deze release niet te vinden. Puntje van kritiek is overigens dat de soundtrack van Young wel héél erg lijkt op die van X-Men, doch dit terzijde. Ook hier wordt volop de bombastische kaart getrokken met degelijke ondersteuning voor de hele resem actiescènes waar de film van aan elkaar hangt, met zware subwooferbassen en optimale spreiding. Dé scène waarin deze het spectaculairst klinken, is ongetwijfeld die met de op hol geslagen kraan. Ook hier echter een puntje aftrek omdat de Atmostrack net iets te vlak klinkt op gebied van muziek.




EXTRA'S
De UHD wint met de Moments-clips weer de prijs voor de meest onnozele extra. Er is ook nog wat cast en crew-informatie maar dat is het wat de UHD-schijf betreft. Op de bijhorende Blu-ray krijgen we twee audiocommentaartracks voorgeschoteld. In het eerste nemen de regissuer Sam Raimi, acteurs Tobey Maguire, James Franco, Topher Grace, Bryce Dallas Howard, Thomas Haden Church and Kirsten Dunst de hoofrollen voor hun rekening, alhoewel de bijdrage van Kisten Dunst duidelijk pas van latere datum stamt. We leren hiervoor ook weer dat de rol van the Sandman eerst bedoeld was voor Ben Kingsley, die zich tegenwoordig meer in Uwe Boll-achtige producties laat zien. De track bevat echter nog wat dode momenten, Maar als weer wat wordt verteld, is het meestal zeker interessant, alhoewel de wederzijdse liefde-betuigingen me soms (lees: altijd) wel wat de keel uithangen. De tweede audiocommentaar bevat wat meer bijdragen van de immere onmisbare mensen achter de schermen: de inmiddels in superhelden scripts schrijven gespecialiseerde Avi Arad, Grant Curtis, en  Laura Ziskin, editor Bob Murawski; en Scott Stokdyk. Hun commentaar is misschien iets meer gericht naar de echte movie buffs en verzandt al wel eens in techniciteiten over de speciale effecten, maar het geheel blijft leuk beluisterbaar.




Het documentairemateriaal begint met Grains Of Sand: Building Sandman (13:50), waarin we een blik werpen op de digitale creatie van Sandman. Re-Imagining The Goblin (10:37) toont ons de verschillen in kostuumontwerp tussen de Green Goblin uit de eerste film en zijn zoon in de derde. De derde schurk die zijn opwachting maakt in de film is Venom, en die krijgt in Covered In Black: Creating Venom (15:36) ongeveer evenveel tijd toebedeeld als Spideys twee andere tegenstanders. Hanging On... Stacy And The Collapsing Floor (10:15) neemt ons mee achter de schermen van een sleutelscène, een clevere mix van bluescreen en schaalmodellen, waarin Bryce Dallas Howard uit een gebouw dreigt te vallen. Fighting, Flying and Diving: The Stunts  (19:00) geeft ons nog eens een round-up van de talrijke duelscènes, en wie een film als Spiderman 3 meer kan smaken als gevoelsmens kunnen we denkelijk plezieren met de documentaire Tangled Web: The Love Triangles of Spider-Man 3 (9:14), waarin dieper wordt ingegaan op de vierhoeksverhouding tussen Peter, Mary-Jane, Harry en Gwen. Wall Of Water (7:22) toont ons hoe in de studio de riolen van New York werden nagemaakt, en in Inside The Editing Room (4:00) wordt editor Bob Murawski geïnterviewd, die uitlegt hoe hij de achtergronden bij de film heeft gevisualiseerd. De featurette The Science Of Sound (16:23) laat afwisselend componist Christopher Young en de foley-artiesten aan het woord. Het bonusmateriaal wordt verder aangevuld met een videoclip van Snow Patrols nummer Signal Fire, en er zijn nog flauwe bloopers (6:43) en 4 trailers (9:05).

CONCLUSIE
Achteraf werd er nogal veel ophef gemaakt over de emo-Peter Parker die deze film zou bezoedelen en over het feit dat drie tegenstanders tegelijk te veel voor Spidey is, maar je kan de film moeilijk veel lager klasseren dan de twee voorgangers. Spiderman 4 van de hand van Raimi zou er niet komen, alhoewel Mysterio werd opgepikt in Spiderman: Far From Home.