FILM
Monty Brogan (Edward Norton - Fight Club, American History X) heeft nog 24 korte uren voordat hij voor zeven lange jaren de gevangenis in moet. Dit alles door het in het bezit zijn van meer dan een kilo cocaïne met het oog op verdere verkoop. Monty, eens de koning van Manhattan, moet zijn oude leventje vaarwel zeggen. Een leven waarmee de deuren naar de meest prestigieuze clubs van New York voor hem werden geopend, maar dat hem ook deed vervreemden van zijn naasten. Op zijn laatste dag in vrijheid probeert Monty zich weer met zijn vader (Brian Cox) te verenigen en ontmoet hij twee oude schoolmakkers: Jacob (Philip Seymour Hoffman – Magnolia, Happiness) en Slaughtery (Barry Pepper – The Green Mile). Verder is er nog zijn vriendin Naturelle (Rosario Dawson – Men In Black II) die misschien wel degene is die hem bij de politie heeft verraden, of misschien toch niet. Monty kan nergens zeker meer van zijn maar moet wel keuzes maken terwijl hij ervoor vecht om zich in het 25ste uur vrij te kunnen kopen.

Spike Lee is na enkele slap ontvangen filmuitstapjes (Jim Brown All American bijvoorbeeld) opnieuw op het rechte pad geraakt. 25th Hour barst van de subtiele, doch geniale filmkunst. Het zit hem soms in de details waarmee alles wordt weergegeven: de camerastandpunten, de decors; maar ook zeker de montage en de cast is hiervoor verantwoordelijk. Edward Norton vertolkt met bravure de rol van een goedhartige crimineel die een illegaal jobje teveel op zijn kerfstok heeft. De film valt de omschrijven als een misdaaddrama, maar wordt op geen enkel ogenblik prekerig of moralistisch ten opzichte van de kijker. Er is een flinke dosis zwarte humor aanwezig, wat voor een groot stuk de toon verlicht. De sterkste passage uit de film situeert zich ergens in het midden wanneer Norton naar het toilet gaat en een conversatie met zichzelf voert in de spiegel, de hierbij horende climax aan beelden en de opgevoerde monoloog is werkelijk geniaal. Ook boeiend is de verhaalstructuur, alles wordt niet netjes chronologisch verteld maar met behulp van flashbacks en beeldsprongen zien we wat er aan sommige scènes vooraf ging. Opletten is dus de boodschap om als kijker goed al de nodige beeldinformatie te kunnen volgen. De film is voor het grootste deel dialooggericht en het verteltempo is erg relax. Dit zou voor enkelen wel als minpunt kunnen worden beschouwd, zeker wanneer men denkt een flashy actiefilm in handen te hebben. Toch levert Lee met de 25th Hour een waar pareltje af, waarmee hij bewijst dat ook een drama hip kan zijn.

BEELD EN GELUID
Het beeld ziet er voortreffelijk uit. De filmmakers hebben met opzet gekozen voor een grote korrel waardoor het beeld er een beetje grainy uitziet, maar dit is een artistieke keuze en helemaal geen technische onvolmaaktheid. Het past perfect bij de sfeer en het verhaal. Op gebied van scherpte en contrast valt er ook niets aan te merken. Ook de kleuren ogen vol en diep, we worden werkelijk verwend door de beeldkwaliteit.

De soundtrack is een Dolby Digital 5.1 mix, die ongelooflijk warm en vol klinkt. Het hoog klinkt zuiver en niet te scherp, de middentonen zitten op hun plek en de bas klinkt warm en krachtig. Vooral de stukken in de discotheek klinken ongelooflijk realistisch, precies of je staat midden op de dansvloer. Alle speakers en kanalen worden optimaal benut, de dialogen die zoals vanouds uit de centerspeaker komen, zijn steeds duidelijk te verstaan en worden op geen enkel moment verdrongen door de muziek, zelfs niet tijdens de clubscènes. Dit is werkelijk het toonbeeld van een goede Dolby track!

EXTRA’S
Documentaire Spike Lee
We krijgen een documentaire van ongeveer veertig minuten voorgeschoteld die de titel ‘de evolutie van een Amerikaanse filmmaker’ meekreeg. Het gaat hier uiteraard over de carrière van Spike Lee, hoe hij begonnen is, welke successen hij kende en welke polemiek sommige van zijn films hebben veroorzaakt. Er passeren een heleboel bekenden over het scherm die allen te zien waren in films van Lee en hun mening geven over zijn manier van werken. Dit is een erg interessante extra.

Audiocommentaren
De disc bevat twee verschillende audiocommentaren, waarbij we de film langs twee verschillende kanten belicht krijgen. De eerste commentaartrack werd ingesproken door regisseur Spike Lee, de andere door scenarist David Benioff, die tevens auteur is van het boek ‘25th Hour’ dat aan de gelijknamige film vooraf ging. Lee heeft hem meer over wie meewerkte aan de film en hoe deze tot stand is gekomen. Benioff belicht het verhaal en hoe dit omgezet werd van boek naar script. Beide commentaartracks zijn erg interessant en er wordt weinig of geen overbodige informatie meegedeeld

Ground Zero
Enkele door Spike Lee gefilmde beelden over de overblijfselen van de vliegtuigaanslag op de World Trade Twin Towers. De beelden werden voorzien van muziek uit de film.

Niet Eerder Vertoonde Scènes
De laatste extra bevat zes weggelaten scènes.

Zeer mooi, maar een ‘making of’ en een trailer, had de extra’s zeker nog met een aantal punten weten op te waarderen. Al bij al is het geheel toch nog mooi verzorgd. Alle extra’s, inclusief de twee audiocommentaren zijn Nederlands ondertiteld.

CONCLUSIE
Knappe film die een sterk verhaal en stevige acteerprestaties herbergt. In se is dit een goed drama dat door Spike Lee’s unieke stijl in een modern en hip jasje werd gestoken. Mochten de extra’s nog wat uitgebreider geweest zijn dan was dit een regelrechte topper. Desondanks kunnen we door de hoge beeld- en geluidskwaliteit nog steeds met een gerust hart deze dvd aan iedereen aanbevelen.