FILM
Een komeet met de grootte van Texas komt op de aarde af; enkele kleinere brokstukken hebben New York al platgelegd, maar de impact met de grote meteoriet zou een "global killer" worden: niemand zal de ramp overleven. De NASA wordt ingeschakeld, en zij zijn van mening dat de enige manier om de ramp af te wenden een kernbom op achthonderd meter diepte in de komeet tot ontploffing te laten brengen. Hierdoor doen ze beroep op olieboorwerker Harry Stamper (Bruce Willis) en het zooitje ongeregeld dat zijn ondergeschikten voorstelt. Net op het moment dat Stamper één van zijn ondergeschikten, A.J., een paar lichaamsdelen wil afschieten omdat die zijn dochter Grace (Liv Tyler) heeft bepoteld, arriveert er een delegatie met het officiële nieuws. Eerder dan astronauten op te leiden tot boorplatformwerkers stelt Stamper voor om er met zijn crew zelf naartoe te gaan. Twee space-shuttles worden klaargestoomd voor hun gevaarlijke missie. En gevaarlijk is die missie wel, want naast de gewone technische mankementen en het stereotiepe op-instorten-staande Russische refueling-schip, begint de bemanning ook nog maar eens onder elkaar te ruziën over het te volgen protocol. Het Pentagon, sceptisch over de slaagkansen van Stamper, heeft echter nog een plan B klaargestoomd waar blijkbaar niet te lang over is nagedacht. Door Stampers volhardendheid heeft de missie kans op slagen, maar de prijs die hij en zijn team moeten betalen is zeer hoog.

Waar een film als Deep Impact de dreiging van een komeetinslag meer rationeel benaderde, is dit meer de Bruce Willis-versie: laat de wereldbedreigende gevaren over aan een bende losgeslagen cowboys. Eens je over deze kronkel in het scenario overheen bent gestapt, is Armageddon een non-stop vuurwerkspektakel met een aaneenschakeling van speciale effecten, een romantisch bijverhaaltje zoals je wel in meer films van het duo Jerry Bruckheimer/Michael Bay terugvindt (o.a. Pearl Harbour), een paar pakkende stukken drama en enkele zeer humoristische stukjes dialoog. Hilarisch is wanneer de crewleden hun financiële recompensaties op een lijstje hebben gezet, en o.a. nooit van hun leven belastingen meer willen betalen. Het is vooral de goede uitbalancering van al deze verschillende genres die Armageddon het verdiende succes aan de kassa hebben bezorgd. Verhoudingsgewijs, voor wat sommigen beschouwen als een 'domme actiefilm' wordt er meer dan redelijk geacteerd, vooral door de bonte schare nevenfiguren uit Stampers medereizigers.

BEELD EN GELUID
Zowat alles wat aan de flipper-versie fout was, is bij deze re-release meer dan voldoende gecorrigeerd. In tegenstelling tot de oude versie is het beeld nu anamorf, en de beeldkwaliteit daardoor enorm verbeterd, wat o.a. te merken is in de diverse snelle montages bij de verschillende rampscènes, en een altijd haarscherp beeld met een mooie kleurinvulling. Dé troef bij uitstek van de disc is en blijft echter de bijzonder dynamische geluidstrack, waarbij je de impact van de meteorieten in de kamer hoort donderen, en waarin je zelfs door de achterste geluidsboxen op gegeven ogenblik stukjes hoort rammelen aan het gammele Russische ruimteschip. Niet alleen wordt het geluid zeer goed gesplitst naar de diverse kanalen, ook van het LFE-kanaal wordt optimaal en veelvuldig gebruik gemaakt. Dit gaat af en toe wel een beetje ten koste van de verstaanbaarheid van de dialoog, maar die bestaat toch grotendeels uit onverstaanbaar geschreeuw; zo erg is dat dus weer niet. De 5.1-track doorstaat zelfs de vergelijking met sommige DTS-tracks, en overtreft er zelfs sommige van (ik denk bijvoorbeeld aan Chicken Run). Qua geluidskwaliteit is deze disc er één waarmee je gemakkelijk je vrienden de prestaties van je versterker mee kan demonstreren!

EXTRA'S

Door de nu al fameuze re-issues van de gevreesde flipper-reeks van Buena Vista zijn veel van de films in ere hersteld, en ook hier vallen we van het ene uiterste in het andere: er zijn zo veel extra's aan de disc toegevoegd, dat de versie is geupgradet naar een tweedisc-versie, wat bij de andere re-issues zoals The Rock en Starship Troopers niet waar was. Op deze tweede disc, die net als de eerste wordt aangedreven door mooie meertalige geanimeerde menu's, zijn bovendien al deze extra's optioneel Nederlands ondertiteld, zoals het altijd zou horen, maar wat in de praktijk spijtig genoeg niet altijd gebeurt. Vooreerst krijgen we een dikke drie minuten en half aan verwijderde scènes. Vervolgens krijgen we een 13-tal filmpjes gepresenteerd over de verschillende speciale effecten. Het leuke is dat deze ingedeeld zijn volgens 3 personen - Richard Hoover, Hoyt Yeatman en Pat McClung - die deze effecten hebben helpen realiseren, en die er nog de nodige deskundige commentaar bij geven. In een gelijkaardige sectie geeft productieontwerper Michael White zijn visie bij de concepten, o.a. de ontwerpen van de kostuums, de graafmachines en de asteroïde zelf. Dan krijgen we twee goed gevulde reeksen storyboards, namelijk één reeks tekeningen over de asteroidenstorm en één over de scène waarin de Armadillo over de kloof springt. Dan is er nog de videoclip van "I don't want to miss a thing", voorafgegaan door een kort interview met de bandleden van Aerosmith en gevolgd door een commercial voor de soundtrack; en tot slot krijgen we nog één bioscooptrailer. Het had nog net iets mooier gekund, door een commentaartrack of zo toe te voegen, maar we zijn meer dan tevreden met de upgraden naar Armageddon SE 2.0! Echter één puntje van kritiek die ook voor de andere re-issues geldt: men is nog maar eens overgeschakeld naar een nieuw soort doosje, en het schijnt toch dat men nog altijd geen lessen heeft getrokken uit het scavano-avontuur. De discs zijn, zeker in het begin, redelijk moeilijk van het pinnetje af te halen, dus voorzichtigheid is geboden. Haal allemaal maar een tang uit je gereedschapskoffer! Het doosje is ook een stuk breder dan de standaardmaat (zie bijvoorbeeld ook het R4-doosje van The Mummy), en oogt niet echt esthetisch tussen de rest. Volgende keer een betere verpakking, graag!

CONCLUSIE
Dit is een film die iedereen in huis zou moeten hebben; maar een prangendere vraag is in dit geval natuurlijk of dat al wie deze disc reeds in huis heeft (de flipper versie dan) noodzakelijk deze versie moet kopen. Ik kan niet over alle re-issues spreken, maar in het geval van Armageddon lijkt dat toch wel een goed idee; je mist anders een boel bonusmateriaal, maar je mist vooral de anamorfe transfer van de re-issue, een probleem dat zich bijvoorbeeld bij Starship Troopers en Air Force One niet stelt. Wie een minder veeleisende beeldinstallatie heeft of wie niet maalt om extra's, kan gewoon zijn oude flipperversie houden (én moet ongeveer in de helft van de film recht staan, hè hè!)