FILM
Regisseur Garry Marshall zoekt zijn heil in het maken van luchtig komische prenten en Raising Helen vormt daar geen uizondering op. Met de immer bevallige Kate Hudson in de rol van Helen Harris brengt de film een ode aan de liefde, het gezin en New York. Het gaat Helen voor de wind. Ze heeft succes op haar werk, een vlot sociaal leven en ze kan haar eigen gangen gaan. Daarnaast wordt ze ook aanbeden door haar nichtjes en neefjes, de kinderen van haar twee zussen Lindsay en Jenny (Joan Cusack). Helaas slaat het noodlot onverbiddelijk toe: Lindsay en haar man komen om het leven bij een auto-ongeval. Tot ieders verbazing wijst Lindsay de voogdij over haar kinder toe aan Helen terwijl Jenny eigenlijk de overduidelijke keuze was. Opeens staat Helen voor de taak om zorg te dragen voor Audrey, Henry en Sarah. Gezien de gebeurtenissen zijn de kinderen niet in staat om te gaan met grote veranderingen en Helen al evenmin. Bezorgd om hun welzijn gaat Helen op zoek naar een gepaste school en haar gebeden worden letterlijk beantwoord wanneer ze stuit op de Lutheraanse school St Barbara. Daarbij stuit ze eveneens op de goed uitziende Pastor Dan (John Corbett). Ondertussen zien we hoe Helen en de kinderen zich aan mekaar proberen aan te passen en dat loopt alles behalve gesmeerd. Helen heeft er een hekel aan niet geliefd te zijn en gaat miserabel ten onder op vlak van discipline terwijl de kinderen daar net nood aan hebben. Zus Jenny ziet het allemaal met een afkeurende blik gebeuren, maar onder haar, op het eerste zicht, authoritaire houding schuilt er heel wat emotie. Ondertussen compliceert de aanwezigheid van Dan de zaken verder.

De film toont hoe Helen moet leren omgaan met de situatie en hoe ze grote veranderingen in haar levensstijl moet brengen. Helaas steekt een déja-vu gevoel regelmatig de kop op en is het verhaal zo voorspelbaar dat er weinig te beleven valt. Een aantal scènes is zonder twijfel overbodig en er druipt een flinke laag stroop over de hele zaak. De film leidt duidelijk onder een al te simplistische aanpak en dat is jammer, want er is toch een behoorlijke cast aanwezig. We zien Helen Mirren en Joan Cusack in enkele passende bijrollen wat leidt tot genietbare scènes. John Corbett past helaas niet zo goed in het plaatje en komt nooit echt overtuigend over. Het gebrek aan diepgang komt de prent ook niet ten goede. Telkens er enige ernst opdaagt, wordt die van de kaart geveegd met wat simpele humor. Het moment waarop Helen verneemt dat haar zus is omgekomen is dan bijvoorbeeld wel een scène met de diepgang die de film nodig heeft. Raising Helen had het potentieel interessant te zijn, maar vervaagt door een onderwerp wat al te veel aan bod is gekomen en een gebrek aan diepgang.

BEELD EN GELUID
Raising Helen wordt gepresenteerd in het originele 1.85:1 formaat met een anamorfische transfer. Het beeld ziet er fris, scherp en helder uit wat goed bij de film past. De kleuren zijn mooi en warm met uitstekend detail, zeker ook in de zwarte tinten. Compressieproblemen zijn nauwelijks merkbaar alsook printbeschadigingen. Ook op vlak van geluid kunnen we overwegend positief blijven. De Dolby Digital 5.1 track doet prima z’n werk met heldere en duidelijk verstaanbare dialogen. Subwoofer en surroundkanalen worden nauwelijks aangesproken wat meestal het geval is bij zo’n type film. Het is allemaal niet verbluffend, maar het volstaat zonder meer.

EXTRA’S
Het pakket extra’s blijft vrij beperkt. De dvd start met trailers van Under the Tuscan Sun, Confessions of a Teenage Drama Queen en The Young Black Stallion. Er is een reeks bloopers voorzien (4:44 min.) die weinig informatiefs bijdragen, maar hier en daar zie je wel enkele leuke grapjes en je merkt ook dat iedereen behoorlijk wat plezier had bij het maken van de film. Vervolgens kan je kijken naar een aantal verwijderde scènes (13:50 min.) die telkens worden toegelicht door de regisseur. Helaas wekte die toelichting na korte tijd de nodige irritatie op. Het audiocommentaar van regisseur en schrijvers gaat er vrij gemoedelijk aan toe, maar ook dat roept hier en daar enige irritatie op omwille van de manier van spreken van de regisseur. Tot slot kan je de muziekvideo Extraordinary van Liz Phair bekijken, een vrij leuk pop-rock nummertje om het pakket af te ronden.

CONCLUSIE
De voorspelbare aanpak zorgt ervoor dat er niets nieuw en verfrissend te vinden valt in Raising Helen. Een goede cast weet dat deels recht te trekken, maar slaagt er niet in de prent uit de grijze middenmoot te halen. Ben je op zoek naar een luchtige met clichés gevulde avond, kan je een huurbeurt overwegen, maar meer niet. Technisch valt er weinig of niet te klagen over de inspanningen van Buena Vista.