David Dunn (Bruce Willis) overleeft als enige een zwaar treinongeval, en wat meer is, hij schijnt niet het minste schrammetje te hebben. Op de herdenkingsdienst voor de nabestaanden wordt hij benaderd door Elijah Price (Samuel L. Jackson). Price is in zowat alles het tegengestelde van Dunn: hij heeft al sinds zijn jeugd een beenderziekte waardoor hij om de haverklap iets breekt. Price heeft echter zijn fortuin weten te maken met de handel in strips en de daarbij horende verzamelobjecten, en hij is geobsedeerd door superhelden. Hij meent dan ook dat Dunn, zonder dat die het zelf weet, over bijzondere krachten beschikt. David daarentegen is van oordeel dat Elijah door zijn ziekte een flinke trap van de molen heeft overgehouden, maar wanneer hij het eens natrekt, merkt hij dat hij inderdaad nog nooit een dag ziek is geweest. De suggestie van Elijah zou wel eens minder gek kunnen blijken dan het lijkt, ook omdat Davids zoontje Joseph (Spencer Treat Clark) meer en meer in diens waanzinnige theorie begint te geloven. Daarnaast wordt het feit dat hij als enige het ongeluk heeft overleefd toch op zijn minst een stimulans voor David om zijn uitgedoofde huwelijk met Audrey (Robin Wright Penn) met succes weer aan te wakkeren.

Geheel in het verlengde van The Sixth Sense heeft regisseur M. Night Shyalaman weer een bijzonder mysterieus en meerdimensionaal verhaal afgeleverd, met in de laatste paar minuten eerst een knetterende finale, en daarna een verrassend einde, waarbij netjes alle losse eindjes vakkundig worden samengeknoopt. Als geen ander weet de regisseur zijn film op te hangen aan een welbepaald leitmotiv, in dit geval stripverhalen en superhelden, hetgeen hij dan als kapstok gebruikt voor enkele boeiende nevenverhalen, zoals de ziekte van Elijah Price, een onverwerkt trauma uit het verleden van David Dunn, en de tweede kans voor zijn huwelijksgeluk die hem door zijn ongeval in de schoot wordt geworpen, wat werkelijk aandoenlijk om te zien is. Alle details uit de film hebben hun plaats in het grotere geheel van deze crypitsche puzzel, zoals het beroep van Dunn (bewakingsagent) en het gepest van de kinderen die Elijah omwille van zijn fragiele botten met de bijnaam "Mr. Glass" hebben bedacht. We kunnen eenvoudigweg niet om de vergelijking met The Sixth Sense heen, omdat zowel hoofdrolspeler als regisseur dezelfde zijn, en die vergelijking valt ondanks de ontegenzeglijke kwaliteiten van Shyamalan's eerste film in het voordeel van Unbreakable uit. The Sixth Sense was goed, fris, origineel, maar Unbreakable is nog beter en ontdaan van de paar schoonheidsfoutjes van zijn illustere voorganger. Het scenario is misschien wel één van de origineelste van het afgelopen decennium, Bruce Willis zit stevig in zijn rol, en in plaats van de onervaren Haley Joel Osment wordt hij deze keer tegenover een immer uitmuntende Samuel L. Jackson geplaatst. Maar de grootste troef is dat het, ondanks de duistere stijl en het trage verteltempo, toch een vrij toegankelijke film is gebleven, die achteraf erg veel stof tot napraten biedt.

BEELD EN GELUID
De geluidstrack is uitgevoerd in Dolby 5.1 EX, en ondanks het feit dat Unbreakable geen spectaculaire actiescènes bevat maar meer onder de categorie psychologische thriller valt, worden op de sleutelmomenten van de film, zoals het treinongeluk in het begin, alle mogelijke technische middelen optimaal benut. Ook de bijzonder knappe muziek van James Newton Howard, ook een oude bekende uit The Sixth Sense, komt warm en ruimtelijk over. Jammer genoeg krijgen we in tegenstelling tot de R1‑versie geen DTS‑track, wat toch wel een mooie aanvulling zou geweest zijn. Ondanks de duistere sfeer die de film doorpriemt, zijn zelfs in de donkerste scènes de details nog allemaal meer dan voldoende scherp. Detail is overigens een noodzaak op een film als deze, want naast een boeiend verhaal heeft M. Night Shyamalan een bijzonder oog voor symboliek, zoals de Egyptische hieroglyfen op de achtergrond. We kunnen over de technische kwaliteit van deze release echt niet veel slechts zeggen, want het beeld is zeer scherp en de kleuren zijn sober en nergens oververzadigd. Enige minpuntje is de toch wel bijzonder slecht gekozen layer change, ongeveer een half uur voor het einde van de film, midden in een spannende scène die eigenlijk niet onderbroken zou mogen worden.

EXTRA'S

Sinds de re‑releases van de intussen welbekende flipperreeks heeft Buena Vista blijkbaar ambities om op gebied van extra's een belangrijke speler te worden. De weg is echter nog lang! De hoeveelheid aan extra's laat naar alle waarschijnlijkheid voor de gemiddelde DVD‑kijker nog te wensen over, maar ze zijn wel allemaal netjes Nederlands ondertiteld en uitermate verzorgd. Het enige storende is dat je bij het insteken van de disc weer ongewild wordt getrakteerd op een reeks trailers voor andere films, deze keer Pearl Harbor, Remember The Titans en Sneeuwwitje. Deze cross‑promotionele trailers zijn bovendien niet op te roepen vanuit het hoofdmenu, waar ze eigenlijk thuis horen. Het nut om deze voor de hoofdfilm te monteren ontgaat ons volledig, want een beetje DVD‑freak kijkt toch naar al de extra's, en men had die trailers beter daar geplaatst.

De echte extra's, dan. Vooreerst een waarschuwing: BEKIJK DEZE NIET VOOR DAT JE NAAR DE FILM ZELF HEBT GEKEKEN, OF DE POINTE VAN DE FILM WORDT WEGGEGEVEN! Het menu is geanimeerd maar vrij sober, geheel in overeenstemming met de film zelf. De hoofdbrok bestaat uit een half uur aan verwijderde scènes, die telkens ingeleid worden door regisseur M. Night Shyamalan, die zeer uitvoerig vertelt waarom de scènes in kwestie zijn gesneuveld. Er is een making of‑filmpje van om en bij het kwartier, doorspekt met interviewfragmenten met Bruce Willis, en tot slot nog een trailer. Het is alleen een zeer spijtige zaak dat we door Buena Vista, in tegenstelling tot onze Britse zone‑genoten, worden verstoken van de 2‑disc versie, waardoor we enkele multi‑angle sequenties en bijkomend documentairemateriaal moeten missen. Echter, noch op de UK‑versie, noch op deze disc is er een commentaartrack van de regisseur te vinden, en voor een film als deze zou dat toch de feature bij uitstek moeten geweest zijn die er op had moeten staan!

CONCLUSIE

Wie al van The Sixth Sense genoten had, zal dit ongetwijfeld ook weer een topfilm vinden. Wie The Sixth Sense maar niets vond, of die film helemaal niet kent, kunnen we enkel trachten te overtuigen om toch Unbreakable ook eens minstens een keertje te bekijken. Ik vond dit alleszins niets minder dan een ondergewaardeerd meesterwerk.