:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> INCREDIBLES, THE
INCREDIBLES, THE
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2005-03-16


FILM
De gloriedagen van de anonieme, gemaskerde superhelden, die in de jaren '60 de misdaad bestreden, zijn over. Nadat Mr. Incredible alias Bob Parr (Craig T. Nelson) een proces aan zijn broek gesmeerd heeft gekregen nadat hij iemand gered heeft die feitelijk zelfmoord wilde plegen - je moet het lef maar hebben hè - volgen de processen elkaar in sneltreinvaart op. De overheid heeft daarom een soort van relocatieprogramma opgezet, die de voormalige superhelden een andere identiteit aanmeet én hen vrijstelt van rechtsvervolging, als ze maar beloven hun superheldentruucjes nooit of te nimmer meer uit te halen. Dus vinden we Bob terug als een minimum wage slave, die voor een verzekeringsmaatschappij zoveel mogelijk kleine garnalen moet leegpersen. Bob is intussen wel getrouwd met Helen (Holly Hunter), ook in haar een superheldin met als pseudoniem Elastigirl, een naam die ze te danken heeft aan haar euh, buigzaamheid. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.



Terwijl Helen zo goed mogelijk probeert om hun dochter Violet (Sarah Vowell), die zich onzichtbaar kan maken en beschermende krachtvelden kan oproepen, en zoon Dash (Spencer Fox), die probleemloos elke geluidsbarrière doorbreekt, af te leren om hun superkrachten te gebruiken en hen smeekt om zo goed mogelijk in de grijze massa te mengen, gaat Bob er met zijn vroegere kameraad Frozone (Samuel L. Jackson) nog regelmatig op uit om anoniem heldendaden te verrichten. Maar het wordt hoe langer hoe linker. Wanneer Bob ontslagen wordt, krijgt hij van tussenagente Mirage (Elizabeth Peña) een wel heel aanlokkelijk aanbod om voor een exuberant groot bedrag een op hol geslagen op het afgelegen Nomanisan Island (hebt U hem?) gevechtsrobot te temmen. Bob maakt Helen wijs dat hij voor zijn werk op congres moet; intussen bestelt hij bij de befaamde modeontwerpster Edna Mode (Brad Bird) een nieuw ensemble kostuums voor de hele familie. Ze zullen het nodig hebben, want een nieuwe aartsschurk bedreigt de samenleving. Zijn naam is Syndrome (Jason Lee), en hij heeft nog een serieus ei te pellen met Mr. Incredible.



Zes ongelofelijke animatiefilms op rij afleveren zonder noemenswaardige uitschieters naar onder toe, het is niet iedereen gegeven. De ongelofelijke studio Pixar, pioniers van de computeranimatie, is het weliswaar gelukt. Na de beide Toy Story-films, A Bug's Life, Monsters Inc. en Finding Nemo is deze The Incredibles alweer een artistiek en commercieel schot in de roos. The Walt Disney Company moet des te meer met lede ogen aanzien dat Pixar creatief ongelofeljk boven hun eigen hoofd is uitgegroeid, en het zal des te erger aankomen dat na de volgende film, Cars, de ongelofelijke samenwerking definitief afgelopen is. Het feit dat Disney nu ongelofelijke paniekvoetbal aan het spelen is, hun klassieke animatieafdeling na Home On The Range heeft opgedoekt - deden ze hetzelfde maar eens met hun Europese crapquel-fabriekje - en ze hun heil zoeken in computeranimatiefilms van eigen makelij, zoals het in productie zijnde Chicken Little, spreekt ongelofelijke boekdelen. De ongelofelijke expertise zit echter bij Pixar en nergens anders; wat van het kleine bedrijfje dat onder de vleugels van Apple Computers is uitgegroeid tot een ongelofelijk mega-succes alleen maar een meer begeerlijke huwelijkspartner maakt voor de kandidaat-productiemaatschappijen.



En ondanks die ongelofelijke overschot van talent die in de Pixar-animatiestudio's ronddwaalt, hebben voor deze The Incredibles oudgedienden John Lasseter en Andrew Stanton een stapje opzij gezet, en is de ongelofelijke Brad Bird aan boord gehesen als regisseur. Bird maakte met succes carrière bij de ongelofelijke monsterhit van 20th Century Fox van het laatste decennium, The Simpsons, alvorens voor Warner via de kritisch ongelofelijk geacclameerde klassieke animatiefilm The Iron Giant nog meer bekendheid te hebben verworven. De jaren '50 en '60 zijn blijkbaar het geliefde biotoop van Bird, want ook The Incredibles is oververzadigd met referenties naar de vele films en series over gemaskerde helden die in dat era schering en inslag waren. De vele "oude" fragmenten in de film, compleet met ongelofelijk gebrekkige audio-en videokwaliteit, zijn meer dan een duidelijke knipoog voor de nostalgici onder ons. Bird voegt daar nog zijn ongebreidelde fantasie aan toe om de link te leggen naar hedendaagse situaties, zoals het onderduik-programma van de anonieme superhelden en de plaag van liability suits die in Amerika schering en inslag zijn. En op verzekeraars heeft Bird het blijkbaar ook al niet begrepen. Soms gaat Bird toch iets te plat op de buik door in zijn film per sé een moraal te willen steken over het belang van familiewaarden, hetgeen een beetje haaks staat op de ongelofelijk chaotische stijl van zijn film. Maar 111 minuten het publiek amuseren met een stukje eye candy als dit is een ongelofelijke prestatie, en voor de volgende computeranimatiefilms zijn de standaarden alweer een stukje verlegd. Dit is overigens de eerste film van Pixar waarin mensen duidelijk de hoofdrol spelen, in plaats van speelgoed, vissen of harige monsters. Had men hier geprobeerd om realistische animaties van te maken, dan zou The Incredibles ongelofelijk op zijn bek zijn gegaan. De figuren zijn op zijn zachtst gesteld een bende ongelofelijk vreemde creaturen, met lichaamsverhoudingen die langs geen kanten kloppen, superhelden die ongelofelijke akrobatieën uithalen en een hoop rekwisieten die allemaal uit rubber schijnen te zijn gemaakt, getuige de dynamika waarmee ze tegen elkaar knotsen. Deze cartooneske leidt tot ongemeen grappige effecten, zoals het kleine autootje waar Bob Parr zich mee verplaatst en waar de kolos amper in kan, die de film ongelofelijk veel pit meegeven.



Dat The Incredibles een grote film zou worden, konden we al bijna aflezen aan de verzorgde teaser trailer - naar goede Pixar-traditie een stuk animatie die niet uit de film zelf afkomstig is - waarin Mr. Incredible ter hulp wordt geroepen, maar een ongelofelijk heroïsch gevecht moet leveren om zijn broeksriem dichtgeknoopt te krijgen. Even zag het er nochtans naar uit dat de film het daglicht niet zou zien. Steen des aanstoots was het personage Elastigirl, op wiens naam een copyright rust bij DC Comics, die in de jaren '60 een stripreeks, Doom Patrol, hadden lopen waarin een personage met toevallig dezelfde naam figureerde. Uiteindelijk werd met Pixar het compromis bereikt, opdat ze niet de hele film zouden moeten herwerken, dat de naam "Elastigirl" in de film zelf mocht blijven gebruikt worden, maar moest verdwijnen van alle afgeleide merchandising-producten, waarin de echtgenote van Mr. Incredible onveranderlijk wordt aangeduid als "Mrs. Incredible" - let er maar eens op bij uw volgende bezoek aan de speelgoedwinkel. We vermoeden niet dat Brad Bird zo zijn eigen project, waar hij overigens al van in de jaren '90 op aan het broeden is, zou hebben willen afschieten; eerder is het kenmerkend voor de ongelofelijke manier waarop Bird zich heeft ingeleefd in de superhelden-doctrine van weleer. De referenties naar films en strips uit het genre is niet te tellen; zo opereert Mr. Incredible in Metroville, duidelijk een samentrekking van Metropolis en Smallville. Mirage lijkt niet toevallig uit Storm uit X-Men, één van de terloops vernoemde collega's van Mr. Incredible, Gazerbeam, lijkt wel heel erg op zijn tweelingbroertje Cyclops uit dezelfde film-en stripreeks, en de centrale computer van Mr. Incredible's aarts-nemesis Syndrome is duidelijk een knipoog naar de Cerebro. Maar de ingevoegde homages parodiëren bijvoorbeeld ook op onschuldige manier oud-medewerkers van Disney Frank Thomas en Ollie Johnston, die op het einde een kleine cameo vertolken.



Ook het aan boord gehesen personeel is weer ongel... euh, bijzonder goed gekozen. De rol van Mr. Incredible wordt vertolkt door oudgediende Craig T. Nelson, terwijl Elastigirl gevoicet wordt door voormalig oscarwinnares Holly Hunter (The Piano). In de rol van Frozone herkent U waarschijnlijk zonder problemen Samuel L. Jackson, en Mirage werd ingesproken door Elizabeth Peña. Nog een opmerkelijke naam in de voice cast is die van auteur/regisseur Brad Bird zelf, die gestalte geeft aan Edna Mode, een karikatuur van de legendarische kostuumontwerpster Edith Head. De muziek werd verzorgd door Michael Giacchino, die onder meer ook de vaste huiscomponist van de TV-reeks Alias is.



Dynamisch! Energiek! Krankzinnig! Van de pot gerukt! Het zijn maar enkele begrippen om deze film mee te beschrijven. De (zoveelste) Oscar voor Pixar is met deze film een feit, maar gezien de manier waarop de kloof met de naaste concurrenten alsmaar groeit, is het niet moeilijk om in te zien hoe dat komt.



BEELD EN GELUID
We worden weer getrakteerd op een strakke THX-geoptimizeerde Dolby Digital 5.1 EX-soundtrack die bol staat van de geluidseffecten, die zich zowel manifesteren in de actiescènes als in de meer subtiele dialogen. Let bijvoorbeeld maar eens op de scène waarin Bob Parr bij zijn baas op het verzekeringskantoor een standje krijgt omdat hij te veel uitkeringen schrijft; naarmate zijn baas heen en weer loopt te ijsberen, alterneren ook de voorste geluidskanalen. Een maximale score zullen we echter niet weerhouden, want met de mogelijkheden van een DTS-track was er wellicht nog net iets meer dynamiek uit te halen; we moeten echter zoals gewoonlijk de ruimte voor de geluidstrack weer delen met een Vlaamse, Nederlandse en Franse variant. Het beeld verdient dan wel weer een maximale score, want met een volledig digitale film zoals deze kán er gewoon niets verkeerds gaan. Uiteraard zijn de artefacts, de printbeschadigingen en de onderdrukte kleuren in de eerste paar minuten van de film opzettelijk aangebracht om een oud archieffragment na te bootsen. Eens de film zelf op gang komt, is daar uiteraard allemaal niets meer van te zien; de beeldband is geheel vrij van ruis, compressie-artefacts zijn er gewoon niet, en de typische problemen die ontstaan bij animatiefilms, zoals interlacing, zijn ook opmerkelijk afwezig. De kleuren zijn enorm vibrant en sluiten goed aan bij de cartooneske sfeer van het geheel. Het enige waar bij dergelijke films nog iets verkeerd kan gaan is bij de telecine-transfer, maar ook daar is bij deze anamorfische presentatie op het erg ongewone 2.39:1-formaat niets van te merken.



EXTRA'S
Deze 2-discversie wordt naar goede gewoonte voorzien van een berg bonusmateriaal, netjes in geanimeerde menu's gerangschikt. Om te beginnen krijgen we op de eerste disc weer een rits trailers om op af te knappen, waar we onder meer vernemen dat (1) we eerlang in onze buidel zullen mogen tasten voor de 2-discversie van Tarzan die ons wel en de UK niet voordien werd ontzegd, maar eigenlijk van dag 1 al hier had moeten liggen, (2) de eerste trailer van Chicken Little ons niet dat yes-gevoel bezorgt wat we bij de Pixar-films gewoonlijk wel ervaren, en (3) als U nog geld te veel hebt, U dat zonder problemen kwijt raakt in Disneyland Parijs. Via het hoofdmenu vindt U echter in een aparte selectie - zoals het hoort - wel nog een preview van Cars. Even geduld tot 2006. De eerste disc is voorts nog voorzien van twee commentaartracks, één van regisseur Brad Bird en producent John Walker, en een meer technische bijdrage van de animatoren Tony Fucile, Steven Hunter en Alan Barillaro. Bird en Walker geven ook een inleiding bij de eerste disc, waarin ze uitweiden over het aspect ratio van de film. Ik weet dat ik hiermee weer op een heel oud paard kruip, maar dit in combinatie met de trailers voor de vele re-issues van films waarvan al een acceptabele versie van op de markt is, doet ons echt afvragen wanneer we nu eindelijk die versie van Atlantis, The Lost Empire met het juiste aspect ratio gaan krijgen. Vooral Brad Bird ontpopt zich in de commentaartrack tot een onstuitbare spraakwaterval; zijn stralend enthousiasme is overigens ook goed te merken in de diverse documentaires op disc 2.



De tweede disc begint met een korte maar nietszeggende inleiding van Brad Bird. Dan schakelen we over naar het ernstige werk. Bij één van de laatste scènes waarin Elastigirl enkele verontrustende telefoontjes krijgt van Kari de babysitter die zich tijdens het avontuur heeft ontfermd over baby Jack-Jack, krijgen we in het kortfilmpje Jack-Jack Attack de andere kant van het verhaal te zien, waarbij Kari door de politie ondervraagd wordt over de puinhoop die de baby heeft veroorzaakt ten huize Parr.



De tweede sectie bevat zes verwijderde scènes en een play all-optie en een intro van Mark Andrews en Brad Bird. De scènes zelf zijn niet meer dan geanimeerde storyboards, maar we krijgen voldoende omstandige uitleg waarom ze verdwenen zijn uit de toch al lange film. We zien onder meer Helen praten met andere ouders op school, en een iets langere scène waarin Helen een vliegtuig gaat lenen. Met uitleg bij klokken de scènes af op net iets meer dan een half uur, wat uitzonderlijk lang is.



De behind the scenes-sectie bestaat nog eens uit vijf onderverdelingen. De eerste featurette is een redelijk comprehensieve algemene Making Of-documentaire (27 min.) met table readings, animatietests, en diens meer. Het is vooral leuk dat de werkelijke sterren van de film, namelijk de technische crew, hiermee ook de aandacht krijgt die ze verdient. De tweede subsectie bevat nog More Making of The Incredibles, is iets fragmentarischer van opzet, en behandelt onder meer de technische kant van het opbouwen van de karakters, geluid, belichting en dergelijke meer. In E-Volution zien we onder meer het stemmenwerk dat Brad Bird voor Edna Mode verrichte. Er is een play all aanwezig, en samen duren de documentaires 41 minuten, netjes verdeeld in hoofdstukken. Incredi-Blunders is een twee minuten durende collage van renderingfouten, voorzien van een derderangs lachband. Niet meteen het interessantste stukje materiaal. In The Art Gallery vinden we pagina's vol met eindeloos lijkende conceptuele galerijen over Story, Character Design, Set Design, Color Scripts, Lighting en Collages. In de Publicity-subsectie vinden we de befaamde ik-krijg-mijn-broek-niet-toe teaser en twee trailers, ook weer met een play all uitgerust.



De volgende sectie extra's is de zogenaamde top secret. Hierin vinden we een bijzonder lamlendig jaren '60-filmpje waarin Mr. Incredible samen met Frozone en het witte konijn Skipperdoo nog maar eens de wereld redden (4 min.). Veel wordt duidelijk als we hetzelfde filmpje afspelen met een commentaartrack van Mr. Incredible (Craig T. Nelson) en Frozone (Samuel L. Jackson). Hieruit blijkt dat Mr. Incredible in een vlaag van zinsverbijstering lang geleden de rechten voor een tekenfilmpje gebaseerd op zijn personge heeft afgestaan, en daar nu dik spijt van krijgt. Vooral Samuel L. Jackson als Frozone gaat uit zijn dak wanneer blijkt dat, geheel conform de politieke correctheid van de jaren '60, hij niet langer zwart, maar blank is in zijn "tekenfilm-versie". Deze commentaar maakt van dit stukje ongetwijfeld het meest satirisch getinte stukje op de disc. Om deze sectie af te sluiten vinden we ook nog de NSA Files terug, een databank met persoonlijke gegevens van individuele en groepen superhelden uit de film.



Pixar heeft de traditie van het voorfilmpje nieuw leven ingeblazen. Werden we in het verleden getrakteerd op pareltjes van de animatiekortfilm als Geri's Game, Luxo Jr. en For The Birds, dan is het nu de beurt aan Boundin' (5 min.), een experimentje van animator Bud Lucky waarin een schaap in Montana zich doodongelukkig voelt na de jaarlijkse scheerbeurt, maar er terug bovenop geholpen wordt door de wijze Jackalope. Het filmpje wordt nog eens herhaald met een commentaartrack, en in een vier minuten durend filmpje komt U te weten wie Bud Lucky, de man achter Boundin', is.

Voor wie intussen de weg kwijt geraakt is in de extra's, is er nog een mooi lineair menu voorzien waar alle extra's nog eens staan opgesomd. Alle extra's? De (minstens zes) easter eggs niet natuurlijk!



CONCLUSIE
The Incredibles is een heerlijke pastiche op het superheldengenre, die eens te meer nog eens de ongelofelijke superioriteit van Pixar op het gebied van CGI onderstreept. De extra's zijn interessant en gevarieerd, maar het is de mooie technische afwerking waarvoor U deze disc werkelijk in huis moet halen!

EN DAN NOG DIT...
We hadden er zelfs haast overgekeken, maar dankzij onze collega's van www.dvd-home.nl - waarvoor overigens onze dank - zijn we gewezen op het feit dat er blijkbaar seamless branching is toegepast op de manier waarop op de eerste disc de opschriften, zoals krantentitels en dergelijke worden getoond. Afhankelijk van de taal die gekozen wordt in het setup-menu (Engels, Nederlands/Vlaams of Frans) worden die opschriften mee vertaald, wat technisch gesproken voor een computergeanimeerde film als The Incredibles een makkie is. Het veranderen van de gesproken taal on the fly door middel van de afstandsbediening heeft hierop geen invloed, je moet werkelijk langs het setup-menu passeren. Alleszins ons inziens het stomste gebruik van seamless branching uit de geschiedenis van de dvd. Hieronder zie je 3x dezelfde screenshot, in het Engels, Nederlands/Vlaams en Frans.


cover



Studio: Buena Vista

Regie: Brad Bird
Met: Craig T. Nelson, Holly Hunter, Samuel L. Jackson, Jason Lee, Spencer Fox, Sarah Vowell, Elizabeth Peņa, Brad Bird

Film:
9/10

Extra's:
8/10

Geluid:
9/10

Beeld:
10/10


Regio:
2

Genre:
Superhelden

Versie:
Benelux (NL)

Jaar:
2004

Leeftijd:
6

Speelduur:
111 min.

Type DVD:
SS-DL

Barcode:
8717418029869


Beeldformaat:
2.39:1 anamorfisch PAL

Geluid:
Engels Dolby Digital 5.1 EX
Vlaams Dolby Digital 5.1
Nederlands Dolby Digital 5.1
Frans Dolby Digital 5.1

Ondertitels:
Nederlands, Engels, Frans, Engels CC
Extra's:
• Geanimeerde menu's
Disc 1:
• Cross-promotionele trailers,
• Inleiding,
• Preview "Cars",
• 2 audiocommentaartracks
Disc 2:
• Inleiding,
• Kortfilm "Jack Jack Attack",
• 6 verwijderde scènes,
• 2 behind the scenes-documentaries,
• Bloopers,
• Gallerij,
• Trailers,
• "The Adventures Of Mr. Incredible And Friends" met commentaar,
• NSA Files,
• Kortfilm "Boundin'",
• Index-menu,
• 6 easter eggs

Andere recente releases van deze maatschappij