FILM
H.B. Halicki. Wie heeft er ooit van hem gehoord? Weinigen onder ons, vermoedelijk. Hij was de regisseur van het originele "Gone In 60 Seconds" uit 1974, een film die op zich niet veel voorstelde, maar die bekend is geworden dankzij de bijna 40 minuten durende achtervolging op het einde. Halicki zelf kwam om het leven tijdens een stunt die hij uitvoerde voor een volgende film.

De remake van regisseur Dominic Sena behoudt enkele basiselementen, maar het verhaal is verschillend. Memphis Raines (Nicolas Cage), ooit een berucht autodief, heeft zich sinds jaren teruggetrokken uit de misdaad en runt een benzinestation en een kartingcircuit. Een rustig leventje zou je kunnen zeggen, ware het niet dat zijn jongere broer Kip (Giovanni Ribisi) zich in nesten heeft gewerkt. Tijdens een autodiefstal lokte hij onbewust de politie mee naar de loods waardoor de inboedel in beslag is genomen. De daders kunnen echter ontsnappen maar Kip heeft het lelijk verbrod bij zijn opdrachtgever waardoor zijn leven op het spel staat. Memphis krijgt via een oude kennis lucht van de zaak en tracht zijn broertje te redden. Tevergeefs. Memphis krijgt de opdracht om binnen 72 uren 50 dure wagens te stelen. Slaagt hij daar niet in dan sterft Kip. Een haast onmogelijke opdracht lijkt het, maar Memphis scharrelt oude bekenden bijeen en hoopt vooralsnog de opdracht tot een goed einde te brengen. Tegelijkertijd voelt hij de hete adem van rechercheur Castlebeck (Delroy Lindo) in zijn nek, die in het verleden reeds op hem gejaagd heeft. Het wordt een race tegen de klok...

Een mens vraagt zich af waarom getalenteerde acteurs als Nicolas Cage, Angelina Jolie en Robert Duvall (allemaal Oscarwinnaars) zich lenen voor producties als deze? De producers dachten wellicht dat de film met zulke namen een voltreffer zou worden. Nou, dan sloegen ze de bal lelijk mis. Gone In 60 Seconds is een doorsneeactiefilm zoals we er de dag van vandaag zoveel te zien krijgen. De personages stellen niet zoveel voor (het zijn er trouwens te veel) en er is helemaal geen tijd voor karakterontwikkeling. De film begint trouwens vrij traag, het duurt tot in het tweede deel vooraleer er vaart in het verhaal komt, om dan te besluiten met een inspiratieloos einde. Op zich zijn de actiescènes vrij spannend en goed uitgevoerd en ook de achtervolgingsscène (die het einde voorafgaat) mag best gezien worden. Doch alleen op dergelijke scènes zou een film niet mogen teren en dat is hier wel het geval.

BEELD EN GELUID
Touchstone heeft met Gone In 60 Seconds een kwalitatieve schijf afgeleverd als het op beeld en geluid aankomt. De prent krijgt een anamorf 2.35:1-beeldformaat dat er gedurende de hele presentatie zeer goed uitziet. De film heeft veel donkere en nachtelijke scènes die op deze transfer uitstekend tot hun recht komen. Het beeld is detailrijk en het contrast is prima. Nergens merk je beschadigingen of andere problemen. Puik werk hier.
De dvd heeft zowel de originele Engelse als gedubte Franse Dolby Digital 5.1-track. Het geluid klinkt meer dan behoorlijk waarbij elke kanaal goed aangestuurd wordt. Tijdens de achtervolgingsscènes hoor je het gebrom van de sportwagens door de luidsprekers knallen en voor de echte autofreak klinkt dat uiteraard als muziek in de oren. Draai het volume maar eens open tijdens de ontsnapping met de Shelby GT 500 Mustang: je waant je achter het stuur van deze blitse klassieke sportwagen.

EXTRA'S
Deze schijf bevat enkele extra's die de verwachtingen echter niet helemaal inlossen. Ze zijn trouwens niet Nederlands ondertiteld. Vooreerst is er een interview met Jerry Bruckheimer (7 min.), waarin we een overzicht krijgen van zijn films. Tevens kan je zijn bio- en filmografie nalezen. Voorts zij er de korte featurettes "The Big Chase" met drie achtervolgingsscènes uit de film, aangevuld met interviews, storyboards en behind-the-scenesbeelden; "Zero to 60" (4 min.): interviews met de regisseur, de acteurs, de producent, de screenwriter en met een aantal behind-the-scenesbeelden. "Wild Rides" (5 min.): featurette over de stunts in de film met interviews met regisseur, stuntcoördinator, acteurs, e.a.; "Stars on the Move": korte clips over de personages in de film met interviews; "Action Overload" (1 min. 30): aaneenschakeling van clips uit de film en ten slotte zijn er nog de bioscooptrailer en een muziekvideo van The Cult.

CONCLUSIE
Gone In 60 Seconds zorgt gegarandeerd voor een avondje ontspanning, maar blijft niet in het geheugen hangen, daarvoor is de prent te vluchtig.