FILM
Parijs 1910. Een rijke oudere dame besluit om haar fortuin na te laten aan haar kat Duchess en haar drie jonge katjes, Marie, Berlioz en Toulouse. Wanneer echter aan de katten iets zou gebeuren, gaat haar ganse fortuin naar de potsierlijke butler Edgar. De trouwe Edgar blijkt uiteraard het prototype van een Disney-schurk te zijn, die de katten verdooft en vervolgens ergens wil gaan dumpen. Een onfortuinlijke ontmoeting met twee honden, Napoleon en Lafayette, zorgt ervoor dat Edgar de mand met de katten ergens in het onherbergzame platteland moet dumpen. Wanneer de katten ontwaken, bevinden ze zich in het gezelschap van de sympathieke en wereldwijze rosse straatkater Thomas O'Malley, die onmiddellijk een oogje heeft op Duchess, en zo vertederd is door de drie kindertjes dat hij besluit om hem te helpen naar huis terug te keren. Het vijftal trotseert een melkleveraar en een trein, hebben een ontmoeting met twee kwebbelgrage eenden en hun dronken oom, en beleven een wilde nacht met de jazzband van Scat Cat. Terug bij het huis van Madame, moeten ze nog echter het grootste obstakel trotseren: een weerbarstige Edgar, die nu toch wel definitief van de katten af wil, en hen naar Timboektoe wil verschepen.

Meer dan recente Disney Classics is The Aristocats weer eens ontspanning voor het hele gezin, inclusief de allerjongsten. Het lijkt onwaarschijnlijk dat Disney ooit zal toegeven ergens anders een goed idee meegepikt te hebben, maar sommige scènes hebben een zeer hoog Tom en Jerry-gehalte, zoals de beide confrontaties van Edgar met Napoleon en Lafayette, en natuurlijk het pompende nummertje "Everybody Wants To Be A Cat", het wervelende hoogtepunt van de film. The Aristocats is voorzien van een kleurrijke schare bijfiguren, zoals de katten van Scat Cat, waaronder je duidelijk een Russische kater en een Siamese kat kan onderscheiden, en het aandoenlijke muisje Roquefort, getooid in een aan zijn maat aangepast Sherlock Holmes-kostuumpje. Zeer veel diepgang heeft de film niet, zoals de meeste Disneyfilms in de jaren '70 dat niet hadden, maar de klemtoon lag toen ook meer op de pure ontspanning. En dat is nu net wat de film biedt.

BEELD EN GELUID

Net zoals de andere Disney-films uit dit tijdperk, zoals 101 Dalmatians en Jungle Book, heeft men de oorspronkelijke verhouding 4:3 behouden, zoals het hoort. Voor een dergelijke "oudere" film te zijn, zien de kleuren er nog mooi fris uit, en de prachtige decors van Frankrijk komen goed uit de verf. Wel is de hele opzet enigszins cartoonesk, waardoor je voortdurend merkt dat bijvoorbeeld de perspectieven langs geen kanten kloppen. Ook qua geluid krijgen we, net als bij Pocahontas, zowel in de originele taal als in de Nederlandse overdubbing een mooie evenwichtige 5.1-mix mee, waarbij echter zelden gebruik wordt gemaakt van de ruimtelijke of LFE-effecten, behalve dan eens occasioneel zoals in de scène met de voorbijrijdende trein, waar het geluid wat artificieel opgepompt klinkt. Voor mijn part hadden ze een dergelijke film ook in de originele geluidsweergave mogen laten, maar de 5.1-mix doet zeker geen afbreuk aan de waarde, en laat zeker de leuke jazz-muziek goed tot haar recht komen. Voor wie de Nederlandstalige soundtrack beluistert nog een interessant weetje: de Vlaamse stem - in die tijd eerder uitzonderlijk; sorry, Nederlanders! - van O'Malley werd verzorgd door Louis Neefs, de ondanks zijn ontijdige afscheid twintig jaar geleden vandaag nog steeds redelijk bekende kleinkunstenaar. Wat overigens een briljante keuze in de casting was, want Neefs was erin geslaagd om, zeker in de gezongen delen, het origineel te overklassen, iets dat volgens ons maar raar of zelden gebeurt.

EXTRA'S

Het begint stilaan afgezaagd te worden, maar bij het insteken van de disc moet je je weer door de intussen obligate (én altijd dezelfde) reeks trailers wroeten. Vervolgens heb je de keuze om het menu in 3 talen te bekijken. Ondanks de ouderdom van de disc heeft Disney nog wat opvulmateriaal gevonden om de extra's-sectie wat aan te dikken. Veel materiaal over het maken van de film is er niet meer over, dus heeft men een korte documentaire ingelast over de gebroeders Sherman, in die tijd de huiscomponisten van het Huis van de Muis. Veel interessanter is het fotoalbum met toch wel een respectabele hoeveelheid conceptuele schetsen, die men allemaal op volledige schermgrootte kan weergeven. Voor de kleintjes is er een Karaoke-nummertje "Everybody Wants To Be A Cat", zowel toegankelijk in het Nederlands als in het Engels, en het tegenwoordig op Disney-releases immer aanwezige interactieve spelletje (zie ook: Tarzan, Dinosaur, Pocahontas, ...). Deze keer is gekozen voor een zingen-en-kleuren-spelletje met O'Malley. Een leuke gimmick, maar absoluut niet boeiend genoeg voor volwassenen. Omdat dan het Aristokatten-materiaal écht op was (een 2-disc versie zat er zelfs in de UK niet in...) krijgen we als bonus nog een Disney-animatiefilmpje uit de oude doos, "Country Cousin", dat niets meer met The Aristocats te maken heeft. Maar je kan er maar plezier aan beleven. En dan kan je de trailers die je gewoonlijk bij de start verplicht in je strot geduwd krijgt nog eens oproepen via het Sneak Peeks-menu, en het zijn wederom Sneeuwwitje, The Hunchback of Notre Dame II, The Emperor's New Groove en Atlantis: The Lost Empire.

CONCLUSIE

The Aristocats heeft zeker de tand des tijds doorstaan, en zal ook nu ook nog vele kinderen boeien. Voor de volwassenen heeft het meer iets van een nostalgische terugblik. Alleszins weer een aanwinst die zowel fysiek als inhoudelijk netjes naast Jungle Book en 101 Dalmatians kan geschikt worden in je DVD-kast.