In 2020 start de eerste Marsexpeditie, onder leiding van Luke Graham (Don Cheadle). Op zijn afscheidsfeestje tijdens zijn laatste avond op aarde verschijnt ook Jim McConnell (Gary Sinise), die eerder van het Marsproject werd geschrapt omdat hij onstabiel zou zijn geworden na de dood van zijn vrouw Maggie. Een dik jaar later ontvangt het basisstation op Aarde een wanhopige noodkreet van Graham: zijn bemanning is omgekomen in een mysterieuze storm, en hijzelf is gewond. Astronaut Woody Blake (Tim Robbins) kan de NASA-verantwoordelijken ervan overtuigen om, ondanks de grote afstand tot Mars, toch een reddingsexpeditie te organiseren, al was het alleen maar om te weten wat er fout is gegaan. Met hem reizen ook zijn vrouw Terri Fisher (Connie Nielsen) en Jerry O'Connell (Phil Olmeyer) mee, en Woody staat er op dat ook Jim meegaat als zijn co-piloot. Jim is namelijk op zijn best in extreme noodsituaties, en kan altijd het hoofd koel houden.

Vijftien maanden later arriveert het schip in de buurt van Mars, en vlak voor de landing slaat het noodlot toe. Een meteorietenregen slaat verschillende lekken in het schip, onder andere in de brandstofleidingen, en de motor explodeert. De bemanning, onder leiding van Woody, start een noodevacuatie, en door improvisatie van het moment kunnen ze een satelliet gebruiken als provisoire landingscapsule. Bij deze hachelijke onderneming schiet Woody wel het leven bij in, in een heldhaftige poging om de rest van de bemanning te redden.

De drie overlevenden arriveren in het basiskamp op Mars, en tot hun grote verbazing is Luke nog steeds in leven. Zijn getuigenis hoe de andere bemanningsleden om het leven zijn gekomen, alsook de aanwezigheid van een gigantisch menselijk gezicht op het oppervlak, doet Jim vermoeden dat er mogelijk wel eens een intelligente levensvorm op de planeet zou kunnen zijn, die de bezoekers probeert te testen of ze wel waardig genoeg zijn om met de Marsbewoners in contact te treden.

Afgaande op de reactie van andere mensen met wie ik gesproken heb en die de film ook hebben gezien, ga ik waarschijnlijk bij deze een vrachtwagen vol kritiek over mij gegooid krijgen, maar toch ga ik zeggen wat ik denk: dit is alles behalve een slechte film, en ook de DVD is in accordantie met de film zelf zeer stijlvol afgewerkt. Misschien had het publiek meer spektakel en visuele hoogstandjes verwacht, maar Mission To Mars moet het meer hebben van een mooi uitgewerkte plot en geloofwaardige acteerprestaties; voor wie meer van een shoot-the-fucking-aliens-film houdt kan ik misschien Starship Troopers aanbevelen. Het verhaal ís misschien inderdaad ongeloofwaardig, maar is science fiction dat niet altijd? Met dezelfde argumen­ten als waarmee Mission To Mars neergesabeld werd door de kritikasters, kan je elke SF-film, alsook elke aflevering van The X-Files op dezelfde manier afkraken.

 
Wat is er dan zo goed aan de film, kan je je misschien afvragen. Wel, om te beginnen gaat het eens niet om een SF-film waarbij de éne of andere kwaadaardige levensvorm de mensheid zonder reden poogt af te slachten. Dit is natuurlijk geen nieuw gegeven, Spielberg draaide ruim vijftien jaar voordien al zijn Close Encounters, maar het gegeven is verdorie knap in beeld gebracht. De trucage-shots zijn gewoon schitterend; let maar eens op de gewichtloze scènes in de hoofdruimte van het schip, of de zandstormen op Mars. Het geheel is zeer stijlvol in beeld gebracht, de personages zijn emotioneel geloofwaardig, en de film heeft net dat poëtische trekje dat andere science-fictionfilms soms missen, zonder daarom moraliserend te willen doen. Zo is bijvoorbeeld de scène waarin Tim Robbins zich opoffert voor het leven van zijn reisgenoten te redden zeer emotioneel en toch tegelijkertijd ontdaan van de nodige pathos, wat er alleen maar op wijst dat de regisseur (De Palma) zeer goed weet wat hij in beeld wou brengen en hoe hij het gewenste effect zou bereiken. Bovendien is de film met zijn 109 minuten net lang genoeg om niet te gaan vervelen; er zit toch aardig wat tempo in de film (behalve misschien in de eerste vijf minuten), en persoonlijk vind ik deze film beter dan die andere Mars-film van vorig jaar, Red Planet.

En als je dat allemaal beschouwt, neem je er de kleine inconsequen­ties bij, zoals bepaalde inbreuken tegen de wetten van de fysica in een vacuüm - een menselijk lichaam onbe­schermd in de ruimte zou bijvoorbeeld moeten uit elkaar klappen, maar dat zou ongetwij­feld het gore-gehalte van de film te zeer hebben opgedreven. Overigens, als dit soort films realistisch zouden zijn, dan zouden de scènes in de ruimte geen geluid mogen hebben, want geluid bestaat niet zonder atmosfeer. Denk daar maar eens over na de volgende keer dat Han Solo de Millennium Falcon op zijn staart trapt!

BEELD EN GELUID

Een zeer mooi afgewerkte disc, zowel op gebied van beeld als van geluid. Het beeld is mooi anamorf, spijtig genoeg niet 16:9 enhanced (maar misschien wass het voor deze film wel beter om de originele aspect ratio te behouden), zeer contrastrijk, en er zijn nergens compres­sie­fout­jes op te bespeu­ren. Alleen hadden de ondertitels wat kleiner gemogen. Het geluid is een waar genot, mooi evenwichtig, en de Dolby Digital-mogelijkheden worden ten volle benut. Mij is vooral een camerashot bijgebleven waarbij de bemanning een boodschap van de Aarde beluistert, en terwijl de camera één voor één de acteurs in beeld brengt, hoor je de stem van de commandant op Aarde over de achterkanalen een tegenges­telde beweging maken. Zoals gezegd is Mission To Mars helemaal geen actiefilm, en de speciale effecten moeten geregeld plaats maken voor dialoog. Maar wanneer er dan wel iets te beleven valt (een exploderende motor, een killer-tornado of een meteorietenzwerm) is de afwerking dik okee.

 

Laat ons beginnen met het slechte nieuws: in navolging van de Disney-films word je verplicht om bij het begin van de DVD eerst te genieten (nu ja...) van trailers voor The Insider en Bringing Out The Dead. Je kan deze wel skippen met de fast forward-toets, maar cross-promotionele trailers zouden een strikte optie moeten blijven en niet automa­tisch worden opgelepeld, en dat kost de DVD in de beoordeling toch een punt. Wie dacht dat dit soort praktijken na de - en nu ga ik een vuil woord gebrui­ken - videoband voorbij waren, U weze bij deze gewaarschuwd dat Buena Vista daar wat op gevonden heeft. Wat mag je nog zoal verwachten op de disc? Wel, een 20 minuten durende documentaire over het realiseren van de prent, drie kortere documen­taires over bepaalde effect shots (met name de tornado, de evacuatie van het schip, en de evolutie-scène uit de finale). Er is ook een commentaartrack met o.a. toelichting van de special effects-crew, en tot slot een trailer. Op deze laatste na zijn alle extra's in het Nederlands ondertiteld.

CONCLUSIE

Veel van de soms harde en meedogenloze kritiek op deze film was mijns inziens toch volledig onterecht. Mis­schien dat enkele die-hard science fiction-freaks dit maar een lullige film vinden, maar dan heeft die toch tenminste de verdienste dat deze het genre meer bekend kan maken bij het mainstream bioscooppubliek. Ik vind het samengevat een ontroerende, evenwichtige en vooral niet-gewelddadige prent, en dat mag ook al eens.