FILM
Al sinds op de schoolbanken zijn Jake (Ben Stiller) en Brian (Edward Norton) bevriend met Anna (Jenna Elfman), totdat zij New York moet verruilen voor Californië omwille van de nieuwe baan van haar vader. De jaren kabbelen voorbij en alhoewel Jake en Brian altijd de beste vrienden zijn gebleven, hebben ze feitelijk wel en eigenlijk niet hetzelfde beroep gekozen: Jake is rabbijn geworden, Brian katholieke priester.

Op een dag staat Anne weer onverwacht voor hun deur. Ze is intussen een succesrijke zakenvrouw geworden, en op een doortocht naar New York heeft ze plots zin gekregen om te kijken hoe haar twee vroegere vrienden het maken. Vooral Jake zit de laatste tijd wat in de problemen: de conservatieve joodse top wil hem per sé een vrouw aanpraten, omdat de joodse traditie wil dat een jonge succesvolle rabbijn een 'klassiek gezin' naast zich heeft; en de potentiële aanstaande schoonmoeders verdringen zich op de sabbat na de dienst om de jonge, huwbare rabbi hun van een hormonenoverschot voorziene dochters te presenteren.

Wanneer Jake toch één valabele huwelijkskandidate probeert mee uit te vragen, een min of meer bekende nieuwslezeres, vraagt hij aan Brian en Anne om mee uit te gaan eten, en tegelijkertijd te doen alsof ze een bevriend koppel zijn. Tijdens de avond beginnen bepaalde gevoelens over hun gemeenschappelijke verleden met Anne te wringen, zowel bij Jake als bij Brian. Jakes date loopt echter op een sisser uit, en wanneer hij troost gaat zoeken bij Anne belandt hij bij haar in bed.

De komende maanden hebben de twee een heimelijke relatie. Heimelijk, want de rabbijnen van Jakes denominatie mogen zeker niet te weten komen dat hij een verhouding heeft met een niet-joodse vrouw. Daarnaast houden ze de zaak tevens geheim voor Brian die, ondanks zijn gelofte van celibaat zijn gevoelens voor Anna nooit heeft kunnen onderdrukken. Wanneer Jake, onder druk van zijn meerderen, de relatie met Anna verbreekt, zoekt ze troost in Brians armen (die dat natuurlijk verkeerd interpreteert). Maar wat blijkt? De vriendschap tussen de twee boezemvrienden is zo sterk dat ze ook deze crisis moeiteloos afwimpelen, Brian maakt Jake wijs dat hij Anna in zijn leven moet nemen, zonder rekening te houden met wat de andere geestelijken ervan vinden, en alles eindigt met een spetterende karaoke-fuif.

Klinkt een beetje banaal, zegt u? Is het ook. Ik besef dat ik hier ineens de plot heb weggegeven, maar het gegeven is zodanig voorspelbaar dat u alle stukjes (én alle grappen) al wel eens in een andere film hebt gezien. Vòòr de Grote Verzoening wordt Nortons regiedebuut echter opgevuld met twee uur pijnlijk pseudopsychologisch geleuter waar maar geen einde aan komt, waardoor het scenario op de duur lijkt op een aangespoelde potvis die zich krampachtig op het strand heeft gesleept, in afwachting van uit zijn lijden te worden verlost. De clichés, eigen aan dit soort prent, stapelen zich dan ook op, en de priester en de rabbijn proberen de jonge, hippe kerels uit te hangen door hun wekelijkse dienst het allure te geven van een Prins-Carnavalverkiezing, maar komen niet verder dan een imitatie van hoe het zou zijn als pater Versteylen aan de speed zou zitten. Kortom: het geforceerde acteerwerk, waarbij de volledige cast zich een spierverrekking moet laten welgevallen om te doen alsof ze grappig zijn, is op de duur pijnlijk om naar te kijken. Vooral voor Edward Norton moet dit, na The People Vs. Larry Flynt, American History X en Fight Club, een hele stap achteruit in zijn carrière zijn; hij lijkt op een hybride overgangsvorm tussen een neurotische Woody Allen en een hysterische Jim Carrey. Zo is de scène waarin hij in een dronken bui zijn vriend de rabbi komt uitschelden zo slecht geacteerd dat het qua acteerprestatie het absolute laagtepunt is in wat al geen hoogvlieger was.

Wij nuchtere Europeanen maken zeker nooit zoveel commotie over slechts ogenschijnlijk levensbelangrijke vragen of iemand met een andere geloofsovertuiging kan verliefd worden op een geestelijke, en net dat gebrek aan ook maar enige diepgang, ernst of geloofwaardigheid zet de trivialiteit van het geheel nog maar eens extra dik in de verf. Maar Amerikanen gaan plat op hun buik voor dit soort halfslachtige, melige brij. Pijen die in brand vliegen, een rabbijn die flauwvalt bij een besnijdenis, een gospel-koor dat op een joods feest zomaar uit het niets verschijnt, en niet te vergeten, een eindeloze reeks one-liners die allusie maken op religieuze situaties, waarvan de ene helft gewoon flauw is en de andere onverstaanbaar. Wij missen namelijk in onze Europese manier van denken de finesses van de joodse geplogenheden die in Amerika meer prominent aanwezig zijn, en wat erger is, deze film is er niet naar om onze kennis inzake te doen vergroten.

Ik citeer even de hoestekst: "Een grappige komedie vol sexy romantiek, waar je tot over je oren verliefd op zult worden." Wel, grappig: ik heb niet één keer moeten lachen; sexy: wordt verward met dubbelzinnige onderbroekenlol; en romantisch: daarvoor zou dat toch een beetje diepgang in de karakterschetsen moeten impliceren, en dat is er totaal niet. Het grote passionele vuurwerk tussen Ben Stiller en Jenna Elfman geeft ongeveer zoveel licht als een aansteker op zijn laatste druppels olie. De ondertitel van de film is bovendien "If you have to believe in something, you might as well believe in love". 't Is om atheïstisch van te worden!

BEELD EN GELUID
Zoals gewoonlijk bij de grotere maatschappijen zit bij deze disk zowel qua beeld als qua geluid alles snor. Het beeld is 16:9-enhanced, de ondertitels zijn niet te groot om storend te zijn, de kleuren zijn stabiel en het beeld is overal haarscherp. Toch kan een geoefend oog hier en daar een wit puntje noise onderscheiden, maar dat is niet van die omvang dat het storend zou zijn. Het 5.1-geluid maakt eigenlijk nergens noemenswaardig gebruik van de surroundeffecten (het merendeel van de film bestaat immers uit oeverloze conversaties, zie hoger), maar de dialoog klinkt helder en wordt niet overstemd door het achtergrondgeluid. Verwacht hier uiteraard geen speciale geluids- of visuele effecten.

EXTRA'S
Naast een commentaartrack bevat deze disc als extra's ook nog enkele verwijderde scènes en bloopers, informatie over de hoofdrolspelers en een bioscooptrailer. Positief hierbij is dat dit alles Nederlands ondertiteld is. Langs de andere kant is dit tegenwoordig het absolute minimum aan extra's wat op een DVD aanwezig moet zijn. Als je ziet dat men zelfs voor een oudere film als The Sound Of Music maar liefst voor vier uur (!) aan bonusmateriaal in de catacomben van 20th Century Fox aanwezig is, geeft dit je te denken waarom hier er toch niet minstens één achter de schermen/making of-documentaire af kon.

CONCLUSIE
De goede romantische komedies zijn op de vingers van één hand te tellen. Deze film mist de magie van de romantiek en de spitsvondigheid van een komedie, en eindigt dus als een slap afkooksel zonder noemenswaardige smaak in de éne, dan wel in de andere zin. Misschien iets voor liefhebbers van reeksen als Friends of actrices als Meg Ryan, maar mij of mijn vrouw kon deze prent alleszins niet bekoren.