SERIE
Net zoals bij 24 krijgt U bij deze eens voor de verandering van ons bij een televisieserie niet een beschrijving per aflevering, omdat we dan het plezier voor U danig zullen afromen. Lost, het nieuwe geesteskindje van J.J. Abrams ("Alias") is vorig jaar dé grote slokop geweest bij de Emmy Awards. Abrams heeft zich laten inspireren door de schier onuitputtelijke diarree aan kwalitatief bijzonder slechte reality-shows waarbij een selecte dwarsdoorsnede van de bevolking op een onbewoond eiland wordt gedropt en daar maar hun boontjes moeten zien te doppen. Abrams nam als uitgangspunt wat er zou gebeuren als zoiets in het echt zou gebeuren, en kruidde het geheel met enkele science-fictionachtige elementen, wat romantiek en drama, en een snuifje humor van de wreed onderkoelde soort; maar vooral héél veel suspense.



De onfortuinlijken zaten allemaal op vlucht 815 van Sydney naar Los Angeles, en ze zijn om de één of andere reden neergestort op een eiland in de Pacifische Oceaan, duizend kilometer afgeweken van hun vliegroute. Bijgevolg blijkt er niet echt snel redding op komst te zijn (anders zou de reeks ook te snel afgelopen zijn), en zijn de overlevenden op elkaar aangewezen. Alhoewel initieel 48 mensen de crash hebben overleefd, draait de reeks voornamelijk rond veertien van hen. Dit geeft de makers de mogelijkheid om af en toe personages "uit te wisselen": er overleeft al eens iemand de gevaren op het eiland niet, en er komt al eens iemand bij (het leven op het eiland gaat namelijk door, crash of geen crash). Naarmate de reeks vordert, beginnen we de personages beter te kennen, en elke aflevering is ook nog eens voorzien van een reeks flashbacks van één welbepaald personage, waarin de manier van handelen en reageren op de situaties op het eiland worden verklaard. Omdat het nu eenmaal handig is om een dokter aan boord te hebben, is één van de voornaamste personages Jack Shepard (Matthew Fox), een bekwame chirurg die al van het begin zich opwerpt als de natuurlijke leider, en ondanks het feit dat zulks in bepaalde situaties onmogelijk is, altijd iedereen probeert te redden, desnoods ten koste van zichzelf. De traditionele sterke vrouwenrol wordt ingevuld door Kate Ryan (Evangeline Lilly), een ontsnapte gevangene die naar L.A. werd overgebracht. Alhoewel er tussen de twee romantiek in de lucht hangt, schreeuwt een dergelijke rolbezetting om een hond in een kegelspel, en dat is de platte opportunist die zichzelf Sawyer (Josh Holloway) noemt. Sawyer heeft van bij aanvang van de crash zich een groot deel van de noodrantsoenen "toegeëigend", die de anderen bij hem - uiteraard tegen de juiste prijs - kunnen kopen. Probleem nummer één op een onbewoond eiland is natuurlijk eten, en gelukkig voor het gezelschap heeft ook John Locke (Terry O'Quinn) de crash overleefd. Locke is een ervaren avonturier en jager, maar heeft ook iets zeer geheimzinnigs, bijna mythisch over zich; waar Jack representatief is voor de wetenschappelijke uitleg voor de feiten die hen overkomen, is Locke de man die gelooft dat het lot hen eruit gepikt heeft om op het eiland te belanden. Het komt dan uiteraard meermaals tot een aanvaring tussen de twee.



Nog enkele regulars uit de cast zijn het Zuid-Koreaanse echtpaar Jin-Soo (Daniel Dae Kim) en Sun (Yunjin Kim) Kwon, die niet alleen duidelijk in een huwelijkscrisis zitten, maar waarbij zich het bijkomende probleem aandient dat ze geen Engels spreken. Wel Engels spreekt de Irakees Sayed (Naveen Andrews), als voormalig lid van de Republikeinse Garde een overlever, en de enige op het eiland die iets van elektronica afweet. Verder treffen we er een weduwnaar, Michael Dawson (Harold Perinneau) en zijn zoontje Walt (Malcolm David Kelley), een aan lager wal geraakte Britse rockmuzikant, Charlie Pace (Dominic Monaghan), een zwangere vrouw, Claire Littleton (Emilie De Ravin), een op een dieet van burrito's en salsa-chips opgevoede nerd, Hurley (Jorge Garcia) met het formaat van een kleine olifant, en tot slot stiefbroer Boone Carlyle (Ian Somerhalder) en stiefzus Shannon Rutherford (Maggie Grace), die er een uiterst vreemde relatie op nahouden, waarbij Boone bijna ziekelijk beschermend is voor zijn zus, en die laatste mannen om haar vinger windt voor de sport.



En dan beginnen de kaarten zich te ontvouwen: de voorraden die uit het vliegtuig kunnen gered worden, zijn maar voor een beperkte tijd toereikend. Er moet eten gevonden worden; gelukkig zijn er blijkbaar everzwijnen op het eiland (alsook enkele minder prettige verrassingen), de zee zit vol met vis (je moet hem alleen nog maar vangen) en dokter Jack krijgt naast de diverse blessures ook nog post-traumatische stress-syndromen, een astmapatiënt en een zwangere vrouw te behandelen. Ook het bouwen van een schuiloord is aanvankelijk problematisch: moeten de overlevenden op het strand blijven, waar de kans nog altijd het grootst is dat ze gezien worden, of de jungle intrekken waar ze relatieve beschutting kunnen vinden in een stelsel grotten? Maar dan is het gedaan met de alledaagse probleempjes. De overlevenden zijn zeker niet de enigen op het eiland. Er worden ergens mysterieuze radioboodschappen uitgestuurd. Er liggen hier en daar nog wrakken van eerdere crashes. En tot overmaat van ramp worden alle mogelijke manieren om van het eiland af te geraken, zoals het bouwen van een vlot, stelselmatig gesaboteerd. De aanvankelijke solidariteit onder de overlevenden slaat om tot een bijzonder complex kluwen van leugens, bedrog en intriges, maar ook van vriendschappen en van personen die door de extreme omstandigheden hun persoonlijke beperkingen overstijgen.



De tijd waarin televisiedrama ten opzichte van films als tweederangsmateriaal werd bekeken, is sinds reeksen als 24 al een tijdje behoorlijk over, en ook Lost is een reeks met een hoge productiewaarde, overschot van talent op alle vlakken, en evenwichtig uitgekiend. De formule van Lost heeft misschien wel een langere bezinktijd nodig dan soortgelijke drama's, waardoor het ondanks het geleidelijk aanbrengen toch enkele afleveringen duurt vooraleer je de reeks ten volle kan appreciëren. De karakters zijn echter bijzonder goed en gedetailleerd uitgewerkt, mede dankzij de reeds eerder besproken flash-backstructuur. De voornaamste troef is echter de strakke regie waarin de veertien (!) hoofdpersonages, stuk voor stuk getalenteerde acteurs, elkaar niet voor de voeten lopen. De vaste cast bevat overigens geen echte zwakke broertjes of zusjes, daarentegen steken enkele acteurs, zoals Naveen Andrews (Sayid), oudgediende Terry O'Quinn (Locke), de goddelijk zwanger eruit ziende Emilie De Ravin (Claire) en aanstormend talent Maggie Grace (Shannon) als talent duidelijk uit. Het enige waar we een beetje voor vrezen met het oog op volgende seizoenen is dat de scenaristen tegen dit tempo aan verrassende wendingen wel eens last zouden kunnen krijgen van het beruchte "X-Files"-syndroom. Voor elke vraag die in de reeks wordt beantwoord (en dat zijn er heus niet veel) worden er namelijk twee nieuwe bijgesteld, en het is maar de vraag of het op de duur niet zo'n onoverzichtelijk kluwen gaat worden dat de scenaristen zelf door het bos de bomen niet meer zien, en met drastische en onlogische plotwendingen (supersoldiers, anyone?) voor de dag moeten komen om er zich alsnog uit te kunnen kletsen. Laten we het erop houden dat we Lost, zeker na één seizoen, het voordeel van de twijfel willen geven.



BEELD EN GELUID
Lost is niet alleen integraal op lokatie op Hawaii geschoten, er is bovendien ook nog eens gebruik gemaakt van een high definition-camera. Dit resulteert in één van de beste beeldkwaliteiten die we voor een televisieserie ooit hebben mogen aanschouwen. Lost is een reeks met ook op fotografisch gebied veel contrasten: fel gekleurde, paradijselijke stranden in de éne scène, donkere grotten in de andere, en meestal wordt er voor de flashback-scènes een heel andere filmstijl gehanteerd dan de rest van de reeks. Toch heeft men erg veel moeite gedaan om in deze ogenschijnlijke chaos orde te scheppen. Vooral scherpte en contrast zijn erg goed, compressie-artefacts zijn een non-issue, en als er al hier en daar vage contouren te zien zijn, dan is dat omdat de makers dit intentioneel zo hebben bedoeld. Ook de audio is meer dan goed verzorgd: Lost werd, net als Alias, voorzien van een Dolby Digital 5.1-track met zeer veel ambiënte geluiden, wat ook wel mag voor een reeks waar een creepy jungle een essentieel onderdeel van het decor is. Ook de muziek, die de gebeurtenissen zeer mooi ondersteunt, klinkt vol en rijk, en het subwooferkanaal zorgt uiteraard voor veel diepe impact-slagen en de occasionele schrikmomenten. Voor wie niet weet wat er gaat aankomen, misschien het volume niet té hoog zetten. De ondertiteling is met zorg gedaan, bij de Koreaans gesproken stukken is er wel Engelse ondertiteling mee in het beeld ingebrand, maar dat is door de makers zo beslist, en niet in postproductie van de dvd achteraf bijgezet.



EXTRA'S
De afleveringen zijn over de eerste disc gespreid aan 4 afleveringen per disc; de 25ste aflevering moet de 7de disc delen met het bonusmateriaal. Buiten deze disc is er ook op de andere discs een select aantal van vijf afleveringen (de twee delen van de pilootaflevering, Walkabout, The Moth en Hearts And Minds) van een commentaartrack voorzien, met onder meer producenten J.J. Abrams, Damon Lindelof en Bryan Burk, scenaristen David Fury, Carlton Cuse en Javier Grillo-Marxuach, regisseur Jack Bender en een beperkt aantal acteurs, wat gezien de grootte van de cast normaal is. Onder meer Terry O'Quinn (Locke), Dominic Monaghan (Charlie), Maggie Grace (Shannon) en Ian Somerhalder (Boone). De commentaartracks op de dubbele pilootaflevering worden bovendien via seamless branching afgewisseld met enkele achter de scène-opnames.

De extra's op disc 7 bestaan uit drie grotere featurettes, die uit elkaar vallen in enkele kleinere delen. De eerste suite heet "Departure" (73 min.), en bevat de vijf hoofdstukken: "The Genesis Of Lost", waarin producenten J.J. Abrams en Damon Lindelof vertellen hoe ze van een crappy reality tv-formule een succesvol feuilleton konden maken, "Before They Were Lost" over de casting waar enorm veel tijd is in gekropen, "Welcome To Oahu - The Making Of The Pilot" die uitvoerig het maken van de pilootaflevering belicht, "The Art Of Matthew Fox", waarin deze acteur, die de rol van Jack Shepard vertolkt, mee laat kijken in zijn foto-album, en een korte promotionele featurette "Lost@Comicon", die op genaamde beurs aan de reeks naambekendheid moest geven.

De tweede reeks "Legends Of The Island" (50 min.) is verdeeld in "Lost On Location", die zelf nog eens uit 6 korte, aflevering-gerelateerde featurettes bestaat, "The Trouble With Boars", "House Of The Rising Sun", "All The Best Cowboy Have Daddy Issues", "Wathever The Case Maybe", "Hearts And Minds" en "Exodus", die een erg afwisselende kijk op het productieproces bieden, maar waar we niet te uitvoerig over gaan berichten teneinde uw kijkplezier niet te vergallen. De tweede featurette is het ontzettend overbodige "On Set With Jimmy Kimmel" (7 min.) Vooraleer U het ons vraagt: Jimmy Kimmel is de één of andere gastheer van een late night-talkshow van het soort dat in de States waarschijnlijk ongelofelijk populair is, maar waar we hier in Europa daarentegen mensen zouden moeten betalen om ernaar te kijken. Deze sectie wordt afgesloten met een documentaire "Backstage With Driveshaft" (7 min.) over de fictieve rockband die in het achtergrondverhaal van Charlie (Dominic Monaghan) een belangrijke rol speelt.



De rest van het bonusmateriaal staat in laatste sectie "Lost Revealed" (34 min.). Eerst en vooral krijgen we in "The Lost Flashbacks" twee niet gebruikte flashback-scènes uit de laatste driedubbelaflevering, waarin we zien hoe Claire en Sayed op de luchthaven aankomen, en daarna in "Deleted Scenes" dertien andere stukjes die op de montagetafel zin gesneuveld, alsook "Bloopers From The Set", zoals de naam het zegt een blooper-reel van vier minuten. Het laatste stukje wordt bezet door een fragment "Live From The Museum Of Television & Radio", een Amerikaans showbiz-programma, waarin J.J. Abrams en een tiental leden van de cast en crew een interview weggeven.

De extra's zijn zonder uitzondering allemaal van Nederlandse ondertiteling voorzien, mooi afgewerkt en op het Jimmy Kimmel-gedrocht na allemaal inhoudelijk nog eens zeer interessant ook nog. Naast al dit moois zijn er nog (minstens) 4 easter eggs te vinden. De reeks wordt gepresenteerd in een mooie kartonnen slipcase met 7 slimcases in, en zoals gewoonlijk bij Buena Vista is deze boxset voor een award-winnende televisiereeks redelijk klantvriendelijk geprijsd.

CONCLUSIE
Aanrader over de hele lijn. Behalve uiteraard voor mensen met vliegangst.