FILM
Als Lili, aantrekkelijk en 19 lentes jong, thuiskomt na een taalvakantie in Spanje, is er al vijf dagen geen spoor van haar tweelingsbroer Loïc. Die heeft na een confrontatie met zijn vader over het opruimen van zijn kamer het huis verlaten. Lili is overstuur en laat een boodschap op z'n gsm achter. Als Loïc na een paar dagen niet heeft gebeld of ge-smst, geraakt ze in paniek. Tot haar verbazing doen haar beide ouders weinig om hun zoon terug te vinden. Het leven gaat bijna z'n gewone gang en dat kan Lili niet accepteren. Ze stopt met eten en gaat niet meer naar school. Ze belandt in het ziekenhuis met anorexiaverschijnselen en gaat langzaam dood.

Een brief van Loïc veroorzaakt op het nippertje een ommekeer. Hij schrijft aan z'n zus dat hij het goed maakt, dat hij in Noord-Frankrijk is en zich weet te redden. Naar huis komen doet hij niet, naar een vader die altijd maar zeurt en hem uitkaffert, hij ziet het niet zitten. Hij doet haar de groeten en stuurt kusjes voor zijn moeder. Lili vat weer moed en begint voorzichtig te eten. Een paar weken later is ze thuis. Maar voor de universiteit heeft ze geen zin meer, ze vindt een baantje als caissière in een supermarkt en wacht op nieuws van haar broer. Steun vindt ze bij haar vriendin Léa, een Mozambikaanse studente die ze heeft leren kennen in Spanje, en bij haar vriend Thomas, een opgewekte Parisien.



Met de vakantie voor de deur maakt Lili plannen om haar broer op te sporen. Die zit in Reims. Vader wil haar liever niet vergezellen na al de negatieve kritiek van Loïc en dus gaat Lili alleen op pad en informeert bij straatzangers en in alle goedkope hotels naar haar broer. De eigenares van een klein zaakje vertelt haar dat Loïc Tellier de vorige nacht in haar hotel heeft gelogeerd en zeer vroeg uit is gecheckt. Zag ie er gezond uit en netjes?, vraagt ze. Ik ruik niet aan mijn klanten, antwoordt de kort aangebonden hospita. Lili is opgelucht, maar ze vindt Loïc in Reims niet. Thuis is de sfeer dezelfde gebleven: haar moeder is stil en overspannen, haar vader opgeruimd en zakelijk. Lili begrijpt niet hoe ze kunnen leven met de idee dat Loïc voor altijd weg is. Blijkbaar zijn ze tevreden met de nieuwtjes die hij haar stuurt. Wanneer ze een ansichtkaart uit Saint-Malo krijgt, verandert Lili zonder hun medeweten haar vakantiebestemming en hoopt als nog haar broer te vinden. Wat ze in Saint-Malo ontdekt, gaat haar verstand te boven.

Regisseur Philippe Lioret gaat in Je Vais Bien, Ne T'En Fais Pas (Ik Stel het Goed, Maak Je niet Ongerust) op een geraffineerde manier te werk. Z'n stijl is gevat en sober, de dialogen kort, trefzeker en zonder overbodige uitweidingen. Meteen bij de aanvang van de film voert hij de toeschouwer mee naar de kern van het probleem, nl. Lili’s ongerustheid over de verdwijning van haar tweelingbroer. Het mysterie zal tot net voor het einde van de film onopgelost blijven, zonder dat de regisseur zijn toevlucht neemt tot kunst- en vliegwerk om de resterende tijd op te vullen. Hij introduceert een aantal nevenfiguren als springplank voor de verdere ontwikkelingen ten huize Tellier en smokkelt kleine details over hun milieu naar binnen om de kijker een blik gunnen op het Parijse suburbia van de gearriveerde lagere middenklasse in de saaie gestandaardiseerde buitenwijken. Het portret dat Lioret schets is weinig fraai en legitimeert het excuus van vele jongeren om er zo gauw mogelijk te vertrekken. Lili's opstandigheid en haar weigering om zich bij de gang van zaken neer te leggen blijft evenwel de hele tijd het centrale thema. De relatie met haar ouders verslechtert zienderogen en bereikt een dieptepunt wanneer ze hen desinteresse en passiviteit verwijt. Het grote talent van Mélanie Laurent voorkomt dat het verhaal verwatert tot een melodrama. Gaandeweg krijgt haar personage meer inzicht in de positie van Isabelle en Paul Tellier en groeit er een zeker begrip voor hun houding, ook al blijft de verdwijning van Loïc voorlopig een geheimzinnige aangelegenheid. Haar zuinige optreden versterkt de innerlijke kracht die Lili uitstraalt.



Kad Merad, als vader Paul Tellier, maakt indruk door de rust, de beredeneerdheid en standvastigheid waarin hij zijn personage wikkelt. Ook hij is zuinig met woorden en lichaamsexpressie, maar precies daardoor drijft hij in elke scène het gevoel op alsof er ergens iets niet klopt. Isabelle Tellier (Isabelle Renauld) is de brave huismoeder, degene die niet wil kiezen tussen haar kinderen en haar echtgenoot. Haar drama blijft de hele tijd versluierd, maar het leed en de slapeloze nachten staan in haar gezicht gegrift: zij lijdt in stilte. Het personage Thomas (Julien Boisselier) lijkt aanvankelijk alleen maar zijdelings met de hele affaire van doen te hebben, toch is er voor hem een bijzondere rol weggelegd, die de regisseur pas heel laat tot ontwikkeling brengt. Net zoals bij de overige karakters houdt Lioret de scènes met Thomas stevig in de hand en voorkomt op die manier dat ze een doorslagje worden van bekende clichés.

Je Vais Bien, Ne T'En Fais Pas sleepte in februari 2007 twee Césars (de Franse Oscar) uit de brand in Parijs: hoofdrolspeelster Mélanie Laurent (Lili Tellier) voor de Grootste Vrouwelijke Belofte en Kad Merad (Paul Tellier) voor de Beste Mannelijke Bijrol. Het is een verdiende erkenning voor twee originele en imposante acteerprestaties.

BEELD EN GELUID
Qua presentatie is deze dvd zo goed als perfect. De kleuren zijn niet uitbundig, maar ze geven elk fragment precies de juiste toon. Van technische tekortkomingen is er hoegenaamd geen sprake: geen beschadigingen, geen vuiltjes, geen ghosting in de donkere scènes en zelfs op grote schermen behoudt het beeld zijn originele kwaliteit. Het geluid staat in een 5.1-versie, maar van een spectaculaire geluidsband is hier geen sprake. Je Vais Bien, Ne T'En Fais Pas is niet dat soort film. Het geluid is evenwel verzorgd en de muziektrack is zelfs interessant. De ondertiteling is uitstekend en foutloos, goed geplaatst en goed leesbaar.

EXTRA'S
De extra's bevatten de Originele Bioscooptrailer, een zeer uitgebreid en interessant Interview met Philippe Lioret (26 min.) waarin alle aspecten van de film ter sprake komen. Lioret praat over zijn ontdekking van Olivier Adam, de schrijver van het boek, via een radioprogramma, hun samenwerking aan het script, de intieme en naturalistische stijl van het origineel die ze wisten te bewaren, de eenvoudige en doeltreffende vormgeving, de inleving van de acteurs, de dramatische kracht van de productie en de samenwerking met de cast. Deleted Scenes (9 min.) bevat een tiental scènes die de film niet hebben gehaald. Het gaat om omschrijvende fragmenten over Thomas, zijn werk en zijn broer, Lili's werkzaamheden in de supermarkt, etc., scènes die terecht zijn weggesneden om de eenvoud van het verhaal te accentueren. Aan The Making Of (23 min.) is bijzonder veel zorg besteed en dat resulteert voor een keer in een uitermate boeiende kijk achter de schermen van een filmproductie. Een onderdeel dat de aandacht trekt gaat over de anorexiaverschijnselen van Lili, waarvoor de jonge en slanke actrice nog eens acht kilogram behoorde af te vallen. Het effect is er dan ook naar. Fragmenten uit de film, bloopers en repetitiescènes worden afgewisseld met interviews met Philippe Lioret en de vier belangrijkste acteurs uit de film. De reportage is interessant, beeldrijk en vooral zeer grappig. Het Interview met de Regisseur én The Making Of zijn ook allebei Nederlands ondertiteld.



CONCLUSIE
Je Vais Bien, Ne T'En Fais Pas van de Franse regisseur Philippe Lioret is van begin tot einde een sterke en beklijvende film, gemaakt met veel liefde en met een perfect doorzicht qua menselijke tekortkomingen, gespannen familierelaties en ingewikkelde intermenselijke betrekkingen. Indrukwekkend is de manier waarop Philippe Lioret een claustrofobische spanning weet op te wekken na de op het eerste gezicht vrij banale verdwijning van een tiener als gevolg van een ruzie met zijn vader. De acteursprestaties zijn ingehouden en heftig tegelijk en de beknopte vertelstijl geeft de productie een zeer moderne look en een bijzonder grote vaart. De plotontwikkeling is bovendien verrassend en verraadt op geen enkel moment welke ontknoping de toeschouwer uiteindelijk mag verwachten. Je Vais Bien, Ne T'En Fais Pas begint als een diepmenselijk familiedrama waaronder zich een intimistische thriller blijkt te verschuilen waarvoor de regisseur nooit de grens van het vulgaire of het ongeloofwaardige hoeft te overschrijden. Grootse cinema.