Een netjes opgeloste rechtzaak aan het einde van elke aflevering, zwaarlijvige speeches, verwisselbare personages. Het is bekend terrein voor liefhebbers van de legal thriller. Damages maakt in sneltempo een einde aan die herkenbare elementen en gooit het over een andere boeg.
 

De openingsscène toont ons een jonge vrouw die halfnaakt, bedolven onder het bloed en totaal overstuur een appartementsgebouw buitenstormt en door de straten van New York rent. Even later zien we hoe een stel detectives nauwelijks geïnteresseerd toekijkt op haar ondervraging. Ze krijgt geen woord over haar lippen. De enige aanwijzing in verband met haar verhaal is een bebloed businesskaartje dat ze in haar bezit heeft. Vervolgens gaan we 6 maanden terug in de tijd. De Ellen Parsons (Rose Byrne) die we dan te zien krijgen, is haast onherkenbaar. Ze wordt het hof gemaakt door één van de meest prestigieuze advocatenkantoren uit Manhattan. Wanneer ze een contract aangeboden krijgt met een salaris dat hoger ligt dan ze ooit had durven dromen, laat ze vallen dat ze nog een gesprek met Patty Hewes (Glenn Close) op stapel heeft staan. De vrolijke sfeer verdwijnt in een oogwenk. Hewes staat bekend als een bijzonder machtige en meedogenloze advocate. Hollis Nye (Philip Bosco), de man bij wie Ellen aan tafel zit, waarschuwt Ellen ervoor dat Patty Hewes haar onherroepelijk zal veranderen.

 

Terwijl Ellen haar dromen stuk voor stuk binnen handbereik ziet komen, slaat miljardair Arthur Frobisher (Ted Danson) de dromen van zijn werknemers aan diggelen. Zijn bedrijfsimperium stort als een kaartenhuisje in elkaar wanneer hij betrapt wordt op praktijken die sterk doen terugdenken aan de Enron-affaire. Als gevolg daarvan zien de werknemers hun opgebouwde pensioenfondsen als sneeuw voor de zon wegsmelten. De bankrekening van Frobisher zelf blijft wonderwel intact. Hij verkocht namelijk al zijn aandelen net voor het schandaal aan het licht kwam. De regering voerde al enkele jaren een onderzoek, maar slaagde er niet in om voldoende bezwarend bewijsmateriaal te verzamelen. Rechtvaardigheid is dan ook ver te zoeken en Patty Hewes lijkt de enige uitweg voor de werknemers om hun gram te halen. Ze is vastberaden om Frobisher tot op het bot te pluimen. Ellen vormt daarin een belangrijke schakel, maar schijnt dat op het eerste zicht niet te beseffen.

 

De vele plotwendingen zijn één van de voornaamste succesfactoren van Damages. Het heeft dan ook weinig zin om die volledig uit de doeken te doen. Een ander opmerkelijk feit aan Damages is de beperkte aandacht die de makers besteden aan de rechtszaal. Waar andere reeksen zich hoofdzakelijk op dit ondertussen bekend terrein afspelen, schuift Damages de wettelijke escapades en precedenten aan de kant. In plaats daarvan onthult men details over de intensieve voorbereiding van zo een omvangrijk onderzoek. Patty manipuleert alles en iedereen rondom haar, Ellen baant zich een weg doorheen het alomtegenwoordige wantrouwen en Frobisher probeert koste wat kost zijn naam te redden. Damages weet dat alles perfect in balans te houden. In tegenstelling tot veel andere reeksen concentreert Damages zich op slechts 1 grote rechtszaak. Elke aflevering brengt een onthulling die het momentum van de pilootaflevering voortzet. Er zijn geen onnodige onderliggende verhaallijnen en de weinige verhaallijnen die er zijn, behouden het evenwicht. Bijna alles wat zich voor onze ogen afspeelt, is essentieel voor de rechtszaak of om de ontwikkeling van de personages te begrijpen.

 

Zonder goed acteerwerk leveren goed uitgebalanceerde verhaallijnen weinig resultaat en ook op dat vlak komt Damages bijzonder goed uit de verf. Leading lady Glenn Close levert ons een echte haai in de gedaante van Patty Hewes. De schrijvers duwen haar niet al te sterk op de voorgrond en verzekeren op die manier de dramatische impact van haar aanwezigheid. Hoe ondoordringbaar deze dame ook lijkt, naarmate het seizoen vordert, ontbloot zich toch een zekere kwetsbaarheid. Laat er echter geen twijfel over bestaan: haar pantser blijft moeiteloos intact. De uitzonderlijke acteerprestatie van Close laat er geen twijfel over bestaan waarom haar personage heer en meester is over haar terrein. Ellen Parsons gaat ervan uit geen schijn van een kans te hebben om ooit nog voor Patty Hewes te werken wanneer ze haar sollicitatiegesprek laat schieten voor het huwelijk van haar zus. Zonder aarzelen verkiest ze haar familie boven haar carrière, maar dat is buiten Patty gerekend. Parsons’ privé- en professionele leven komen constant met elkaar in botsing. Het is trouwens opmerkelijk om vast te stellen hoe iemand op slechts 6 maanden tijd kan veranderen van een optimistisch in een verbitterd iemand. Rose Byrne weet die twee verschillende personages op een uitstekende manier over te brengen. Ted Danson is een opvallende aanwezige bij de cast, want we associëren de man niet meteen met een ernstige rol als die van Arthur Frobisher. Je zou het zijn personage trouwens niet aangeven dat er miljarden achter hem schuilgaan, want op het eerste zicht hebben we hier te maken met een eenvoudige, doordeweekse family man. Niets is minder waar, want Frobisher is erop gebrand om zijn fortuin en zijn goede naam te verdedigen. Er bestaat eigenlijk ook geen moment twijfel over dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan fraude. Hijzelf is nochtans overtuigd van zijn onschuld. Zo hebben we de hoofdrolspelers gehad, maar er zijn ook een aantal noemenswaardige bijrollen, onder andere die van Zeljko Ivanek als Ray Fiske, de advocaat van Frobisher. Er lijkt geen man beter geschikt om het op te nemen tegen Hewes. Bovendien leeft er een merkwaardige relatie tussen Frobisher en Fiske. Tot slot hebben we het personage van Tom Shayes, vertolkt door Tate Donovan. Tom is zowat de rechterhand van Patty en op het eerste zicht komt hij sympathiek uit de hoek, maar schijn bedriegt. Wel wordt al snel duidelijk dat hij het er nooit op zal wagen om uit de schaduw van Patty te stappen.

 

Damages wist her en der de critici en het publiek voor zich te winnen. Dat resulteerde in nominaties voor onder andere de Emmy Awards en de Golden Globes, waarvan Glenn Close er eentje in de wacht wist te slepen. De reeks misleidt zijn kijkers van begin tot einde en dat maakt dit eerste seizoen dan ook zo vreselijk verslavend. De scripts komen weldoordacht over en je krijgt nooit de indruk dat de schrijvers verkrampt op zoek gingen naar hun verhaal. Het uitstekende acteerwerk draagt alleen maar bij tot het kijkgenot.

De openingsscènes doen anders vermoeden, maar de 1.78:1-beeldtransfer mag worden gezien. De scènes die zich afspelen in het heden zijn duidelijk te onderscheiden van de flashbacks waaruit het merendeel van de afleveringen bestaat. De kleuren en het contrast worden daarbij fel overdreven en er is ook een stevige portie video noise aanwezig. Daarmee lijken de makers het nieuwe hd-formaat oneer aan te doen, maar niets is minder waar, want van zodra de flashbacks van start gaan, krijgen we een beeldkwaliteit om van te snoepen. Het voortreffelijke zwartniveau en de overvloed aan detail vormen een gepaste aanvulling op het scherpe en duidelijk afgelijnde beeld. Hoewel de kwaliteit misschien niet kan tippen aan die van de beste Blu-raytitels, laat deze titel toch een sterke indruk na. De Dolby TrueHD 5.1-geluidstrack is heel wat levendiger dan we van een televisiereeks gewoon zijn. De surroundkanalen worden regelmatig aangesproken voor de weergave van omgevingsgeluiden. Lagere frequenties komen eveneens aan bod dankzij de zware bass van de dansmuziek in verschillende afleveringen. De weergave van de dialoog is natuurlijk het belangrijkste voor een reeks als Damages en die is foutloos op deze Blu-ray. Niet alle televisiereeksen komen even goed tot hun recht met 5.1-geluid, maar Damages is de uitzondering op die regel.

De afleveringen staan gespreid over 4 disks, die voorzien zijn van een eenvoudig en consistent menu. In tegenstelling tot heel wat andere tv-releases zijn alle afleveringen zichtbaar in de episode selection. Kies je een aflevering die zich niet op de huidige disk bevindt, dan krijg je een melding met de vraag om van disk te veranderen. Een andere nieuwigheid is de optie om het volledige seizoen af te spelen. Er wordt bijgehouden bij welke aflevering je bent aanbeland en indien nodig wordt er naar het volgende schijfje gevraagd.

 

Twee afleveringen zijn voorzien van audiocommentaar. Bij de pilootaflevering krijgt Glenn Close gezelschap van regisseur Allen Coulter en de makers, schrijvers en executive producers Todd A. Kessler, Glenn Kessler en Daniel Zelman. De makers voeren het hoogste woord en geven ons een zicht op het beheer van het budget, de strijd met een bijzonder harde winter in New York en hoe de eerste momenten en de abrupte overgangen de toon van de rest van reeks bepalen. Fans van Glenn Close keren van een wat kale reis terug, want de actrice komt heel onregelmatig aan het woord. De drie co-creators keren terug voor een commentaar bij de 10de aflevering. Ditmaal voegt acteur Zeljko Ivanek zich bij het gezelschap. Ivanek deelt zijn ervaringen over de samenwerking met de verschillende regisseurs en de makers geven aan dat Ivanek zodanig vastberaden was om erbij te horen dat hij een auditie deed voor 2 rollen. Er zijn verwijderde scènes voor 8 afleveringen. Hun totale speelduur loopt op tot amper 7 minuten en dat geeft al aan dat het gaat om slechts heel korte stukjes met beperkte dialogen.

 

De documentaires bevinden zich op de 4de disk en zijn opgenomen in high-definition. Willful Acts: The Making of Damages weet de valkuilen van de ondertussen afgeleefde making of-formule te ontwijken en concentreert zich bijna volledig op de personages en hoe de acteurs daarmee omgaan. Dat brengt een aantal opmerkelijke onthullingen met zich mee. Zo blijken niet alle acties van Patty Hewes zo doordacht als ze lijken. Andere belangrijke onderwerpen zijn niet alleen de dynamiek tussen Ellen en Patty, maar ook de ondergang van het bedrijfsimperium dat Frobisher tot stand wist te brengen. De makers werpen namelijk een blik achter de schermen op de opmars van deze soort schandalen. Wilful Acts wordt netjes aangevuld met Trust No One. De tweede featurette heeft meer te bieden dan de korte speelduur doet vermoeden. Ditmaal legt men de nadruk op de aanpak van de verschillende verhaallijnen. Personages worden op regelmatige basis gevolgd buiten hun kantoorleven en er was ook ruimte voor improvisatie buiten de sleutelmomenten. Het feit dat de rechtswereld enkel als achtergrond dient en niet zozeer als kapstok voor de verhaallijn, komt eveneens ter sprake.

Understanding Class Action probeert ons a.h.v. een 3D-interface kennis te laten maken met het systeem van de class action suit. Een class action suit is een procedure waarbij een individu (of een groep gedupeerden) tegen een bedrijf of persoon een vordering instelt en indient bij de rechtbank. Deze persoon vertegenwoordigt een grotere groep niet-geïdentificeerde gedupeerden (class). Een uitspraak geldt voor alle gedupeerden behalve zij die uitdrukkelijk gevraagd hebben om niet gebonden te zijn door de rechterlijke uitspraak – bijvoorbeeld omdat ze zelf een vordering hebben ingediend. De extra biedt ons een verklarende woordenlijst, uitleg over de verschillende soorten class action suits en een aantal praktijkvoorbeelden.

 

Oh ja, trailers voor Vantage Point, Walk Hard: The Dewey Cox Story en The Jane Austen Book Club zijn er ook nog. Voor de volledigheid gooit men er een promotiefilmpje voor Blu-ray bovenop.