Politieagent Hank Rafferty (Steve Zahn) doet zijn werk volgens het boekje. Hij houdt zich aan de regels, helpt anderen waar het kan en probeert er met volle overtuiging voor te zorgen dat het tuig achter de tralies belandt. Hank krijgt het bijzonder moeilijk wanneer zijn partner tijdens een interventie neergeschoten wordt. Hij wil de zaak onderzoeken, maar zijn oversten roepen hem een halt toe. Hank krijgt de opdracht gewoon zijn werk te doen en het speurwerk aan de echte inspecteurs over te laten. Enigszins gefrustreerd probeert hij zijn normale leven te leiden.

 

Ondertussen maken we kennis met aspirant-politieagent Earl Montgomery (Martin Lawrence). Zijn levensdroom: een badge, een wapen en een sirene. Hij lijkt goed op weg die droom waar te maken, maar uiteindelijk levert zijn roekeloze gedrag hem alleen maar een schorsing van de academie op. Net als Hank probeert hij de draad weer op te nemen. Op een dag ziet Hank hoe Earl de sleutels uit zijn eigen auto probeert te vissen. Het lijkt er echter sterk op dat Earl de auto probeert te stelen en Hank besluit dan ook om Earl aan te houden. Wat volgt is een confrontatie die Hank in een bijzonder slecht daglicht stelt. Earl vindt er niets beter op dan misbruik te maken van de situatie en hij beschuldigt Henk van slagen en verwondingen. Hank wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf. Wanneer hij vrijkomt, ziet hij geen andere optie dan aan de slag te gaan als beveiligingsagent. Helaas blijkt Earl bij dezelfde firma werkzaam te zijn. De twee kunnen elkaar niet uitstaan, maar zien zich toch genoodzaakt om samen te werken.

 

Buddy cop-films zijn al lang niet meer op 1 hand te tellen en bijgevolg heeft het genre heel wat van zijn pluimen verloren. We konden destijds best genieten van Eddie Murphy in Beverly Hills Cop en Mel Gibson in de Lethal Weapon-reeks, maar met de komst van Rush Hour hadden we het zo stilletjes aan wel gezien. National Security is dan ook een overbodige inspanning die op weinig succesvolle manier teert op een verouderde formule. Het verhaal bevat geen greintje geloofwaardigheid en de simplistische humor gaat naarmate de film vordert meer en meer vervelen en zelfs irriteren. Martin Lawrence dendert als een losgeslagen trein over het scherm, terwijl Steve Zahn eigenlijk heel wat meer te bieden heeft. Voor zijn personage kunnen we zowaar nog enige sympathie opbrengen. Veel meer dan been there, done that kunnen we daar niet aan toevoegen.

Deze Blu-ray schotelt ons een degelijke, maar wat onopmerkelijke 1.85:1-beeldtransfer voor. Het beeld oogt scherp, de kleuren zijn levendig en een aantal scènes bulken van het detail. Ook het zwartniveau staat zijn mannetje, maar over het algemeen overdondert deze presentatie ons niet. Hier en daar merken we trouwens lichte sporen van film grain op. De Dolby TrueHD-geluidstrack kan ons eveneens niet volledig overtuigen. Dialogen worden netjes weergegeven en het geluid komt zo nu en dan vrij agressief uit de hoek, maar echt opgewonden worden we er niet van.

 

Bij de extra’s vinden we niets nieuws onder de zon t.o.v. de dvd. Het audiocommentaar van regisseur Dennis Dugan is vrij saai en biedt net als de verwijderde scènes en het alternatieve einde weinig toegevoegde waarde. Daarnaast kun je kijken naar een videoclip en trailers voor andere Blu-rays. De Blu-ray zou ook voorzien zijn van BD-Live extra’s, maar de speler van yours truly laat jammer genoeg niet toe om dat te testen.

 

Nutteloos en irritant zijn de voornaamste adjectieven die ons te binnen schieten na het bekijken van National Security. Je zou dit kunnen verbloemen als verstand-op-nul popcornentertainment, maar zelfs dan verwachten we meer waar voor ons geld. Deze Blu-ray biedt een redelijke beeld- en geluidskwaliteit en neemt het bonusmateriaal van de dvd over.