FILM
Masters Of Horror is een serie ambitieuze TV-films die in het leven geroepen is door regisseur Mick Garris. Hij verwierf bekendheid bij menig genrefan met zijn geliefde bewerkingen van de Stephen King-verhalen Sleepwalkers, The Stand en Riding The Bullet. Hij wist enkele van zijn bekende horrorcollega’s aan te sporen om samen een reeks griezelfilms te maken voor televisie en zo werd Masters Of Horror geboren. Dankzij het grote succes is er nu een tweede reeks films.

Volume 8 omvat opnieuw twee films: Pro-Life van John Carpenter (Halloween) en The Damned Thing van Tobe Hooper, bekend van The Texas Chainsaw Massacre.

Pro-Life
Een 15-jarig meisje komt terecht in een afgesloten abortuskliniek. Medewerkster Kim (Emmanuelle Vaugier, Saw II) en haar vriend ontdekken al snel dat er iets bizars in de buik van het meisje zit en besluiten op de vraag van het meisje in te gaan om abortus te plegen. Maar dit is buiten de fanatieke vader Dwayne Burcell (Ron Perlman, Hellboy) en zijn twee zoons gerekend. Bewapend met een resem geweren en pistolen dringen ze te kliniek binnen...

John Carpenter werd in de jaren zeventig en tachtig gezien als één van de meest belangrijke horrorregisseurs, dankzij cultfilms en griezelklassiekers als Assault On Precinct 13, Halloween, The Fog, Escape From New York en natuurlijk The Thing. In de jaren negentig geraakte hij echter het spoor bijster en rijgde hij de flops aan elkaar. Zijn voorlaatste film Vampires deed het nog behoorlijk en is nog altijd een guilty-pleasure van ondergetekende, maar het afgrijselijke Ghosts Of Mars flopte zo desastreus dat het zo goed als het complete einde van zijn carrière betekende. Dankzij Mick Garris en Masters Of Horror mocht Carpenter vorig seizoen Cigarette Burns afleveren, een bijzonder donker en goor werkstukje dat duidelijk in de smaak is gevallen aangezien Carpenter opnieuw van de partij is. Pro-Life is echter heel wat minder strak en behoorlijk onevenwichtig. Het scenario rammelt langs alle kanten en de diepgang/uitwerking is op zijn zachtst gezegd zwak. Het acteerwerk, met op kop Ron Perlman, is dan weer behoorlijk. Iets wat weer niet kan worden gezegd van de speciale effecten! Hoewel er best wat gore toestanden gebeuren, wordt de schok tenietgedaan door doorzichtige CGI-effecten. Het design van het monster is dan weer wel goed gedaan. Pro-Life had mits extra uitwerking best een pareltje kunnen zijn. Een gemiste kans voor Carpenter!

The Damned Thing
De jonge knaap Kevin Reddle zit op een donkere avond te eten met zijn moeder en vader. Het is een leuk gezin en de sfeer is steeds gemoedelijk. Plots staat de vader recht en schiet zonder verpinken zijn vrouw neer. Kevin zet het op een lopen en kan net ontsnappen in het nabijgelegen bos. Vandaar is hij er getuige van hoe 'iets' zijn vader in stukken scheurt. Vierentwintig jaar later is Kevin (Sean Patrick Flanery, Boondock Saints) de sheriff van Cloverdale. Hoewel hij gescheiden leeft van zijn bijzonder knappe vrouw Dina (Marisa Coughlin), hebben ze een goed contact en hebben ze een schat van een zoon. Maar dan beginnen er steeds meer mysterieze ongelukken te gebeuren. Kevin en zijn partner trekken op onderzoek uit en al snel ontdekken ze dat de onzichtbare vernietigende kracht die zijn vader heeft vermoord terug is...

Voor Tobe Hooper geldt een beetje dezelfde introductie als voor John Carpenter. Hooper katapulteerde zichzelf de moderne filmgeschiedenis in met het gruwelijk succesvolle The Texas Chainsaw Massacre uit 1974. Hij wist zijn status te verstevigen met Salem's Lot, The Funhouse en natuurlijk de klassieker Poltergeist. Hoewel Lifeforce, Invaders From Mars en The Texas Chainsaw Massacre Part 2 bijzonder interessante projecten waren, wisten ze financieel de hoge verwachtingen niet in te lossen. Nadien moest Hooper zich tevreden stellen met televisiewerk en direct-to-video toestanden als Crocodile (2000). De regisseur heeft nochtans nog genoeg horrortalent in zijn lijf, getuige de prima remake The Toolbox Murders (2003) en de behoorlijke Masters Of Horror episode Dance Of The Dead. Zijn The Damned Thing, overigens gebaseerd op het gelijknamige kortverhaal van Ambrose Bierce, is echter de overtreffende trap. Niet alleen is het geheel erg sfeervol en strak ingeblikt, daarbovenop is het geheel spannend, behoorlijk intens en sterk geacteerd. Sean Patrick Flanery bewijst meer in zich te hebben dan in de rol van de jonge Indiana Jones en hij levert een doorleefde vertolking af. Ook de rest van de cast is goed bezig. De speciale effecten zijn dan weer behoorlijk flets, maar dit is eerder aan het lage televisiebudget te wijten dan aan het kunnen van Hooper en zijn effectencrew. 

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.78:1-beeld ziet er goed uit, met een bevredigende scherpte, een goed contrast en mooie heldere kleuren bij de beide afleveringen. In The Damned Thing hebben de kleren wel een geelachtige kleur, maar dat is de bedoeling van regisseur Hooper om de verschroeiend hete Texaanse zon extra te illustreren. Vuiltjes en beschadigingen zijn niet aan de orde. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt prima bij zowel Pro-Life als The Damned Thing, met een goede spreiding en geluidsweergave. De muziek komt goed tot haar recht en de zuivere dialogen zijn over de gehele lijn netjes te verstaan. Ruis en andere dramatische storingen hebben we gelukkig niet waargenomen.

EXTRA'S
Buiten een viertal promotionele trailers van andere episodes, staan de meeste extra's op het bijgevoegde tweede schijfje. De aftrap wordt gegeven met "Final Delivery: The Making of Pro-Life", een typische featurette van een dik kwartier - met een ruime kijk op de set en genoeg interviews met de meest voorname cast- en crewleden om zelfs de meest veeleisende filmfan tevreden te stellen. De expliciete geboortescène wordt uitvoerig besproken en uit de doeken gedaan in "Baby Steps: Birthing the FX Sequence", een zes minuten durende extra. Nadien is het de beurt aan Tobe Hoopers episode, met "Texas Terror: The Making of The Damned Thing". In deze featurette van bijna dertien minuten doen de breinen achter de film hun zegje en krijg je een idee over hoe deze geslaagde aflevering tot stand kwam. Hoewel we niet wild waren van het goedkope oliemonster, tonen de effectenmakers hoe ze het creatuur tot leven brachten in "Building The Oil Monster". Een beetje vreemd is de aanwezigheid van de meer dan een half uur durende scenario-tot-film vergelijking van de episode Pick Me Up. Een verzameling cross-promotional trailers vormt de kers op de taart.

CONCLUSIE
Het achtste volume bevat een puike episode van Tobe Hooper die alleen al de prijs van aanschaf waard is. De aflevering van veteraan John Carpenter is behoorlijk onevenwichtig, maar toch het bekijken waard. De beeld- en geluidskwaliteit zijn prima en er is een behoorlijk collectie extra's aanwezig. Gezien de zachte aanschafprijs zeker een tip voor de horrorfans!