FILM
Net wanneer enkele gewiekste kenners het muzikale talent van de plantagearbeider Muddy Waters (Jeffrey Wright) ontdekken en hem op plaat zetten, besluit de Joodse Leonard Chess een nachtclub te openen in Chicago. Ze ontmoeten elkaar en de twee ambitieuze mannen besluiten de krachten te bundelen. Chess produceert het eerste professionele album van Muddy Waters en de rest is letterlijk geschiedenis. De plaat groeit uit tot een absolute superhit en vanaf dan is het toonaangevende platenlabel "Chess Records" geboren...

"If you take the ride, you must pay the price."

Cadillac Records hoort duidelijk in hetzelfde straatje thuis als Dreamgirls, het geprezen muzikale drama uit 2006. Het is een beetje vreemd dat Cadillac Records heel wat minder aandacht kreeg van pers en publiek, want persoonlijk vond ik deze prent heel wat evenwichtiger, vlotter verteld en zelfs beter geacteerd dan het toch licht overroepen Dreamgirls. Vooral de ondergewaardeerde karakteracteur Jeffrey Wright (Syriana, Quantum Of Solace) bewijst eens te meer een uitstekend acteur te zijn en hij speelt de pannen van het dak als Muddy Waters.

Hij krijgt bovendien geweldig veel steun van een cast om 'u' tegen te zeggen. Vooral Eamonn Walker, Adrien Brody, Beyoncé Knowles (die overigens ook al prima was in Dreamgirls) en zelfs de vaak erg irritante Mos Def (16 Blocks, Be Kind Rewind) geven de film letterlijk en figuurlijk de nodige kleur met stuk voor stuk erg overtuigende vertolkingen. Regisseuse Darnell Martin heeft vooral ervaring met allerhande televisieseries en -films, maar dat is gelukkig nergens aan de film te merken. Cadillac Records is namelijk knap opgebouwd, heeft een snedig tempo en dan heb ik het nog niet over de uitstekende soundtrack vol legendarische en onvergetelijke bluesnummers. 

De film werd in de bioscopen compleet genegeerd en bracht wereldwijd niet eens 9 miljoen dollar op. Toch een beetje vreemd als je nagaat welk succes het gelijkaardige Dreamgirls te beurt viel. Hoe het ook zij, Cadillac Records is wat mij betreft warm aanbevolen voor mensen die interesse hebben voor de rijke geschiedenis van de blues.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1-beeld is scherp met een prima contrast en schaduwdetail. Het zwartniveau is solide en de overige kleuren ogen helder en natuurlijk. Hier en daar is er wat filmgrain aanwezig, maar verder is er bitter weinig op de beeldkwaliteit van deze dvd aan te merken. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt eveneens meer dan goed met heldere en altijd verstaanbare dialogen die netjes uit de middelste luidspreker komen. De track heeft voorts een bevredigende stereospreiding, een prima ambiance en een nette weergave van de vele catchy bluessongs. Ruis, kraakjes en andere storingen hebben we niet waargenomen.

EXTRA'S
Naast een prima audiocommentaar door regisseuse Darnell Martin, bevat de dvd ook nog een aantal weggeknipte scènes en de interessante featurettes "Playing Chess" en "Once Upon a Blues". Je krijgt door beide featurettes een goed beeld van hoe de film tot stand is gekomen en hoe het eraan toeging op de set. Je ziet een heleboel setbeelden en de belangrijkste cast- en crewleden komen aan het woord. Zoals gewoonlijk staat er op deze Sony Pictures Home Entertainment-dvd een verzameling cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
Cadillac Records is een prima biografisch drama over de opkomst en de ondergang van het legendarische platenlabel "Chess Records". De film is vakkundig ingeblikt, bevat een geweldige soundtrack en de talentvolle cast speelt stuk voor stuk de pannen van het dak. De dvd van Sony Pictures Home Entertainment heeft een goede beeld- en geluidskwaliteit en tevens een handjevol informatieve extra features.